زن یا مردی که به همسر خود خیانت می کند، می تواند به زندگی مشترک ادامه دهد؟

واکنش همسر آسيب ديده: از دست دادن هويت و اعتماد به نفس، از دست دادن کنترل رفتار و اعمال، ترس از آبروريزي و از دست دادن ايمان مذهبي.
واکنش همسر آسيب زننده: خشم نسبت به خود، همسر يا معشوق، عدم احساس گناه يا احساس گناه در قبال فرزندان.

اما خيانت آسيب فراواني به فرزندان وارد مي‌سازد و در مراجعه آن‌ها به روانشناسان بيان مي‌کنند که بسيار عصباني و ناراحت هستند، همچنين تمرکزي براي درس خواندن ندارند، پنهاني گريه مي‌کنند، از والد خيانتگر متنفر مي‌شوند، دلسوزي بيش از حد در رابطه با والد آسيب ديده دارند، از ازدواج مي‌ترسند، در رابطه‌هاي بعدي خيانت مي‌کنند يا خيانت مي‌بينند.
سوال آخر اين است که آيا امکان بازگشت به زندگي عادي بعد از خيانت وجود دارد؟
با مراجعه به روانشناسان و کمک گرفتن از آن‌ها ممکن است زندگي ادامه پيدا کند درصورتي که فريب کاري، ناتواني در ايجاد رابطه صادقانه، مسئوليت گريزي و نگرش‌هايي که خيانت را مشروع جلوه مي‌دهند، از بين بروند. در صورتي که همسران مهارت‌هاي ارتباطي را ياد بگيرند و سعي در بخشش هم در دراز مدت داشته باشند با اعتمادسازي، دوباره زندگي ادامه پيدا مي‌کند و اما اگر کنار هم ماندن تنها با دلايلي که در ادامه مي‌آيد باشد، ادامه زندگي به سختي صورت مي‌گيرد: بچه‌ها، ترس از طلاق، ترس از برچسب طلاق خوردن بر بچه‌ها. اما اگر زندگي به طور ناسالم ادامه پيدا کند و پدر و مادر رابطه رضايتمندي نداشته باشند بچه‌ها الگوي مناسبي از عشق، صميمت و رابطه سالم را ياد نمي‌گيرند و اثرات مخرب اين آسيب‌ها در بزرگسالي بچه‌ها نمود پيدا مي‌کند.