بررسی بازی Mirror's Edge Catalyst؛ بر لبه روشنایی

ديجياتو/ سال 2008 بود که کمپاني الکترونيک آرتز اولين نسخه از سري Mirror’s Edge را به بازار عرضه کرد و بازي علي رغم ايده هاي جالبي که با خود به همراه مي آورد، با شکستي تجاري و تبليغاتي مواجه شد و ضمن نمرات متوسطي که دريافت نمود، فروش مناسبي هم براي سازندگان خود به همراه نياورد. Mirror’s Edge عنواني با پتانسيل هاي بالا بود اما مشکلات اصلي آن از نقص هاي فني اش ريشه مي گرفت که سازندگان به خوبي آنها را رفع و رجوع نکرده بودند. افرادي که Mirror’s Edge را تجربه کردند عمدتاً به دو دسته تقسيم شدند: دسته اي که ايده پياده سازي ورزش پارکور در يک بازي ويديويي را مي ستودند و دسته اي ديگر که به دليل مشکلات فني و نيز عدم بهره مندي بازي از يک سيستم آموزشي مناسب، خيلي زود از Mirror’s Edge خسته شده و ديگر به سمت آن نرفتند. با تمام اين اوصاف، عملکرد ضعيف Mirror’s Edge را صرفاً در پياده سازي عجولانه گيم پلي و عرضه زودهنگام بازي به بازار مي توان بررسي کرد و ايده ناب آن، مي توانست حرف هاي بسيار بيشتري براي گفتن داشته باشد. بنابراين وقتي الکترونيک آرتز تصميم گرفت يکبار ديگر شانس خود را در قبال فرنچايز Mirror’s Edge امتحان کند نه تنها جاي تعجب نداشت، بلکه موجبات خوشحالي گيمرها را نيز فراهم کرد؛ زيرا سازندگان با وعده درس گرفتن از بازخورد مخاطبان و پياده سازي هرچه بهتر المان هاي گيم پلي، Mirror’s Edge Catalyst را معرفي نمودند و عرضه آن در نسل هشتم بازي هاي ويديويي موقعيتي مناسب براي بازنگري کامل در گيم پلي و محتويات آن به شمار مي رفت. همانند نسخه قبلي، وقايع Catalyst يکبار ديگر در پادآرمان شهري مي گذرد که گرچه تفاوت هاي اساسي با متروپليس هاي سياه و کثيف به تصوير کشيده شده در اکثر بازي هاي ويديويي دارد اما سياست مداران و کمپاني هايي فاسد بر آن حکومت مي کنند که مردم را بدون اندکي رحم، تحت کنترل خود درآورده اند؛ و اگر هرکسي از قوانين کثيف آنها پيروي نکند سر و کارش به نيروهاي خشن امنيتي شان خواهد افتاد. پروتاگونيست بازي کماکان بدون تغيير مانده و شخصيت Faith کماکان به عنوان کاراکتر اصلي بازي شناخته مي شود که در نسخه پيش هم حضور داشت. Faith عضو گروهي از پارکورکاران است که برج هاي بلند Glass City را به عنوان محل سکونت خود انتخاب کرده اند و از يک سو به عنوان سرويسي براي حمل عمل مي کنند و از سوي ديگر، در ازاي پول به استخدام کارفرماهاي خصوصي در مي آيند و البته همواره مهارت خاصي در فرار از دست مجريان قانون از خود نشان مي دهند. داستان بازي از جايي شروع مي شود که Faith به تازگي بعد از چند سال از زندان آغاز شده و بلافاصله به زندگي پيشين خود و پارکور بر فراز شهر باز مي گردد. بايد توجه داشت که Catalyst تا حدودي ريبوت نسخه قبلي محسوب مي شود و قرار نيست دنباله اي بر آن باشد. با اين حال داستان تدارک ديده شده براي بازي يکبار ديگر در سطحي نااميدکننده ظاهر شده و هنوز هم نبايد انتظار داستاني غني و درگيرکننده را از آن داشته باشيد. در واقع داستان Catalyst، صرفاً توجيحي براي اعمال افراط گرايانه Faith به شمار مي رود و از همان ابتدا تا پايان، سوالات زيادي براي گيمر به وجود مي آيد که سازندگان يا هيچ پاسخي برايشان ندارند يا به شکلي سرسري از آنها عبور مي کنند. Catalyst مثل سابق در جهاني باز (Open-World) دنبال مي شود و همانند تمام بازي هاي مشابه، مجموعه اي از مراحل جانبي در محيط به چشم مي خورد که امکان به پايان رساندن آنها وجود دارد. در اکثر بازي هاي جهان باز، اين مراحل جانبي از نوعي چالش (مانند محدوديت زمان، رقابت با شخصي ديگر يا چيزهايي از اين دست) بهره مي برند که هيجان ماموريت ها را افزايش داده و سبب مي شود تا تکرارپذيري آنها بيش از پيش افزايش يابد. اما در Catalyst ماموريت هاي جانبي تقريباً هيچ دليل خاصي ندارند و به جز محدوديت بسيار شديد در زمان، ديگر چالشي براي آنها در نظر گرفته نشده است. البته از لحاظ داستاني، Faith در هر يک از اين مراحل، کاري متفاوت با ديگري را دنبال مي کند اما در پايان همه آنها شکلي يکسان دارند و محدوديت زمان، تنها عامل پيشروي محسوب مي شود. اکثر مراحل شکلي يکسان با يکديگر دارند و گيمر بايد دائما به دنبال راه هايي باشد تا به مقصد خود برسد. اين راه ها مي توانند چيزهايي مانند لبه ديواره ها، لوله ها و مسيرهاي از پيش تعيين شده را در خود جاي دهند و به لطف قابليت Runner Vision امکان مشاهده آنها با رنگي متفاوت از ساير اجزاي محيطي وجود دارد. خوشبختانه يکي از ويژگي هاي در نظر گرفته شده براي Runner Vision امکان خاموش کردن آن است که چالش بيشتري براي گيمر به ارمغان مي آورد اما از جايي که در بسياري از اوقات، مسير مقابل آنقدرها واضح نيست خاموش کردن آن مي تواند دردسرهاي خاص خودش را هم داشته باشد. در Catalyst شخصيت Faith اين بار به امکانات بيشتري دسترسي يافته که تنوع بيشتري به گيم پلي مي بخشند و ديگر همه چيز به بالا رفتن از در و ديوار خلاصه نمي شود. براي مثال يکي از بزرگ ترين تغييرات اعمال شده در گيم پلي، قلابي است که Mag Rope ناميده مي شود و مي توان در بخش هاي خاصي از محيط آن را مورد استفاده قرار داد. Mag Rope از دو جهت کاربرد دارد: يا مي توان از آن براي تاب خوردن به سمت پلتفرمي مشخص استفاده نمود يا براي کشيدن Faith به صورت عمودي به سمت بخش هايي از محيط که قبلاً قابل دسترسي نبودند. دويدن به اطراف، پريدن از روي موانع و بالا رفتن از ديوار، مشخصاً هنوز جذابيت خاص خود را دارد و بعيد است که طي نخستين لحظات بازي جذب آنها نشويد. اما هرچه زمان بيشتري از گيم پلي مي گذرد و قابليت هاي Faith شکلي معمولي تر به خود مي گيرد، آرام آرام مشکلات بازي خود را نمايان مي کنند و گيمر پي مي برد که در پس گرافيک زيبا و گيم پلي هيجان انگيز Catalyst، هنوز هم نقص هايي فني به چشم مي خورد که دقيقاً علت اصلي ناکامي نسخه اول به شمار مي رفتند. درست همانند نسخه ابتدايي بازي، مکانيک مبارزه با دشمنان ضعيف ترين المان Catalyst به شمار مي رود و اگرچه استوديوي DICE قول بهبودهاي قابل توجه در اين زمينه را داده بود اما از تحقق اهداف خود بازمانده است. در بخش هايي از بازي، مبارزه با دشمنان شکلي اجتناب ناپذير به خود مي گيرد و گيم پلي بازيکن را مجبور مي کند تا ايستاده و به مبارزه با دشمنان بپردازد که هيچ کدام به هيچ وجه جذاب نيستند. اگرچه مکانيک مبارزه حالا قابليت هاي جديدي مانند جاخالي دادن، کشتن دشمنان به وسيله اجزاي محيطي يا استفاده از يک اسلحه