سرمقاله مردم سالاری/ موچ کشیدن
مردم سالاری/ « موچ کشیدن » عنوان سرمقاله روزنامه مردم سالاری به قلم حسین عابدینی است که میتوانید آن را در ادامه بخوانید:
آنچه از سالها امور کشور داری آموختیم: مردم نباید سریعا نسبت به هر عمل مخدوش قوای سه گانه عکسالعمل داشته باشند و با اعتراض و پلاکارد به صف شوند بروند جلو مجلس بهارستان چادر بزنند یا وزیر وزارتخانه مربوطه یا استاندار یک استان را برای پاسخگویی فرا بخوانند. بلکه باید مثل مادری مهربان که نه ماه و اندی صبر و تحمل میکند تا بار شیشهاش را به آرامی زمین بگذارد از زیر ماسک ضد کرونا لبان خود را بگزند تا بلکه دستی از پشت پرده که همیشه هست به اشخاص قانون شکن بگوید: عزیز دلم مدیر گلم با چراغ خاموش، فرمان کنده شده عدهای را زیر گرفتهای لطف کن فرمان را سرجایش بگذار و دنده عقب برو مردم را نجات بده، شاید این سخن نرم و لطیف باعث ترمیم و احیا قلوب گردد. البته نقش مردم بعد از این لحن و واقعه فقط «موچ» کشیدن است.
آخرین بار که ما موچ کشیدیم و بسیار لذت بردیم همین چند روز قبل بود.
قصه از اینجا شروع میشود:
در اوان دهه شصت اگر به یک راننده تاکسی میگفتی میرم سیدخندان او میایستاد و بعد از سوار شدن، راننده میگفت: تشریف میبرید شرکت 55-1 آنقدر این شرکت مخابراتی توسعه انجام داده بود که یک سالش برابر با 55 سال قبل بود.
امروز وقتی صحبت همان شرکت میشود غم عالم ودنیا از مشترکین شاغلین و بازنشستگان بلند و رو به قبله دست به دعا میشوند.
مدیران این شرکت برای به دست آوردن دل مردم و بازنشستگان دست به کار شده و به سازمان تامین اجتماعی که سازمان عمومی و غیردولتی است و حافظ منافع بیمهشدگان، کارگران، شاغلین و مستمری بگیران است دستور داده از مستمری دی ماه بازنشستگان مبالغی را کسر و به حساب شرکت مخابرات واریز کند!
سازمان تامین اجتماعی با خلوص نیت دست به اقدام میزند و مبالغ مورد درخواست را بعد از کسر به حساب شرکت مذکور واریز میکند. گویی اصلا آمر و مجری هیچگونه اعمال و رفتار قانون شکنانه و خلاف شئون اجتماعی انجام ندادهاند. بعد از دو هفته پولهای پرواز کرده به آشیانه بر میگردند و خود به خود به حساب مستمری بگیران مینشینند!؟
توگویی نه خانی اومده و نه خانی رفته، این دو هفته پولها باعث رونق چه محفل و ضمانتنامه چه کسانی شده عاقلان دانند.
کتاب فضل تو را آب بحر کافی نیست
که ترکنی سرانگشت و صفحه بشماری
موچ: یا موچ کشیدن: غنچه کردن لبان و فرو بردن هوا به داخل دهان که با صدای ملیح همراه است و برای خوشحال نمودن نوزادان کاربرد دارد.