قومی که خود را زیباترین مردمان دنیا می دانند

روزياتو/ خورشيد عظيمي به رنگ سرخ درخشان را پشت خط افق تصور کنيد. هوا بسيار گرم است و شما بعد از يک پياده روي طولاني در بيابان آماده ي خوابيدن مي شويد. عضلات تان خسته اند اما شما لبخند به لب داريد چون فردا قرار است زيباترين مردان روي کره زمين برايتان برقصند، فقط براي شما، آن هم تمام روز. مردم فولاني، پرجمعيت ترين قوم کوچ نشين دنيا اينگونه زندگي مي کنند و نمايندگان يکي از زيرگروه هاي اين قوم خود را زيباترين مردمان دنيا مي دانند.
تصاويري تماشايي از اين مردم اين قوم ببينيد و با آن ها و زندگي منحصر به فردشان بيشتر آشنا شويد.
يکي از زيرگروه هاي قوم فولاني (Fulani) در آفريقا به نام وودابه (Wodaabe) هر ساله جشنواره اي به نام Guérewol برگزار مي کنند. اين جشنواره به قدري رنگ وارنگ و عجيب و غريب است که گردشگران از سرتاسر دنيا به تماشاي آن مي روند. اين جشنواره در واقع يک مسابقه ي زيبايي است که ميان مردان اين قبيله برگزار مي شود. در اين جشنواره مردان جوان لباس هاي رنگارنگ به تن مي کنند و زيورآلاتي که مي خواهند به همراه آن ها بيندازند را با وسواس زيادي انتخاب مي کنند. يک پر زيبا هم در انتها روي سربند خود مي گذارند.

مردان جوان در طول جشنواره براي تحت تأثير قرار دادن دختران قبيله مي رقصند و آواز مي خوانند. آن هايي که استانداردهاي زيبايي قبيله ي خود را داشته باشند (يعني قد بلند با دندان ها و چشماني سفيد) شانس بيشتري براي جلب توجه دارند. به همين دليل مردها بايد مرتباً چشمان خود را بچرخانند و دندان هايشان را نشان دهند.
استقامت و بنيه ي جسمي هم مهم است، به همين خاطر مردان بايد ساعت ها در هواي گرم برقصند تا توجه زنان قبيله را جلب کنند.


به لطف همين جشنواره قبيله فولاني خود را زيباترين مردمان دنيا مي دانند. مردم قوم وودابه به حلول روح مرده در بدن يک موجود زنده ي ديگر اعتقاد دارند و زيبايي را مي پرستند. پيش از برگزاري جشنواره، مردان قبيله ساعت هاي زيادي را صرف آماده کردن خود مي کنند و همه ي سعي خود را مي کنند تا بي عيب و نقص باشند. به همين دليل وودابه را خودپسندترين قوم دنيا مي دانند.

---

بازار

---

پوشش سنتي مردم فولاني طبق استانداردهاي پذيرفته شده ي دنيا نييست. نوع پوشش آن ها به منطقه اي بستگي دارد که اهل آن هستند. مثلاً مردم قوم وودابه که در کشورهاي نيجر و کامرون زندگي مي کنند، رداهاي بلند بسيار رنگارنگ و چشمگيري به تن مي کنند که يا گلدوزي شده اند يا تزئينات زيادي دارند.

دامپروري شغل اصلي مردمان کوچ نشين فولاني است. معمولاً مردان از گله ها مراقبت و در زمين کار مي کنند. وظيفه ي زنان رسيدگي به امور خانه است.

دام نقش مهمي در زندگي اين مردم دارد. مثلاً در مراسم عروسي، پدر عروس مسئوليت نگهداري از يکي از دام هايش را به نشانه ي قانوني کردن ازدواج به داماد خود واگذار مي کند. بعد از آن مراسم ديگري به نام کابال (Kabbal) در غياب عروس و داماد برگزار مي شود.

