نبرد رویارویی «مرسدس بنز E300، ولوو S90 و کادیلاک CT6»

پدال/ خودروهاي لوکس عمدتاً از موتورهاي خشن و پر صداي V8 استفاده مي‌کنند. موتورهايي مانند V8 نورث‌استار کاديلاک، 4.3 ليتري مرسدس بنز يا 4.4 ليتري ولوو؛ اما اين روزها کوچک‌سازي موتورها در تمامي کلاس‌هاي خودرويي رخنه کرده است و هر سهٔ اين سازندگان، خودروهاي لوکس خود را با پيشرانه‌هاي چهار سيلندر 2 ليتري کوچک با قيمتي متوسط ارائه کرده‌اند. به همين دليل بر آن شديم تا اين سه سدان لوکس چهار سيلندر را رودرروي يکديگر قرار دهيم. پيشتاز کوچک‌سازي پيشرانه در اين سگمنت مرسدس بنز E300 است. E کلاس با شروع قيمت از حدود 50 هزار دلار و تجهيز به تکنولوژي رانندگي نيمه‌مستقل و يک موتور چهار سيلندر 241 اسب بخاري به‌عنوان يک بچه S کلاس قلب بازار سدان‌هاي لوکس را هدف قرار داده است. نام کاديلاک به لحاظ تاريخي مترادف با موتورهاي بزرگ بوده است. شرکتي که پيشرانه‌هاي تکنولوژي بالاي V16 را توليد مي‌کرد و از دههٔ 60 ميلادي نيز از نمونه‌هاي قدرت بالاي V8 استفاده به عمل آورده است. بااين‌حال کاديلاک هم طبق رويهٔ جاري در صنعت خودروسازي مدرن پيش رفته و براي سدان پرچم‌دار CT6 خود يک پيشرانهٔ 2 ليتري توربو ارائه کرده که يک‌چهارم موتور V16 سيلندر دارد و 265 اسب بخار قدرت توليد مي‌کند. همين رويه را مي‌توان در سدان سوئدي اين رقابت هم مشاهده کرد که البته کمي متفاوت است. ولوو S90 T6 تأثير بصري بيشتري نسبت به کاديلاک و مرسدس دارد درحالي‌که اين تفاوت در زير کاپوت هم ادامه پيدا کرده است. S90 T6 هم مثل دو رقيب ديگر از يک پيشرانهٔ 2 ليتري چهار سيلندر استفاده مي‌کند اما اين موتور به هر دو سيستم پرخوران سوپرشارژر و توربوشارژر مجهز شده که نتيجهٔ آن توليد 316 اسب بخار قدرت است. قدرتي که در قلمروي V8ها قرار دارد. بنابراين آيا اين سدان‌هاي اصيل با موتورهاي کوچک مي‌توانند رانندگي در حد يک پرچم‌دار لوکس را ارائه کنند؟ هر يک از سدان‌هاي اين آزمون فناوري‌هاي زيادي را براي کلاس خود به ارمغان آورده‌اند. کاديلاک، مرسدس بنز و ولوو هرکدام آخرين فناوري رانندگي نيمه‌مستقل خود را در اين سه سدان ارائه کرده‌اند و به هر نحوي که شده سعي در لوکس نمودن آن‌ها داشته‌اند. بااين‌وجود هرچند هريک از اين سه خودرو اساساً رويکرد متفاوتي را در لوکس بودن دنبال مي‌کنند اما همهٔ آن‌ها در نمونهٔ مورد آزمايش ما قيمتي در حدود 70 هزار دلار دارند. البته آن‌ها اندازه‌هاي مختلفي دارند اما خريداران اندازه را نمي‌خرند بلکه قيمت را مي‌خرند. برندهٔ اين چهار سيلندرهاي گران‌قيمت بايد رانندگي عالي، سطح لاکچري بالا و استقلال در رانندگي زيادي را ارائه کنند. رتبهٔ سوم کاديلاک CT6 2.0T پيمودن پيچ‌ها با CT6 بلافاصله نشان مي‌دهد که کاديلاک پول خود را در کدام قسمت اين خودرو سرمايه‌گذاري کرده