صوت/ با خواندن این سوره صاحب بزرگترین پاداش‌های بهشتی می‌شوید

باشگاه خبرنگاران/ سوره شوري چهل و دومين سوره قرآن است و در جزء بيست و پنجم آن قرار دارد. سوره شوري ۵۳ آيه،۸۶۰ کلمه و ۳۵۲۱ حرف دارد. اين سوره سومين سوره از سوره‌هاي حاميمات و يا حواميم هفت‌گانه و بيست و سومين سوره‌هايي است که با حروف مقطعه آغاز مي‌شود و از لحاظ حجم از سوره‌هاي مثاني و کمي بيش از يک حزب است. پيامبر (ص) درباره فضيلت سوره شوري مي‌فرمايد: هرکس سوره شوري را بخواند، فرشتگان بر او درود مي‌فرستند و براي او استغفار و رحمت مي‌خواهند. همچنين امام صادق (ع) در اين باره فرمودند:کسي که سوره شوري را بخواند، روز قيامت با صورتي سفيد و درخشنده همچون آفتاب محشور مي‌شود تا در پيشگاه خدا حاضر شود و خداوند مي‌فرمايد: بنده من! قرائت سوره حم، عسق را تداوم دادي در حالي که پاداش آن را نمي‌دانستي؛ اما اگر مي‌دانستي چه پاداشي دارد هيچ‌گاه از قرائت آن خسته نمي‌شدي؛ ولي من امروز پاداش تو را به تو خواهم داد؛ سپس دستور مي‌دهد او را وارد بهشت و غرق در نعمت‌هاي ويژه بهشتي کنند. هر کس اين سوره را نوشته و همراه خود داشته باشد از شرّ مردم در امان است. متن سوره شوري همراه ترجمه بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ به نام خداي بخشاينده مهربان حم ﴿١﴾ حاء، ميم (۱) عسق ﴿٢﴾ عين، سين، قاف (۲) کَذَٰلِکَ يُوحِي إِلَيْکَ وَ إِلَى الَّذِينَ مِن قَبْلِکَ اللَّـهُ الْعَزِيزُ الْحَکِيمُ ﴿٣﴾ اين گونه خداى نيرومند حکيم به سوى تو و به سوى کسانى که پيش از تو بودند وحى مى‌کند (۳) لَهُ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَ مَا فِي الْأَرْ‌ضِ ۖ وَ هُوَ الْعَلِيُّ الْعَظِيمُ ﴿٤﴾ آنچه در آسمان‌ها و آنچه در زمين است از آن اوست و او بلندمرتبه بزرگ است (۴) تَکَادُ السَّمَاوَاتُ يَتَفَطَّرْ‌نَ مِن فَوْقِهِنَّ ۚ وَ الْمَلَائِکَةُ يُسَبِّحُونَ بِحَمْدِ رَ‌بِّهِمْ وَ يَسْتَغْفِرُ‌ونَ لِمَن فِي الْأَرْ‌ضِ ۗ أَلَا إِنَّ اللَّـهَ هُوَ الْغَفُورُ الرَّ‌حِيمُ ﴿٥﴾ چيزى نمانده که آسمان‌ها از فرازشان بشکافند و حال آنکه فرشتگان به سپاس پروردگارشان تسبيح مى‌گويند و براى کسانى که در زمين هستند آمرزش مى‌طلبند آگاه باش در حقيقت خداست که آمرزنده مهربان است (۵) وَ الَّذِينَ اتَّخَذُوا مِن دُونِهِ أَوْلِيَاءَ اللَّـهُ حَفِيظٌ عَلَيْهِمْ وَ مَا أَنتَ عَلَيْهِم بِوَکِيلٍ ﴿٦﴾ و کسانى که به جاى او دوستانى براى خود گرفته‌اند خدا بر ايشان نگهبان است و تو بر آنان گمارده نيستى (۶) وَ کَذَٰلِکَ أَوْحَيْنَا إِلَيْکَ قُرْ‌آنًا عَرَ‌بِيًّا لِّتُنذِرَ أُمَّ الْقُرَ‌ىٰ وَ مَنْ حَوْلَهَا وَ تُنذِرَ يَوْمَ الْجَمْعِ لَا رَ‌يْبَ فِيهِ ۚ فَرِ‌يقٌ فِي الْجَنَّةِ وَ فَرِ‌يقٌ فِي السَّعِيرِ ﴿٧﴾ و بدين گونه قرآن عربى به سوى تو وحى کرديم تا مردم مکه و کسانى را که پيرامون آنند هشدار دهى، و از روز گردآمدن خلق که ترديدى در آن نيست بيم دهى؛ گروهى در بهشتند و گروهى در آتش (۷) وَ لَوْ شَاءَ اللَّـهُ لَجَعَلَهُمْ أُمَّةً وَاحِدَةً وَ لَـٰکِن يُدْخِلُ مَن يَشَاءُ فِي رَ‌حْمَتِهِ ۚ وَ الظَّالِمُونَ مَا لَهُم مِّن وَلِيٍّ وَ لَا نَصِيرٍ ﴿٨﴾ و اگر خدا مى‌خواست قطعا آنان را امتى يگانه مى‌گردانيد ليکن هر که را بخواهد به رحمت خويش درمى‌آورد و ستمگران نه يارى دارند و نه ياورى (۸) أَمِ اتَّخَذُوا مِن دُونِهِ أَوْلِيَاءَ ۖ فَاللَّـهُ هُوَ الْوَلِيُّ وَ هُوَ يُحْيِي الْمَوْتَىٰ وَ هُوَ عَلَىٰ کُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ ﴿٩﴾ آيا به جاى او دوستانى براى خود گرفته‌اند؟ خداست که دوست راستين است و اوست که مردگان را زنده مى‌کند و هموست که بر هر چيزى تواناست (۹) وَ مَا اخْتَلَفْتُمْ فِيهِ مِن شَيْءٍ فَحُکْمُهُ إِلَى اللَّـهِ ۚ ذَٰلِکُمُ اللَّـهُ رَ‌بِّي عَلَيْهِ تَوَکَّلْتُ وَ إِلَيْهِ أُنِيبُ ﴿١٠﴾ و در باره هر چيزى اختلاف پيدا کرديد داوريش به خدا ارجاع مى‌گردد چنين خدايى پروردگار من است بر او توکل کردم و به سوى او بازمى‌گردم (۱۰) فَاطِرُ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْ‌ضِ ۚ جَعَلَ لَکُم مِّنْ أَنفُسِکُمْ أَزْوَاجًا وَ مِنَ الْأَنْعَامِ أَزْوَاجًا ۖ يَذْرَ‌ؤُکُمْ فِيهِ ۚ لَيْسَ کَمِثْلِهِ شَيْءٌ ۖ وَ هُوَ السَّمِيعُ الْبَصِيرُ ﴿١١﴾ پديدآورنده آسمان‌ها و زمين است از خودتان براى شما جفتهايى قرار داد و از دام‌ها نيزنر و ماده قرار داد بدين وسيله شما را بسيار مى‌گردان چيزى مانند او نيست و اوست شنواى بينا (۱۱) لَهُ مَقَالِيدُ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْ‌ضِ ۖ يَبْسُطُ الرِّ‌زْقَ لِمَن يَشَاءُ وَ يَقْدِرُ ۚ إِنَّهُ بِکُلِّ شَيْءٍ عَلِيمٌ ﴿١٢﴾ کليدهاى آسمان‌ها و زمين از آن اوست براى هر کس که بخواهد روزى را گشاده يا تنگ مى‌گرداند اوست که بر هر چيزى داناست (۱۲) شَرَ‌عَ لَکُم مِّنَ الدِّينِ مَا وَصَّىٰ بِهِ نُوحًا وَ الَّذِي أَوْحَيْنَا إِلَيْکَ وَ مَا وَصَّيْنَا بِهِ إِبْرَ‌اهِيمَ وَ مُوسَىٰ وَ عِيسَىٰ ۖ أَنْ أَقِيمُوا الدِّينَ وَ لَا تَتَفَرَّ‌قُوا