نخست‌وزیر بالقوه بریتانیا

دنياي اقتصاد

بروزرسانی 1404/07/08 - 14:25

دنیای اقتصاد/متن پیش رو در دنیای اقتصاد منتشر شده و بازنشرش در آخرین خبر به معنای تاییدش نیست

نایجل فاراژ، رهبر حزب «اصلاح بریتانیا» در نظرسنجی اخیر ۱۱ درصد از نخست‌وزیر استارمر پیشی گرفت و همین امر شانس او را برای پیروزی در انتخابات آینده افزایش داده است

نظرسنجی بزرگ اخیر در بریتانیا همچون صاعقه‌ای فرود آمد: اگر فردا انتخاباتی برگزار شود، حزب «اصلاح بریتانیا» به رهبری نایجل فاراژ در مسیر تبدیل شدن به بزرگ‌ترین حزب بریتانیا قرار خواهد گرفت. این می‌تواند نتیجه نظرسنجی پای صندوق‌های رای در سال۲۰۲۹ باشد، مگر آنکه مسیرمان را تغییر دهیم. تاریخ گواه می‌دهد که وقتی رضایت از وضع موجود با بحران برخورد می‌کند، افراط‌گرایان رشد می‌کنند.

به گزارش تایمز، روایت فاراژ ساده است: بریتانیا از هم پاشیده، نخبگان فاسدند و تنها اوست که می‌تواند «کنترل را پس بگیرد». پس از ۱۴سال حکومت ناجور محافظه‌کاران و شروع نامطمئن حزب کارگر، این پیام به خوبی جا افتاده است. اما به لطف تحقیقات جدید «بهترین برای بریتانیا» و «یوگاو»، ما اکنون بیش از هر زمان دیگری در مورد ائتلافی که فاراژ می‌سازد و مهم‌تر از آن، چگونگی از هم پاشیدن آن می‌دانیم.

مطالعه «رمزگشایی از پوپولیسم» نشان می‌دهد که حامیان حزب اصلاح بریتانیا یک ارتش یکپارچه نیستند، بلکه اتحادی شکننده از پنج «قبیله» هستند که بیشتر با نارضایتی به هم پیوسته‌اند تا ارزش‌های مشترک. آنها از فشار اقتصادی، بی‌ثباتی، بدبینی به آینده و ناکارآمدی سیاست خشمگین‌ هستند. نکته کلیدی اینجاست که دو قبیله از این پنج گروه، که حدود ۴۰درصد پایگاه فاراژ را تشکیل می‌دهند، بسیار قابل متقاعد شدن هستند. نگرانی اصلی آنها دستمزد، حقوق بازنشستگی، قبوض، تامین اجتماعی و خدمات بهداشت ملی (NHS) است. این گروه به شنیدن پیام‌های احزاب کارگر، لیبرال دموکرات و حتی سبزها تمایل دارند.

«لیام بِرن» در تحلیل خود برای تایمز معتقد است که چهار پیام مشخص، بیشترین تاثیر را بر این رای‌دهندگان مردد دارد:

۱. اقتصاد: نایجل فاراژ‌میلیاردها پوند وعده‌ بدون پشتوانه مالی مطرح کرده که نتیجه آن وام‌های مسکن سنگین‌تر، قبوض بیشتر و قیمت‌های بالاتر خواهد بود.

۲. حقوق کار: حزب ریفرم قصد دارد تمهیدات حمایتی کلیدی مانند دستمزد ایام بیماری، ساعات کاری ایمن و قراردادهای ساعت- صفر را حذف کند.

۳. تامین اجتماعی: آنها خواهان کاهش ۱۴۰‌میلیارد پوندی حمایت‌ها از بازنشستگان، خانواده‌ها و معلولان هستند که اقشار آسیب‌پذیر را بی‌دفاع رها می‌کند.

۴. خدمات بهداشت ملی: فاراژ آشکارا از یک مدل بیمه به سبک آمریکا صحبت کرده که ارائه خدمات درمانی رایگان در زمان نیاز را تهدید می‌کند.

در مقابل، حملاتی که فاراژ را «ترامپِ بریتانیا» می‌خوانند یا بر مساله مهاجرت تمرکز می‌کنند، بی‌فایده‌اند. پوپولیست‌ها زمانی رشد می‌کنند که بحث در زمین مورد علاقه آنها، یعنی مهاجرت و هویت، در جریان باشد. پوپولیست‌ها بد حکومت می‌کنند؛ اما خوب کمپین می‌زنند. تحقیقات بین‌المللی نشان می‌دهد کشورهایی که تحت حاکمیت آنها قرار می‌گیرند، در عرض ۱۵ سال بیش از ۱۰درصد فقیرتر می‌شوند؛ کاهشی در درآمد که بریتانیا توان تحمل آن را ندارد. «لیام بِرن» معتقد است که استراتژی باید روشن باشد: از جنگیدن با آسیاب‌های بادی فاراژ دست بردارید. باید پیشنهاد او را به‌عنوان «لیز تراس نسخه ۲» افشا کرد؛ یک هیجان زودگذر ناشی از اقتصاد خیال‌پردازانه که بریتانیا را فقیرتر خواهد کرد. باید با نوستالژی دروغین او با یک روایت واقعی از احیای ملی مقابله کرد: کشوری عادلانه‌تر، قوی‌تر و امن‌تر. فاراژ را می‌توان شکست داد، اما تنها در صورتی که با او در جایی که ضعیف‌ترین است جنگید، نه قوی‌ترین.