است: مهندسي شاسي. استخوان‌بندي CT6 فوق‌العاده است و استفادهٔ گسترده از آلومينيوم در آن موجب شده که وزن اين ماشين بزرگ به فقط 1765 کيلوگرم برسد که تنها 900 گرم سنگين‌تر از سبک‌ترين خودروي اين رقابت يعني مرسدس بنز E300 است. کاديلاک CT6 براي پر کردن شکاف ميان سدان‌هاي متوسط لوکس مثل E کلاس و سدان‌هاي لوکس پرچم‌دار مانند S کلاس در نظر گرفته شده است؛ بنابراين CT6 سطح لوکس بودن و فضايي هم‌اندازهٔ يک مرسدس بنز بزرگ را در کنار تجربهٔ رانندگي يک نمونهٔ متوسط ارائه مي‌کند. پيشرانهٔ 2 ليتري چهار سيلندر توربوي اين سدان لوکس آمريکايي 265 اسب بخار قدرت و 400 نيوتن متر گشتاور توليد مي‌کند. اين نيرو از طريق يک گيربکس هشت سرعتهٔ اتوماتيک انتقال پيدا مي‌کند که موجب مي‌شود کاديلاک با 6.4 ثانيه، دومين خودروي سريع در شتاب صفر تا 96 کيلومتر باشد. عملکرد CT6 در مسير 400 متر هم با 14.7 ثانيه به همان اندازه قابل‌توجه است اما هنگام ترمز گيري از سرعت 96 کيلومتر در ساعت در 35.6 متر متوقف مي‌شود که در مقايسه با رقباي ژرمن و سوئدي چندان قابل‌توجه نيست. کاديلاک CT6 در تست هندلينگ، مسير ∞ شکل را در 26.7 ثانيه و با شتاب جانبي 0.66 جي طي کرد. رفتار CT6 در جاده مناسب بوده و در بزرگراه‌هاي بين ايالتي يک کروزر استثنائي است. حتي بااينکه سيستم تعليق با کنترل مغناطيسي براي نسخهٔ 2.0T اين خودرو ارائه نمي‌شود اما هنوز هم سواري آرام و راحتي دارد. موتور توربوي آن نيز بسيار پاسخگو بوده و در بزرگراه‌ها کاملاً قادر به رساندن CT6 به سرعت‌هاي بالا است. اين موتور با عملکرد روان خود شگفت‌انگيزترين موتور 2 ليتري است که تاکنون ديده‌ايم. اما يکي جزئياتي که کاديلاک مي‌تواند در آن‌ها بهبود ايجاد کند، احساس فرمان است که آن بازخوردي را ارائه نمي‌کند که از يک کاديلاک انتظار داريم. مشکل بزرگ‌تر کمربند ايمني آن است که باعث بريدگي گردن راننده مي‌شود. همچنين متأسفانه کاديلاک کروز کنترل راداري را فقط در نسخهٔ V6 ارائه مي‌کند و در مدل چهار سيلندر وجود ندارد. اولين برداشت از کابين خودرو هم خوب است. صندلي‌هاي جلو به‌خوبي تقويت شده‌اند و صندلي‌هاي عقب هم جادار هستند اما انتخاب متريال داخلي عجيب بوده و با ترکيبي از چرم، فيبر کربن، کروم و پلاستيک، گيج‌کننده است. آينهٔ عقب CT6 در اصل يک نمايشگر است که با استفاده از دوربين تصاوير پشت خودرو را به نمايش درمي‌آورد اما اين نوع آينه در کاديلاک سردرگم‌کننده است و بدتر از آن کيفيت تصاوير هم مناسب نيست. در کل سواري پالايش شده و کابين جادار کاديلاک براي غلبه بر کيفيت و تکنولوژي دو رقيب ديگر کافي نيست. CT6 ما را نااميد کرد چراکه به اندازهٔ کافي خوب نيست و کاديلاک بايد آن‌را بهبود بخشد. رتبهٔ دوم مرسدس بنز E300 مرسدس بنز عملاً با E کلاس، بخش سدان‌هاي متوسط لوکس مدرن را ابداع کرد