نظر فراستی درباره مشهورترین سریال امسال جهان!

آخرين خبر/ ميز نقد و بررسي سريال مشهور گامبي وزير با حضور 3 منتقد شناخته شده پخش شد.

---

بازار

---

مسعود فراستي: 
گامبي وزير ظاهرا در مورد دختري است که قهرمان شطرنج جهان شده است. بهتر است از فيلمنامه شروع کنيم.
محمدتقي فهيم :
سريال براي سال 2020 است و در 100 کشور دنيا ديده شده است. در خيلي از کشور ها خريداري شده و در بين 250 سريال برتر جهان جا دارد. سريال اول توسط مردم مورد استقبال قرار گرفته و سپس منتقدان سراغ آن آمده اند. به نظر من يک سريال الگويي است که مي تواند مورد توجه قرار گيرد. هدفمند است و اصلا دستوري نيست و نويسنده ها فقط قصه شان را مي گويند. قصه گويي درست و کلاسيک بهترين انتخاب براي داستان گويي است. اگر کسي بداند چگونه از آن استفاده کند مي تواند بهترين انتخاب باشد. در سريال هاي ما قصه ها جلو نمي روند و تا قسمت سي ام پيام معلوم نمي شود اما در سريال هاي آمريکايي در هر قسمت يک نتيجه مي دهند. گامبي وزير يک اثر براي ترويج روياي آمريکايي است. فيلمنامه بر اين اساس نوشته شده است. فيلمنامه شخصيت محور است و به همين دليل به شخصيت هاي مکمل کمتر توجه مي کند. 
ناصر هاشم زاده: 
شروع به گونه اي است که به ما مي گويد اثر اقتباسي خوبي در پيش روي ماست. در همان چند دقيقه اول ما وارد ماجرايي جذاب مي شويم. ما اکثرا فاقد داستان هستيم و اينجا يک داستان خوب وجود دارد. ما چون مي خواهيم به لحاظ محتوا  مساله را حل کنيم هيچ وقت شخصيت ساخته نمي شود و فکر مي کنيم که از بين مکالمات و بحث ها مي توان قصه گفت. ما شخصيت، فضا و ديالوگ را فراموش مي کنيم. همه در فيلم حرف مي زنند اما ديالوگي وجود ندارد. سينماي غرب متکي به ادبيات داستاني است و اين قدرت به آن مي دهد. ما در سريال سازي خودمان از تعليق غافليم و فقط مي خواهيم مخاطب را بي اعصاب کنيم و فکر مي کنيم اين تعليق است. اما در اين سريال از همان اول تعليق وجود دارد. 
مسعود فراستي:
خلاصه قصه در مورد دختري است که از يتيم خانه به قهرماني جهان مي رسد. مشکل اصلي کار فيلمنامه است. از قسمت سوم سريال ديگر فيلمنامه ندارد. اين دختر 9 ساله که دوست داشتني است. تا قسمت دوم دختر خوب است اما از قسمت دوم فيلمنامه دچار مشکل مي شود و مجبور مي شود با سفرها و مسابقه آن را حل کند. يتيم خانه براي دو قسمت قابل ديدن است. سرايدار يتيم خانه کمکي زيادي مي کند. اگر او نبود نمي شد يتيم خانه را تحمل کرد. فيزيک، بازي و معرفت وجودي اش به داستان کمک مي کند. اما باز هم اين شخصيت داراي کاستي است و نسبت او با شطرنج معلوم نمي شود. شطرنج در کار دراماتيزه نمي شود و نگاه حريفان به هم دراماتيزه نمي شود. انگار بازي منچ در حال انجام شدن است. فيلمساز نمي تواند شطرنج را مساله کند و به همين دليل همه چيز محور شطرنج مفهومي مي شود و نمايشي نيست. هيچ کدام از کساني که در فيلم مي بينيم شطرنج باز نمي شوند.

به پيج اينستاگرامي «آخرين خبر» بپيونديد
instagram.com/akharinkhabar