فِيهِ ۚ کَبُرَ عَلَى الْمُشْرِ‌کِينَ مَا تَدْعُوهُمْ إِلَيْهِ ۚ اللَّـهُ يَجْتَبِي إِلَيْهِ مَن يَشَاءُ وَ يَهْدِي إِلَيْهِ مَن يُنِيبُ ﴿١٣﴾ از احکام دين آنچه را که به نوح در باره آن سفارش کرد براى شما تشريع کرد و آنچه را به تو وحى کرديم و آنچه را که در باره آن به ابراهيم و موسى و عيسى سفارش نموديم که: دين را برپا داريد و در آن تفرقه‌اندازى مکنيد. بر مشرکان آنچه که ايشان را به سوى آن فرا مى‌خوانى گران مى‌آيد. خدا هر که را بخواهد به سوى خود برمى‌گزيند و هر که را که از در توبه درآيد به سوى خود راه مى‌نمايد (۱۳) وَ مَا تَفَرَّ‌قُوا إِلَّا مِن بَعْدِ مَا جَاءَهُمُ الْعِلْمُ بَغْيًا بَيْنَهُمْ ۚ وَ لَوْلَا کَلِمَةٌ سَبَقَتْ مِن رَّ‌بِّکَ إِلَىٰ أَجَلٍ مُّسَمًّى لَّقُضِيَ بَيْنَهُمْ ۚ وَ إِنَّ الَّذِينَ أُورِ‌ثُوا الْکِتَابَ مِن بَعْدِهِمْ لَفِي شَکٍّ مِّنْهُ مُرِ‌يبٍ ﴿١٤﴾ و فقط پس از آنکه علم برايشان آمد، راه تفرقه پيمودند آن هم به صرف حسد و برترى جويى ميان همديگر و اگر سخنى داير بر تأخير عذاب از جانب پروردگارت تا زمانى معين پيشى نگرفته بود قطعا ميانشان داورى شده بود و کسانى که بعد از آنان کتاب تورات را ميراث يافتند واقعا در باره او در ترديدى سخت دچار اند (۱۴) فَلِذَٰلِکَ فَادْعُ ۖ وَ اسْتَقِمْ کَمَا أُمِرْ‌تَ ۖ وَ لَا تَتَّبِعْ أَهْوَاءَهُمْ ۖ وَ قُلْ آمَنتُ بِمَا أَنزَلَ اللَّـهُ مِن کِتَابٍ ۖ وَ أُمِرْ‌تُ لِأَعْدِلَ بَيْنَکُمُ ۖ اللَّـهُ رَ‌بُّنَا وَ رَ‌بُّکُمْ ۖ لَنَا أَعْمَالُنَا وَ لَکُمْ أَعْمَالُکُمْ ۖ لَا حُجَّةَ بَيْنَنَا وَ بَيْنَکُمُ ۖ اللَّـهُ يَجْمَعُ بَيْنَنَا ۖ وَ إِلَيْهِ الْمَصِيرُ ﴿١٥﴾ بنابراين به دعوت پرداز، و همان گونه که مأمورى ايستادگى کن و هوسهاى آنان را پيروى مکن و بگو: به هر کتابى که خدا نازل کرده است ايمان آوردم و مأمور شدم که ميان شما عدالت کنم؛ خدا پروردگار ما و پروردگار شماست؛ اعمال ما از آن ما و اعمال شما از آن شماست؛ ميان ما و شما خصومتى نيست؛ خدا ميان ما را جمع مى‌کند، و فرجام به سوى اوست (۱۵) وَ الَّذِينَ يُحَاجُّونَ فِي اللَّـهِ مِن بَعْدِ مَا اسْتُجِيبَ لَهُ حُجَّتُهُمْ دَاحِضَةٌ عِندَ رَ‌بِّهِمْ وَ عَلَيْهِمْ غَضَبٌ وَ لَهُمْ عَذَابٌ شَدِيدٌ ﴿١٦﴾ و کسانى که در باره خدا پس از اجابت دعوت او به مجادله مى‌پردازند،حجتشان پيش پروردگارشان باطل است و خشمى از خدا برايشان است و براى آنان عذابى سخت خواهد بود (۱۶) اللَّـهُ الَّذِي أَنزَلَ الْکِتَابَ بِالْحَقِّ وَ الْمِيزَانَ ۗ وَ مَا