و حالا E300 مدل 2017 ثابت مي‌کند که مرسدس بنز هنوز هم مي‌داند چه چيزهايي براي موفقيت در يک کلاس به‌طور فزاينده رقابتي موردنياز است. فرمول مرسدس براي E کلاس بسيار ساده است: طراحي يک S کلاس کوچک و تجهيز به سيستم رانندگي نيمه‌مستقل (با نام تجاري Drive Pilot). E300 مجهز به يک پيشرانهٔ 2 ليتري چهار سيلندر توربو با 241 اسب بخار قدرت و 375 نيوتن متر گشتاور است که نيروي آن از طريق يک گيربکس 9 سرعتهٔ اتوماتيک انتقال پيدا مي‌کند. شتاب صفر تا 96 کيلومتر را در 6.5 ثانيه طي مي‌کند و براي طي مسافت 400 متر نيز به 14.9 ثانيه زمان احتياج دارد. E300 مورد آزمايش ما مجهز به پکيج اختياري اسپرت بود که شامل ترمزهاي جلو ارتقاءيافته و لاستيک‌هاي تابستانه مي‌شود به همين دليل عملکرد خودرو در ترمز و هندلينگ تعجب‌آور بود به‌گونه‌اي که از سرعت 96 کيلومتر در ساعت ظرف 32.3 متر متوقف شد که بهترين رکورد در بين سه خودروي مورد آزمايش است. E300 مسير ∞ شکل را در 25.8 ثانيه و با شتاب جانبي 0.70 جي طي نمود. گيربکس اتوماتيک E کلاس به معناي واقعي کلمه گاهي خوب و گاهي بد است. گاهي اوقات به‌سرعت و با دقت دنده‌ها را تعويض مي‌کند و گاهي ديگر در تعويض دنده‌ها تأخير دارد. به نظر مي‌رسد اين گيربکس به تغييراتي احتياج دارد. موتور E300 در سرعت‌هاي پايين قدرتمند است اما هنگام حرکت با سرعت‌هاي بالا در بزرگراه ضعيف احساس مي‌شود؛ اما به لطف پکيج اسپرت، خودرو در پيچ‌ها سرگرم‌کننده است ولي همين پکيج به کيفيت سواري آن و سروصداي کابين لطمه ميزند تا جايي که مرسدس بنز سواري بدتر و سروصداي داخلي بيشتري از ولوو و کاديلاک دارد. اما سيستم رانندگي نيمه خودران E300 حتي از S کلاس هم پيشرفته‌تر است. اين سيستم با ترکيبي کروز کنترل راداري، سيستم حفظ حرکت ميان خطوط، تغيير خط خودکار و… رانندگي نيمه اتوماتيکي را ارائه مي‌کند؛ اما اين سيستم هنگام آزمايش در محيط واقعي با مشکلات فراواني روبرو مي‌شود که عملکرد آن‌را مختل مي‌کند. به همين دليل تصميم گرفتيم آن‌را غيرفعال کنيم. بااين‌حال هرچند سيستم Drive Pilot نااميدکننده است اما ديگر تکنولوژي‌هاي کابين E300 کاملاً خوب کار مي‌کنند. آخرين ورژن سيستم اطلاعاتي-سرگرمي Comand مرسدس بنز از طريق يک نمايشگر 12.3 اينچي ارائه مي‌شود و بجاي صفحه آمپر هم يک نمايشگر ديگر نصب شده است؛ اما ديگر قسمت‌هاي کابين E300 در مقايسه با ولوو و کاديلاک ناهنجار است. مواردي مانند صندلي‌هاي چرمي شايد قانع‌کننده باشند اما مطابق آنچه که از يک سدان 70 هزار دلاري انتظار داريم نيست. هرچند مرسدس بنز E300 در پشت فرمان خودروي خوبي محسوب مي‌شود اما صندلي‌هاي عقبي تنگ و سيستم رانندگي خودکار ناکارآمد آن به همراه برچسب قيمتي 70,025 دلاري که گران‌ترين در بين اعضاي گروه محسوب مي‌شود موجب تنزل آن به مقام دوم شد. مقام