لنز هوشمندی که علائم حیاتی بدن را اندازه می‌گیرد!

از همه‌ مهم‌تر اينکه اين دستگاه توانست به طور بي‌سيم تمامي عملکردهاي مورد نياز را انجام دهد و ۱۰ داوطلبي که آن را آزمايش کردند هيچ التهابي نشان ندادند. اين دستگاه مي‌تواند فوايد مهمي براي افرادي که از گلوکوم(آب سياه) رنج مي‌برند داشته باشد.

لنز تماسي هوشمند علائم اصلي گلوکوم را تشخيص مي‌دهد

در اين لنزهاي تماسي از يک آنتن بي‌سيم، يک حسگر سنجش فشار، باتري و يک فلز انعطاف پذير براي ايجاد اتصال بي‌سيم استفاده مي‌شود.

هنگامي که اين دستگاه بر روي خرگوش‌ها آزمايش شد نتايج به دست آمده قابل مقايسه با دستگاه‌هاي تجاري فشارسنجي چشم بود و هنگامي که بر روي ۱۰ داوطلب آزمايش شد کاملا ايمن بود و هيچ التهابي ايجاد نکرد. اين دستگاه مي‌تواند علائم حياتي مانند ضربان قلب، دماي بدن، فعاليت الکتريکي قلب و همچنين غلظت گلوکز، الکل و اسيد لاکتيک را در مايعات بدن مثل عرق، اشک و بزاق اندازه‌گيري کند. اندازه‌گيري مداوم اين موارد در تشخيص طيف وسيعي از بيماري‌ها اهميت دارد.

از نظر پزشکي چشم‌ها گزينه‌ي مناسبي براي اندازه‌گيري اين علائم حياتي هستند زيرا مي‌توانند حسگرها را در معرض مايعات بدن مانند اشک قرار دهند. اين فناوري مي‌تواند به تشخيص چندين بيماري کمک کند اما مطالعات کنوني بر روي تشخيص گلوکوم متمرکز است.

گلوکوم يا آب سياه نوعي اختلال بينايي است که مي‌تواند منجر به از دست رفتن هميشگي بينايي شود و دانشمندان معتقدند که فشار چشم تنها عامل خطري است که مي‌توان آن را کنترل کرد و اين بدان معناست که تنها راه درمان کلوگوم کاهش فشار چشم است.

به طور معمول اندازه‌گيري فشار چشم به روش‌هاي گوناگوني انجام مي‌گيرد اما در اين روش‌ها شرايط باليني فرد مورد بررسي قرار نمي‌گيرد اين شرايط براي نظارت بهتر اهميت دارند. براي حل اين مشکل اين لنزهاي تماسي مي‌توانند مفيد باشند.

طراحي لنزهاي تماسي جديد با چالش‌هاي زيادي روبه‌روست

اگرچه اين لنزها مي‌توانند به نظارت بر روي بيماري گلوکوم کمک کنند اما ساخت آن‌ها با چالش‌هايي روبه‌روست. به طور مثال حسگرهايي که درون‌ آن‌ها از فلزات و يا مواد نيمه‌هادي استفاده مي‌شود قابليت تشخيص تغييرشکل بسيار کم لنز را که در اثر نوسانات فشار چشم رخ مي‌دهد، ندارند.

علاوه‌ بر آن مدارهاي پيچيده براي تقويت حسگرهاي زيستي مورد نياز است و مواد الکترونيکي سفت و سخت مي‌توانند ديد انسان را مسدود کنند و حتي باعث آسيب به قرنيه و پلک چشم شوند و در نهايت اندازه‌گيري سيگنال‌هاي زيستي به دست آمده از لنز نيازمند تجهيزات بزرگي است که مي‌تواند دامنه حرکتي فرد را محدود به خانه و مرکز درماني کند.

اگرچه هنوز زود است که اين لنزهاي هوشمند تبديل به ابزار مناسبي براي تشخيص گلوکوم شوند اما اين تحقيق هنوز قابل ستايش است و مي‌تواند روشي جديد و بدون عارضه براي تشخيص، نظارت و درمان بيماري‌هايي مثل گلوکوم باشد.