بر بعضي موارد حتي خانواده ها قبل از به دنيا آمدن فرزندشان توافق مي کنند که در آينده با يکديگر وصلت کنند. وقتي فرزندان به دنيا آمدند خانواده ها آن دو را به نام يکديگر اعلام مي کنند اما در واقع بعد از رسيدن به بلوغ با يکديگر ازدواج مي کنند.

مردان اجازه دارند ۴ زن داشته باشند. در قبيله فولاني خانواده معمولاً از يک مرد، همسران و فرزندانش تشکيل مي شود. آن ها به خوبي با يکديگر کنار مي آيند. در عکس زير هم مي توانيد همسران و کودکان يک مرد را ببينيد. آن ها خانواده ي ثروتمندي هستند چون صدها گاو دارند و ثروت شان تقريباً معادل ۵/۰ ميليون دلار است.

در قوم وودابه، عروس ها بايد به همراه خود گاو به خانه ي شوهر ببرند. هر چه تعداد گاوها بيشتر باشد بهتر است. اين گاوها نه تنها جهيزيه ي عروس بلکه تضميني هستند که اگر روزي زندگي مشترکش به مشکل برخورد و او تصميم به ترک همسرش گرفت بتواند به زندگي خود ادامه دهند. در حقيقت، حيوانات مثل يک اهرم فشار عمل مي کنند چون شير خانواده را تأمين مي کنند يا مي توان آن ها را فروخت و با چيز ديگري معاوضه کرد.

مردم فولاني معتقدند همه ي زوج ها بايد تعداد زيادي بچه داشته باشند. آن ها در سن پايين ازدواج مي کنند و از هيچ روش ضد بارداري اي استفاده نمي کنند.


در فرهنگ مردم وودابه، پدر و مادرها اجازه ندارند با دو فرزند اول خود مستقيم صحبت کنند و اغلب پدربزرگ و مادربزرگ شان از آن ها مراقبت مي کنند. زن و شوهرها در روز روشن نمي توانند دست يکديگر را بگيرند يا درباره ي مسائل شخصي با يکديگر صحبت کنند.

نگهداري از فرزندان وظيفه ي زنان است. پدرها معمولاً اين کارها را انجام نمي دهند. دخترها وقتي بزرگ مي شوند، در نگهداري از خواهر و برادرهاي کوچک تر خود به مادرشان کمک مي کنند. يکي از بازي هاي رايج ميان دختران اين است که عروسک خود را روي پشت شان حمل مي کنند. وقتي کمي بزرگ تر که شدند، عروسک ها جايشان را به خواهر و برادرهاي کوچک تر مي دهد.

مردم اين قوم با بچه هاي کوچک بسيار باملاحظه رفتار مي کنند، به همين دليل بچه ها به ندرت حرف شنوي دارند. بزرگ ترها سعي مي کنند نوزادان شان را در برابر مسائل عاطفي حفظ کنند. به علاوه، اين زنان هستند که نقش معلم را براي بچه ها ايفا مي کنند. مردم اين قوم اعتقاد دارند که زنان صبورتر از مردان بوده و هميشه مشتاق درک و ابراز محبت هستند.

به دختران از سن کم ياد مي دهند که زيبا باشند. گوش هاي دختران را براي انداختن تا ۲ يا ۳ سالگي سوراخ مي کنند. دختران معمولاً ۶ سوراخ در گوش راست و ۶ سوراخ هم در گوش چپ دارند. دخترها را تقريباً به محض اينکه شروع به راه رفتن کردند، در ميان حلقه اي از زنان رقصنده قرار مي دهند که به آن ها رقص ياد مي دهند و تلاش هايشان براي رقصيدن را دائماً تحسين مي کنند.

ورود به دنياي بزرگسالي به تدريج رخ مي دهد. به دختران از حدوداً سن ۵ سالگي اصول اخلاقي را ياد مي دهند. به آن ها مي گويند که يک زن نبايد مستقيم به چشمان داماد خود نگاه کند، بايد به افراد مسن احترام بگذارد و نبايد کلمه اي درباره ي پدر و مادر همسر آينده اش به زبان آورد

به پيج اينستاگرامي «آخرين خبر» بپيونديد
instagram.com/akharinkhabar