جهانگیری پل بین سینمای قبل و بعد از انقلاب بود

مهر/ مراسم تشيع پيکر زنده‌ياد جهانگير جهانگيري کارگردان سينماي ايران صبح امروز ۱۰ دي ماه با حضور اهالي سينما، هنرمندان، خانواده مرحوم و اهالي رسانه و علاقمندان به وي در خانه سينما برگزار شد. در ابتداي اين مراسم که اجراي آن برعهده کامران ملکي بود، منوچهر مصيري کاگردان سينما گفت: من در ابتدا به خانواده اين مرحوم و اهالي سينما تسليت مي گويم. من به طور اتفاقي اين مرحوم را ساعاتي قبل از درگذشتش در دقتر پويا فيلم ديدم. او درد دلي با من کرد که بر خود واجب مي دانم اينجا عنوان کنم. وي افزود: بنياد فارابي به وي قول همکاري داده بود تا فيلم جديدش را بسازد اما آنها با وي همکاري نکردند و به همين دليل آشفته حال بود. مرحوم جهانگيري در مقطعي تاثير زيادي در اقتصاد سينما داشت و فيلم هاي وي روي مردم هم تاثير زيادي مي‌گذاشت و همين امر باعث مي‌شد که آثارش گيشه پر رونقي داشته باشد. مصيري تاکيد کرد: من مطمئنم هيچ شخصي از وي کينه اي به دل ندارد و او هر کاري از دستش برمي آمد براي ديگران انجام مي داد. مگر ما ديگر از يک همکار چه توقعي داريم. او مرد بسيار خوبي بود. من اين ضايعه برگ را به همه تسليت مي‌گويم. اميدوارم از اين به بعد در خانه سينما که خانه دلمان است ديگر براي مرگ و گرفتاري‌هاي همکارانمان جمع نشويم و بيشتر در شاديها به ديدن هم بيايم. اميدوارم جهانگيري در کنار بهترين ها در آن دنيا باشد. علي دهکردي بازيگر سينماي ايران به نمايندگي از انجمن بازيگران گفت: مرحوم جهانگيري مرد بزرگوار و دوست داشتني در سينما بود. او نسبت به همه بازيگران علاقه زيادي داشت و به همه احترام مي گذاشت. حتي براي افرادي که سن کمتري از وي داشتند از جا بلند مي شد. به همين دليل بر خود وظيفه دانستم تا در اين مراسم شرکت کنم. مي دانم که همه ما ارزش هاي اخلاقي و انساني وي را به ياد داريم. اين موضوع مهمي است که بعد از فوت هر کس در ذهن ما مي ماند. افتخارات کارنامه هر شخصي يک نماد بيروني است اما مرحوم جهانگيري خصايص دروني نيز داشت. وي افزود: فکر نمي‌کنم کسي از وي کدورتي به دل داشته باشد. من از طرف همه بازيگران و انجمن بازيگران درگذشت وي را تسليت مي گويم. مرحوم جهانگيري از سال ۴۴ فعاليت خود را در سينما آغاز کرد، سالي که من به دنيا آمدم. او همه اين سالها را به سينماي ايران خدمت کرد. سينما مديون کساني است که اقتصاد سينما را زنده نگه داشتند. او يکي از اعضاي خانواده ما بود و به همه سينماي ايران و خانواده وي تسليت مي گويم. کامران ملکي در ادامه بيان کرد: من يکي از دوستان خوبم را از دست دادم. او در اوايل انقلاب در ارگانها و نهادي مختلفي فعاليت داشت اما هرگز از نفوذ خود سوء استفاده نکرد. همواره سعي مي کرد اگر يکي از دوستان مشکلي داشت آن را حل کند. کمال تبريزي کارگردان سينماي ايران و رئيس کانون کارگردانان سينماي ايران گفت: من با مرحوم جهانگيري آشنايي نزديکي نداشتم اما در چندين جلسه وي را حضوري ديده بودم و با وي صحبت کردم. او بسيار آدم آرامي بود. يک مظلوميت خاصي در صدايش بود. در برخورد اول خيلي دلنشين بود. به همين دليل خيلي زود مي توانستيم با وي ارتباط برقرار کنيم. من از طرف کانون کارگردانان به خانواده وي تسليت مي گويم. فکر مي کنم کسي که در همچنين روزي مراسم خاکسپاريش برگزار مي شود يک علقه و وابستگي با چنين روزي دارد که متعلق به پيامبر اکرام (ص) و امام حسن مجتبي (ع) است. وي ادامه داد: آرزو مي کنم وي با ائمه و پيامبر اسلام محشور شود. فکر مي کنم همه مي دانيم که