مخصوص بيهوشي را با خود به همراه آورده اما حرکات پاياني Faith براي کنار زدن دشمنان به طرز عجيبي با تاثير و گاه فانتزي به نظر مي رسد. براي مثال مشاهده بيهوش شدن دشمني که به آرامي با يک ديوار برخورد کرده يکي از صحنه هاي به شدت احمقانه بازي به شمار مي رود که بارها ممکن است رويت شود. مشکل اصلي از جايي ريشه مي گيرد که بازي دائما از گيمر مي خواهد تا روي ديوارها حرکت کرده و از زواياي مختلف به دشمنان هجوم ببرد. اما محيط طراحي شده به هيچ وجه امکان دستيابي به چنين حرکتي را فراهم نمي آورد و بايد بارها و بارها در محيط حرکت کنيد تا بالاخره بتوانيد به پلتفرمي مناسب با زاويه درست براي پريدن به روي دشمنان دسترسي داشته باشيد. البته مبارزه در بخش هايي خاص شکلي جالب نيز به خود مي گيرد اما تنها در صورتي که گيمر مجبور به از پيش رو برداشتن تمام دشمنان حاضر در محيط نباشد. در اين لحظات، گيمر مي تواند به دلخواه خود و با سرعت هرچه تمام تر، به سمت دشمنان حرکت کرده و با استفاده از حرکات و قابليت هاي مختلف، آنها را از مقابل راهي که در پيش گرفته بردارد. در اين بخش ها، نوعي حس قدرت ستودني به گيمر منتقل مي شود که هيجان گيم پلي را بيش از پيش افزايش مي دهد. خوشبختانه دنياي بزرگ Mirror’s Edge Catalyst ديگر مثل سابقه همچون برهوتي عاري از جزييات نيست و آيتم هاي زيادي وجود دارد تا با يافتن آنها، گيمر وقت بيشتري را صرف بازي کند. مضاف بر اين آيتم ها، مسابقات مختلف، بيلبوردهايي که بايد به تصرف درآيند و چندين و چند فعاليت ديگر نيز براي بازي در نظر گرفته شده که بعد از پايان بخش داستاني، پرداختن به آنها مي تواند ساعت ها گيم پلي ارزشمند را به بازي تزريق کند. استوديوي DICE در طراحي شيوه کنترل Faith (که اکثراً با فشار يک دکمه انجام مي شود) موفق بوده اما در هر صورت، گيم پلي فاصله زيادي با يک عنوان فوق العاده دارد. ضمناً نوعي تناقض بزرگ در طراحي جهان بازي به چشم مي خورد و اگرچه محيط ها بسيار باز هستند اما محدوديت عجيبي در اعمالي که مي توان به آنها پرداخت وجود دارد و Faith هم آنقدرها که بايد و شايد در مواجهه با پلتفرم ها از خود انعطاف نشان نمي دهد جمع بندي بازي Mirror’s Edge Catalyst به جاي آنکه عنواني با هدف بازسازي المان هاي نسخه پيشين باشد، براساس درخواست بسيار زياد طرفداران ساخته شده و بر همين اساس، يکبار ديگر سازندگان بازي با اندکي عجله، المان هاي مد نظر خود را کنار يکديگر قرار داده اند اما نتوانسته اند به خوبي آنها را به يکديگر پيوند دهند. به نظر مي رسد استوديوي DICE ايده هاي ارزشمندي در قبال بازي جديد خود داشته اما نمي دانسته که چطور از پتانسيل هاي آنها استفاده نمايد و به تبع همين مسئله، نوعي بي تعادلي در تمام بازي به چشم مي خورد؛ يعني از يک سو بسياري از المان ها به بهترين شکل ممکن درآمده اند و از سوي ديگر، دسته اي ديگر از المان ها در ضعيف ترين حالت خود به سر مي برند. در نهايت بايد گفت Mirror’s Edge Catalyst عنواني ضعيف نيست و صرفاً قرباني اشتباهات استوديوي DICE شده است اما در هر حال همين اشتباهات سبب شده تا يکي از مورد انتظارترين بازي هاي سال، به يکي از ضعيف ترين عناوين سال بدل شود. مطالب جذاب، داغ و آموزشي فناوري اطلاعات در کانال تلگرامي «آي تي»