يُدْرِ‌يکَ لَعَلَّ السَّاعَةَ قَرِ‌يبٌ ﴿١٧﴾ خدا همان کسى است که کتاب و وسيله سنجش را به حق فرود آوردو تو چه مى‌دانى شايد رستاخيز نزديک باشد (۱۷) يَسْتَعْجِلُ بِهَا الَّذِينَ لَا يُؤْمِنُونَ بِهَا ۖ وَ الَّذِينَ آمَنُوا مُشْفِقُونَ مِنْهَا وَ يَعْلَمُونَ أَنَّهَا الْحَقُّ ۗ أَلَا إِنَّ الَّذِينَ يُمَارُ‌ونَ فِي السَّاعَةِ لَفِي ضَلَالٍ بَعِيدٍ ﴿١٨﴾ کسانى که به آن ايمان ندارند شتابزده آن را مى‌خواهند و کسانى که ايمان آورده‌اند از آن هراسناکند و مى‌دانند که آن حق است بدان که آنان که در مورد قيامت ترديد مى‌ورزند قطعا در گمراهى دور و درازى‌اند (۱۸) اللَّـهُ لَطِيفٌ بِعِبَادِهِ يَرْ‌زُقُ مَن يَشَاءُ ۖ وَ هُوَ الْقَوِيُّ الْعَزِيزُ ﴿١٩﴾ خدا نسبت به بندگانش مهربان است:هر که را بخواهد روزى مى‌دهد و اوست نيرومند غالب (۱۹) مَن کَانَ يُرِ‌يدُ حَرْ‌ثَ الْآخِرَ‌ةِ نَزِدْ لَهُ فِي حَرْ‌ثِهِ ۖ وَ مَن کَانَ يُرِ‌يدُ حَرْ‌ثَ الدُّنْيَا نُؤْتِهِ مِنْهَا وَ مَا لَهُ فِي الْآخِرَ‌ةِ مِن نَّصِيبٍ ﴿٢٠﴾ کسى که کشت آخرت بخواهد براى وى در کشته‌اش مى‌افزاييم و کسى که کشت اين دنيا را بخواهد به او از آن مى‌دهيم ولى در آخرت او را نصيبى نيست (۲۰) أَمْ لَهُمْ شُرَ‌کَاءُ شَرَ‌عُوا لَهُم مِّنَ الدِّينِ مَا لَمْ يَأْذَن بِهِ اللَّـهُ ۚ وَ لَوْلَا کَلِمَةُ الْفَصْلِ لَقُضِيَ بَيْنَهُمْ ۗ وَ إِنَّ الظَّالِمِينَ لَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ ﴿٢١﴾ آيا براى آنان شريکانى است که در آنچه خدا بدان اجازه نداده برايشان بنياد آيينى نهاده‌اند و اگر فرمان قاطع در باره تاخير عذاب در کار نبود مسلما ميانشان داورى مى‌شد و براى ستمکاران شکنجه‌اى پر درد است (۲۱) تَرَ‌ى الظَّالِمِينَ مُشْفِقِينَ مِمَّا کَسَبُوا وَ هُوَ وَاقِعٌ بِهِمْ ۗ وَالَّذِينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحَاتِ فِي رَ‌وْضَاتِ الْجَنَّاتِ ۖ لَهُم مَّا يَشَاءُونَ عِندَ رَ‌بِّهِمْ ۚ ذَٰلِکَ هُوَ الْفَضْلُ الْکَبِيرُ ﴿٢٢﴾ در قيامت‌ستمگران را از آنچه انجام داده‌اند هراسناک مى‌بينى و جزاى عملشان به آنان خواهد رسيد و کسانى که ايمان آورده و کارهاى شايسته کرده‌اند در باغهاى بهشتند آنچه را بخواهند نزد پروردگارشان خواهند داشت؛ اين است همان فضل عظيم (۲۲) ذَٰلِکَ الَّذِي يُبَشِّرُ اللَّـهُ عِبَادَهُ الَّذِينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحَاتِ ۗ قُل لَّا أَسْأَلُکُمْ عَلَيْهِ أَجْرً‌ا إِلَّا الْمَوَدَّةَ فِي الْقُرْ‌بَىٰ ۗ وَ مَن يَقْتَرِ‌فْ حَسَنَةً نَّزِدْ لَهُ فِيهَا حُسْنًا ۚ إِنَّ اللَّـهَ غَفُورٌ شَکُورٌ ﴿٢٣﴾ اين همان پاداشى است که خدا بندگان خود را که ايمان آورده و کارهاى شايسته کرده‌اند بدان مژده داده است بگو: به ازاى آن رسالت پاداشى از شما خواستار نيستم مگر دوستى در باره خويشاوندان و هر کس نيکى به جاى آورد و طاعتى اندوزد براى او در ثواب آن خواهيم افزود قطعا خدا آمرزنده و قدرشناس است (۲۳) أَمْ يَقُولُونَ افْتَرَ‌ىٰ عَلَى اللَّـهِ کَذِبًا ۖ فَإِن يَشَإِ اللَّـهُ يَخْتِمْ عَلَىٰ قَلْبِکَ ۗ وَ يَمْحُ اللَّـهُ الْبَاطِلَ وَ يُحِقُّ الْحَقَّ بِکَلِمَاتِهِ ۚ إِنَّهُ عَلِيمٌ بِذَاتِ الصُّدُورِ ﴿٢٤﴾ آيا مى‌گويند: بر خدا دروغى بسته است؟ پس اگر خدا بخواهد بر دلت مُهر مى نهد و خدا باطل را محو و حقيقت را با کلمات خويش پا برجا مى‌کند اوست که به راز دل‌ها داناست(۲۴) وَ هُوَ الَّذِي يَقْبَلُ التَّوْبَةَ عَنْ عِبَادِهِ وَ يَعْفُو عَنِ السَّيِّئَاتِ وَ يَعْلَمُ مَا تَفْعَلُونَ ﴿٢٥﴾ و اوست کسى که توبه را از بندگان خود مى‌پذيرد و از گناهان درمى‌گذرد و آنچه مى‌کنيد مى‌داند (۲۵) وَ يَسْتَجِيبُ الَّذِينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحَاتِ وَ يَزِيدُهُم مِّن فَضْلِهِ ۚ وَ الْکَافِرُ‌ونَ لَهُمْ عَذَابٌ شَدِيدٌ ﴿٢٦﴾ و درخواست کسانى را که ايمان آورده و کارهاى شايسته انجام داده‌اند اجابت مى‌کند و از فضل خويش به آنان زياده مى‌دهد ولى براى کافران عذاب سختى خواهد بود (۲۶) وَ لَوْ بَسَطَ اللَّـهُ الرِّ‌زْقَ لِعِبَادِهِ لَبَغَوْا فِي الْأَرْ‌ضِ وَلَـٰکِن يُنَزِّلُ بِقَدَرٍ مَّا يَشَاءُ ۚ إِنَّهُ بِعِبَادِهِ خَبِيرٌ بَصِيرٌ ﴿٢٧﴾ و اگر خدا روزى را بر بندگانش فراخ گرداند مسلما در زمين سر به عصيان برمى‌دارند ليکن آنچه را بخواهد به اندازه‌اى که مصلحت است فرو مى‌فرستد به راستى که او به حال بندگانش آگاه بيناست (۲۷) وَ هُوَ الَّذِي يُنَزِّلُ الْغَيْثَ مِن بَعْدِ مَا قَنَطُوا وَ يَنشُرُ رَ‌حْمَتَهُ ۚ وَ هُوَ الْوَلِيُّ الْحَمِيدُ ﴿٢٨﴾ و اوست کسى که باران را پس از آنکه مردم نوميد شدند فرود مى‌آورد و رحمت خويش را مى‌گسترد و هموست سرپرست ستوده (۲۸) وَ مِنْ آيَاتِهِ خَلْقُ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْ‌ضِ وَ مَا بَثَّ فِيهِمَا مِن دَابَّةٍ ۚ وَ هُوَ عَلَىٰ جَمْعِهِمْ إِذَا يَشَاءُ قَدِيرٌ ﴿٢٩﴾ و از نشانه‌هاى قدرت اوست آفرينش آسمان‌ها و زمين و آنچه از انواع جنبنده در ميان آن دو پراکنده است و او هرگاه بخواهد بر گردآوردن