اول ولوو S90 T6 ولوو XC90 تست‌هاي SUVهاي سال گذشتهٔ ما را منفجر کرد پس جاي تعجب نيست که S90 هم از همان جادوي برادر قدبلندش برخوردار باشد. S90 بر روي همان پلت‌فرم XC90 ساخته شده، از همان قواي محرکهٔ آن استفاده مي‌کند و به همان اندازه لوکس است اما S90 سريع‌تر و سبک‌تر است. S90 در زير کاپوت خود يک پيشرانهٔ 2 ليتري چهار سيلندر پنهان کرده است که هم به سوپرشارژر براي دورهاي پايين و هم به توربوشارژر براي دورهاي بالا مجهز شده است که موجب شده 316 اسب بخار قدرت و 400 نيوتن متر گشتاور توليد کند. اين نيرو از طريق يک گيربکس هشت سرعتهٔ اتوماتيک به هر چهارچرخ انتقال پيدا مي‌کند. S90 T6 با تکيه‌بر اين موتور خوب مي‌تواند در تنها 5.6 ثانيه از صفر به سرعت 96 کيلومتر در ساعت رسيده و مسافت 400 متر را هم در 14.1 ثانيه طي کند. ترمز و هندلينگ اين خودرو بين CT6 و E300 قرار مي‌گيرد به‌گونه‌اي که در 32.6 متر از سرعت 96 کيلومتر در ساعت متوقف شده و مسير ∞ شکل را در 26.3 ثانيه با شتاب جانبي 0.68 جي طي مي‌کند. S90 در جاده خودروي باصلابتي است و موتور توئين شارژر آن قدرتي عالي را تحويل راننده مي‌دهد. موتور ولوو روان، قدرتمند و پالايش شده است يعني تمام آن چيزهايي که يک خريدار خودروي لوکس بدان‌ها نياز دارد؛ اما گيربکس هشت سرعتهٔ آن لذتي ندارد چراکه در حالت عادي به‌آرامي دنده‌ها را تعويض مي‌کند درحالي‌که هندلينگ ولوو هم به اسپرتي دو رقيب ديگر نيست. سيستم رانندگي خودکار ولوو يا Pilot Assist در بين اين سه خودرو بهترين است اما هنوز هم در برابر تسلا عقب‌افتاده به نظر مي‌رسد. کروز کنترل راداري آن رفتاري مانند رانندگي انسان دارد و سيستم حفظ حرکت ميان خطوط نيز همواره ماشين را در ميانهٔ خطوط نگه مي‌دارد. بااين‌حال اين سيستم هم مانند دو خودروي ديگر چندان قابل‌اعتماد نيست اما هنوز هم قابل پيش‌بيني تر از کاديلاک و مرسدس است. اما قسمتي که S90 خود را کاملاً از دو سدان ديگر جدا مي‌کند، داخل کابين است. در داخل اين خودرو چرم، چوب و فلز با سبک اسکانديناويايي بکار رفته که بسيار عالي است. سيستم اطلاعاتي-سرگرمي ولوو هم از طريق يک نمايشگر 9 اينچي ارائه مي‌شود که فوق‌العاده خوش‌ساخت و پاسخگو است. اتاق نيز با صندلي‌هاي جلو و عقب بزرگ کاملاً جادار است و تعادل خوبي ميان مرسدس بنز تنگ و کاديلاک فراخ برقرار مي‌کند. ولوو همچنين در بحث قيمت هم بر دو رقيب خود برتري دارد که موجب مي‌شود در سه قسمت از چهار قسمت اين مقايسه کاملاً مرسدس بنز و کاديلاک را تضعيف کند. ولوو S90 با اختلاف بسيار زيادي در صدر اين گروه قرار مي‌گيرد. اين خودرو آشکارا يک سدان اسپرت نيست اما کاملاً لوکس بوده و بهترين رانندگي را ارائه مي‌کند. ولوو S90 به‌واقع نمايانگر يک سدان لوکس 2 ليتري عالي و کامل است. با کانال تلگرامي «آخرين خبر» همراه شويد