يک روز با مرگ روبرو مي شويم. مهم اين است که چه آثاري از ما باقي بماند و چه نگاهي پشت سر ما باشد. خداوند وي را رحمت کند. و اين موضوع براي ما درسي باشد تا اين دنيا را خيلي جدي نگيريم و اختلافات را کنار بگذاريم تا زماني که رفتيم ديگران از ما به خوبي ياد کنند. ملکي در ادامه مراسم گفت: روز گذشته که براي دفن پيکر وي در قطعه هنرمندان در خانه سينما پيگيريهاي لازم را انجام مي داديم، برخي گمان مي کردند به دليل ايام تعطيلي ممکن است جمعيت زيادي براي اين بدرقه نيايند اما ما مي دانستيم که علاقمندان به وي زياد هستند و امروز شاهد اين جمعيت هستيم. فرهاد توحيدي رئيس هيات مديره خانه سينما هم در ادامه بيان کرد: حقيقتا مرحوم جهانگيري جز کساني بود که من اصلا انتظار شنيدن اين خبر را درباره وي نداشتم. او چنان به سينما عشق مي ورزيد که انگار جواني مي خواهد کار خود را شروع کند. خيلي رفتنش غير منتظره بود. البته ما هم ولايتي هم بوديم. با هم گاهي گيلکي حرف مي زديم. وي افزود: آنچه را که وي را متمايز مي کرد منش فروتنانه وي بود. او علاقه به نوچه پروري نداشت ولي دوستان او را رها نمي کردند. هميشه چندين نفر اطرافش بودند. او پل بين سينماي قبل و بعد انقلاب بود. مرحوم جهانگيري از جمله کساني بود که در سينماي پيش از انقلاب هم فعاليت داشت و زحمت مي کشيد اما پس از انقلاب اين تجربياتش را انتقال داد. در صورتي که خيلي ها صحنه را ترک کردند. او يک حسرت براي خود و بقيه بر جاي گذاشت چراکه نتوانست فيلم دلش را بسازد. اميدوارم ديگر هنرمندان ما با حسرت ساختن فيلم دلشان از بين ما نروند و اميد است اين آخرين وداع ما در سال ۹۲ با دوستانمان باشد. در ادامه سردار مصطفي شهرابي درباره همکاريش با مرحوم جهانگيري عنوان کرد: آقاي جهانگيري فرمانده ما در بدو انقلاب بود. او فقط يک کارگردان سينما نبود. وقتي امام راحل عنوان کردند که بايد براي حفظ انقلاب بکوشيم او رخت پاسداري بر تن کرد و در شرق تهران فعاليت خود را ادامه داد. او ما جوانان را در همان سالها فرماندهي کرد. او بر گردن ما حق دارد. ما با کمک وي و امثال او انقلاب را زنده نگه داشتيم. در پايان اين مراسم داريوش جهانگيري پسر اين مرحوم گفت: من خودم تصورم اين نبود که در روز تعطيل اين دوستان قبول زحمت کنند. من از همه شما صميمانه تشکر مي کنم. پدر من هيچ وقت سر صحنه تنها نبود. هميشه دوستان در کنار وي بودند. او هميشه عاشق کارش بود. مجري طرح آخرين پروژه پدرم پيش قرارداد را آماده کرده بودم اما به سرانجام نرسيد. او فقط مي خواست فيلمش را بسازد و هرگز به دنبال مباحث مالي کارش نبود. وي افزود: من به طور مستقل کار خود را انجام دادم و مي خواستم پدر نتيجه آن را ببيند. اما اين اتفاق نيفتاد. من متاسفانه نتوانستم در لحظات آخر با پدرم صحبت کنم. من فقط يک تقاضا دارم مي خواهم کار وي به سرانجام برسد. نمي دانم چه کسي مي تواند اين کار را انجام دهد. هر شخصي مي تواند داستان و قصه فيلمش را به پايان برساند. از همه شما تشکر مي‌کنم که من را در اين مراسم تنها نگذاشتيد. پس از صحبت هاي پسر مرحوم جهانگيري، پيکر وي به سمت قطعه هنرمندان بهشت زهرا تشييع شد. در اين مراسم محمد مهدي عسگرپور، همايون اسعديان، فرهاد توحيدي، مهرشاد کارخاني، کمال تبريزي، حبيب اسماعيلي، محمدرضا موئيني، مهدي ميامي، علي اکبر ثقفي، علي دهکردي، عليرضا فتحي و … حضور داشتند. در زماني که منوچهر مصيري درباره ناراحتي مرحوم جهانگيري از فارابي گفت، خانواده وي نيز فرياد زدند که اين بنياد او را از ما گرفت و ابراز ناراحتي کردند.