آنان تواناست (۲۹) وَ مَا أَصَابَکُم مِّن مُّصِيبَةٍ فَبِمَا کَسَبَتْ أَيْدِيکُمْ وَ يَعْفُو عَن کَثِيرٍ ﴿٣٠﴾ و هر گونه مصيبتى به شما برسد به سبب دستاورد خود شماست و خدا از بسيارى درمى‌گذرد (۳۰) وَ مَا أَنتُم بِمُعْجِزِينَ فِي الْأَرْ‌ضِ ۖ وَ مَا لَکُم مِّن دُونِ اللَّـهِ مِن وَلِيٍّ وَ لَا نَصِيرٍ ﴿٣١﴾ و شما در زمين درمانده کننده خدا نيستيد و جز خدا شما را سرپرست و ياورى نيست (۳۱) وَ مِنْ آيَاتِهِ الْجَوَارِ فِي الْبَحْرِ کَالْأَعْلَامِ ﴿٣٢﴾ و از نشانه‌هاى او سفينه‌هاى کوه‌آسا در درياست (۳۲) إِن يَشَأْ يُسْکِنِ الرِّ‌يحَ فَيَظْلَلْنَ رَ‌وَاکِدَ عَلَىٰ ظَهْرِ‌هِ ۚ إِنَّ فِي ذَٰلِکَ لَآيَاتٍ لِّکُلِّ صَبَّارٍ شَکُورٍ ﴿٣٣﴾ اگر بخواهد باد را ساکن مى‌گرداند و سفينه‌ها بر پشت آب متوقف مى‌مانند قطعا در اين امر براى هر شکيباى شکرگزارى نشانه‌هاست (۳۳) أَوْ يُوبِقْهُنَّ بِمَا کَسَبُوا وَيَعْفُ عَن کَثِيرٍ ﴿٣٤﴾ يا به سزاى آنچه کشتى‌نشينان مرتکب شده‌اند هلاکشان کند ولى از بسيارى درمى‌گذرد (۳۴) وَ يَعْلَمَ الَّذِينَ يُجَادِلُونَ فِي آيَاتِنَا مَا لَهُم مِّن مَّحِيصٍ ﴿٣٥ و تا آنان که در آيات ما مجادله مى‌کنند بدانند که ايشان را روى گريزى نيست (۳۵) فَمَا أُوتِيتُم مِّن شَيْءٍ فَمَتَاعُ الْحَيَاةِ الدُّنْيَا ۖ وَ مَا عِندَ اللَّـهِ خَيْرٌ وَ أَبْقَىٰ لِلَّذِينَ آمَنُوا وَ عَلَىٰ رَ‌بِّهِمْ يَتَوَکَّلُونَ ﴿٣٦﴾ و آنچه به شما داده شده، برخوردارى و کالاى زندگى دنياست و آنچه پيش خداست براى کسانى که گرويده‌اند و به پروردگارشان اعتماد دارند بهتر و پايدارتر است (۳۶) وَ الَّذِينَ يَجْتَنِبُونَ کَبَائِرَ الْإِثْمِ وَ الْفَوَاحِشَ وَ إِذَا مَا غَضِبُوا هُمْ يَغْفِرُ‌ونَ ﴿٣٧﴾ و کسانى که از گناهان بزرگ و زشتکاري‌ها خود را به دور مى‌دارند و چون به خشم درمى‌آيند درمى‌گذرند (۳۷) وَ الَّذِينَ اسْتَجَابُوا لِرَ‌بِّهِمْ وَ أَقَامُوا الصَّلَاةَ وَ أَمْرُ‌هُمْ شُورَ‌ىٰ بَيْنَهُمْ وَ مِمَّا رَ‌زَقْنَاهُمْ يُنفِقُونَ ﴿٣٨﴾ و کسانى که نداى پروردگارشان را پاسخ مثبت داده و نماز برپا کرده‌اند و کارشان در ميانشان مشورت است و از آنچه روزيشان داده‌ايم انفاق مى‌کنند (۳۸) وَ الَّذِينَ إِذَا أَصَابَهُمُ الْبَغْيُ هُمْ يَنتَصِرُ‌ونَ ﴿٣٩﴾ و کسانى که چون ستم بر ايشان رسد يارى مى‌جويند و به انتقام بر مى‌خيزند (۳۹) وَ جَزَاءُ سَيِّئَةٍ سَيِّئَةٌ مِّثْلُهَا ۖ فَمَنْ عَفَا وَ أَصْلَحَ فَأَجْرُ‌هُ عَلَى اللَّـهِ ۚ إِنَّهُ لَا يُحِبُّ الظَّالِمِينَ ﴿٤٠﴾ و جزاى بدى مانند آن بدى است پس هر که درگذرد و نيکوکارى کند پاداش او بر عهده خداست به راستى او ستمگران را دوست نمى‌دارد (۴۰) وَ لَمَنِ انتَصَرَ بَعْدَ ظُلْمِهِ فَأُولَـٰئِکَ مَا عَلَيْهِم مِّن سَبِيلٍ ﴿٤١﴾ و هر که پس از ستم ديدن خود يارى جويد و انتقام گيرد راه نکوهشى بر ايشان نيست(۴۱) إِنَّمَا السَّبِيلُ عَلَى الَّذِينَ يَظْلِمُونَ النَّاسَ وَ يَبْغُونَ فِي الْأَرْ‌ضِ بِغَيْرِ الْحَقِّ ۚ أُولَـٰئِکَ لَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ ﴿٤٢﴾ راه نکوهش تنها بر کسانى است که به مردم ستم مى‌کنند و در روى زمين به ناحق سر برمى‌دارند آنان عذابى دردناک در پيش خواهند داشت (۴۲) وَ لَمَن صَبَرَ وَ غَفَرَ إِنَّ ذَٰلِکَ لَمِنْ عَزْمِ الْأُمُورِ ﴿٤٣﴾ و هر که صبر کند و در گذرد مسلما اين خويشتن دارى حاکى از اراده قوى در کارهاست(۴۳) وَ مَن يُضْلِلِ اللَّـهُ فَمَا لَهُ مِن وَلِيٍّ مِّن بَعْدِهِ ۗ وَ تَرَ‌ى الظَّالِمِينَ لَمَّا رَ‌أَوُا الْعَذَابَ يَقُولُونَ هَلْ إِلَىٰ مَرَ‌دٍّ مِّن سَبِيلٍ ﴿٤٤﴾ و هر که را خدا بى‌راه گذارد پس از او يار و ياورى نخواهد داشت و ستمگران را مى‌بينى که چون عذاب را بنگرند مى‌گويند: آيا راهى براى برگشتن به دنيا هست؟ (۴۴) وَ تَرَ‌اهُمْ يُعْرَ‌ضُونَ عَلَيْهَا خَاشِعِينَ مِنَ الذُّلِّ يَنظُرُ‌ونَ مِن طَرْ‌فٍ خَفِيٍّ ۗ وَ قَالَ الَّذِينَ آمَنُوا إِنَّ الْخَاسِرِ‌ينَ الَّذِينَ خَسِرُ‌وا أَنفُسَهُمْ وَ أَهْلِيهِمْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ ۗ أَلَا إِنَّ الظَّالِمِينَ فِي عَذَابٍ مُّقِيمٍ ﴿٤٥﴾ آنان را مى‌بينى که چون بر آتش عرضه مى‌شوند از شدت زبونى، فروتن شده‌اند: زيرچشمى مى‌نگرند و کسانى که گرويده‌اند مى‌گويند: در حقيقت، زيانکاران کسانى‌اند که روز قيامت خودشان و کسانشان را دچار زيان کرده‌اند. آرى، ستمکاران در عذابى پايدارند (۴۵) وَ مَا کَانَ لَهُم مِّنْ أَوْلِيَاءَ يَنصُرُ‌ونَهُم مِّن دُونِ اللَّـهِ ۗ وَ مَن يُضْلِلِ اللَّـهُ فَمَا لَهُ مِن سَبِيلٍ ﴿٤٦﴾ و جز خدا براى آنان دوستانى ديگر نيست که آن‌ها را يارى کنند و هر که را خدا بى‌راه کذارد هيچ راهى براى او نخواهد بود (۴۶) اسْتَجِيبُوا لِرَ‌بِّکُم مِّن قَبْلِ أَن يَأْتِيَ يَوْمٌ لَّا مَرَ‌دَّ لَهُ مِنَ اللَّـهِ ۚ مَا لَکُم مِّن مَّلْجَإٍ يَوْمَئِذٍ وَ مَا لَکُم مِّن نَّکِيرٍ ﴿٤٧﴾ پيش از آنکه روزى فرا رسد که آن را از جانب خدا برگشتى نباشد پروردگارتان را اجابت کنيد آن روز نه براى شما پناهى و نه برايتان مجال انکارى هست (۴۷) فَإِنْ أَعْرَ‌ضُوا فَمَا أَرْ‌سَلْنَاکَ عَلَيْهِمْ حَفِيظًا ۖ إِنْ عَلَيْکَ إِلَّا الْبَلَاغُ ۗ وَ إِنَّا إِذَا أَذَقْنَا الْإِنسَانَ مِنَّا رَ‌حْمَةً فَرِ‌حَ بِهَا ۖ وَ إِن تُصِبْهُمْ سَيِّئَةٌ بِمَا قَدَّمَتْ أَيْدِيهِمْ فَإِنَّ الْإِنسَانَ کَفُورٌ ﴿٤٨﴾ پس اگر روى برتابند ما تو را بر آنان نگهبان نفرستاده‌ايم بر عهده تو جز رسانيدن پيام نيست و ما چون رحمتى از جانب خود به انسان بچشانيم بدان شاد و سرمست گردد و چون به سزاى دستاورد پيشين آنها به آنان بدى رسد، انسان ناسپاسى مى‌کند (۴۸) لِّلَّـهِ مُلْکُ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْ‌ضِ ۚ يَخْلُقُ مَا يَشَاءُ ۚ يَهَبُ لِمَن يَشَاءُ إِنَاثًا وَ يَهَبُ لِمَن يَشَاءُ الذُّکُورَ ﴿٤٩﴾ فرمانروايى مطلق آسمان‌ها و زمين از آن خداست هر چه بخواهد مى‌آفريند به هر کس بخواهد فرزند دختر و به هرکس بخواهد فرزند پسر مى‌دهد (۴۹) أَوْ يُزَوِّجُهُمْ ذُکْرَ‌انًا وَ إِنَاثًا ۖ وَ يَجْعَلُ مَن يَشَاءُ عَقِيمًا ۚ إِنَّهُ عَلِيمٌ قَدِيرٌ ﴿٥٠﴾ يا آن‌ها را پسران و دختر انى توأم با يکديگر مى‌گرداند و هر که را بخواهد عقيم مى‌سازد اوست داناى توانا (۵۰) وَ مَا کَانَ لِبَشَرٍ أَن يُکَلِّمَهُ اللَّـهُ إِلَّا وَ حْيًا أَوْ مِن وَرَ‌اءِ حِجَابٍ أَوْ يُرْ‌سِلَ رَ‌سُولًا فَيُوحِيَ بِإِذْنِهِ مَا يَشَاءُ ۚ إِنَّهُ عَلِيٌّ حَکِيمٌ ﴿٥١﴾ و هيچ بشرى را نرسد که خدا با او سخن گويد جز از راه وحى يا از فراسوى حجابى يا فرستاده‌اى بفرستد و به اذن او هر چه بخواهد وحى نمايد آرى اوست بلندمرتبه سنجيده‌کار (۵۱) وَ کَذَٰلِکَ أَوْحَيْنَا إِلَيْکَ رُ‌وحًا مِّنْ أَمْرِ‌نَا ۚ مَا کُنتَ تَدْرِ‌ي مَا الْکِتَابُ وَ لَا الْإِيمَانُ وَلَـٰکِن جَعَلْنَاهُ نُورً‌ا نَّهْدِي بِهِ مَن نَّشَاءُ مِنْ عِبَادِنَا ۚ وَ إِنَّکَ لَتَهْدِي إِلَىٰ صِرَ‌اطٍ مُّسْتَقِيمٍ ﴿٥٢﴾ و همين گونه روحى از امر خودمان به سوى تو وحى کرديم تو نمى‌دانستى کتاب چيست و نه ايمان کدام است؟ ولى آن را نورى گردانيديم که هر که از بندگان خود را بخواهيم به وسيله آن راه مى‌نماييم و به راستى که تو به خوبى به راه راست هدايت مى‌کنى (۵۲) صِرَ‌اطِ اللَّـهِ الَّذِي لَهُ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَ مَا فِي الْأَرْ‌ضِ ۗ أَلَا إِلَى اللَّـهِ تَصِيرُ الْأُمُورُ ﴿٥٣﴾ راه همان خدايى که آنچه در آسمان‌ها و آنچه در زمين است از آن اوست. هش‌دار که همه کار‌ها به خدا بازمى‌گردد (۵۳) ما را در کانال «آخرين خبر» دنبال کنيد