نگرانی از اقتصاد سرزمین خیالی فاراژ
به گزارش آبزرور، رؤسای بانک‌های مرکزی در حال حاضر زیر فشار شدیدی قرار دارند. اندرو بِیلی، رئیس بانک مرکزی انگلستان که مانند بقیه ما توانایی خواندن نظرسنجی‌ها را دارد، هفته گذشته از نایجل فاراژ، شخصیت جنجالی و بدنام، برای گفت‌وگو دعوت به عمل آورد. بِیلی بدون شک در گردهمایی اخیر بانکداران و فعالان دنیای مالی در جکسون هول وایومینگ، گفت‌وگویی خصوصی نیز با جروم پاول، رئیس فدرال‌رزرو (بانک مرکزی آمریکا) داشته است.

پاول در خط مقدم مقابله با توصیه‌های جاهلانه رئیس‌جمهور فعلی ایالات متحده قرار دارد. از آنجا که فاراژ آشکارا دونالد ترامپ را الگوی خود می‌داند، بِیلی احتمالا تصمیم گرفته است پیش‌دستی کرده و به فاراژ چند توصیه خردمندانه در مورد زندگی در دنیای واقعی سیاستگذاری اقتصادی ارائه دهد؛ دنیایی که با سرزمین خیالی «لیز تراس نسخه دوم» تفاوت دارد.

ظاهرا فاراژ نیز به جمع کسانی پیوسته است که بانک مرکزی انگلستان را برای کاهش نرخ بهره تحت فشار قرار می‌دهند. بِیلی به‌وضوح اعلام کرده که مایل به انجام این کار است، اما همانند «سازمان همکاری و توسعه اقتصادی»، نگران چشم‌انداز کوتاه‌مدت تورم در بریتانیاست. با این حال، جالب است که شرکت مدیریت دارایی قدرتمند «پیمکو» (Pimco) معتقد است این نگرانی‌ها اغراق‌آمیز بوده و در حال تنظیم برنامه‌های سرمایه‌گذاری خود بر همین اساس است. نقطه مخرب اصلی انتقادات فاراژ، حمله به بِیلی به‌دلیل تمایل او برای نزدیکی بیشتر دولت بریتانیا به اتحادیه اروپا است. این انتقاد از زبان کسی که قهرمان اصلی برگزیت (خروج بریتانیا از اتحادیه اروپا) بود، بسیار عجیب و طعنه‌آمیز است؛ رخدادی که اکنون اکثر مردم آن را یک فاجعه تمام‌عیار می‌دانند. چندی پیش، زمانی که از یکی از حامیان برجسته برگزیت خواسته شد موفقیت آن را در مقیاسی از یک تا 10 ارزیابی کند، پاسخ داد: «منفی هفتاد».

«شابانا محمود»، وزیر کشور بریتانیا، اشاره کرده است که قوانین اقامت بلندمدت بریتانیا برای مهاجران ممکن است سخت‌گیرانه‌تر شود. این در حالی است که کر استارمر، نخست‌وزیر، سیاست حزب «اصلاح بریتانیا» به رهبری نایجل فاراژ را «نژادپرستانه» خواند. به گزارش پولیتیکو، وزیر کشور بریتانیا گفت که در حال بررسی این موضوع است که چگونه «اقامت دائم» - وضعیتی که مهاجران مقیم می‌توانند پس از پنج سال اقامت قانونی در بریتانیا برای آن درخواست دهند - می‌تواند به میزان مشارکت متقاضیان در جامعه مرتبط شود.

روز یکشنبه ششم مهر، استارمر حملات خود به فاراژ را که در نظرسنجی‌ها ۱۱ امتیاز از او پیش است، تشدید کرد و به بی‌بی‌سی گفت که سیاست حزب اصلاح بریتانیا مبنی بر لغو اقامت دائم، «نژادپرستانه» و «غیراخلاقی» است. فاراژ می‌خواهد به جای اعطای اقامت دائم که به افراد حقوق و دسترسی به مزایا می‌دهد، مهاجران را مجبور کند تا با قوانین سخت‌گیرانه‌تر مجددا برای ویزای جدید درخواست دهند. استارمر به این رسانه گفت: «اینکه بگوییم قصد داریم مهاجران غیرقانونی و افرادی را که حق حضور در اینجا را ندارند اخراج کنیم یک چیز است و من با آن موافقم.» او افزود: «اما اینکه بگوییم به سراغ افرادی می‌رویم که به‌طور قانونی اینجا هستند و شروع به اخراج آنها می‌کنیم، موضوعی کاملا متفاوت است.»

با این حال، وزرای دولت که برای کنفرانس سالانه حزب کارگر در لیورپول، واقع در شمال غربی انگلستان، گرد هم آمده‌اند، این هفته نشان خواهند داد که برای تغییر سیستم کنونی آمادگی دارند. محمود در مصاحبه‌ای پیش از کنفرانس با روزنامه «سان» گفت: «من در حال بررسی این هستم که چگونه اطمینان حاصل کنیم که اقامت در کشور ما - اقامت بلندمدت، اقامت دائم - نه تنها به شغلی که انجام می‌دهید، حقوقی که می‌گیرید و مالیاتی که می‌پردازید، بلکه به مشارکت گسترده‌تری که در جوامع ما دارید نیز مرتبط باشد.» استارمر در حالی وارد لیورپول شده که با سوالاتی در مورد رهبری خود و در بحبوحه رتبه‌های بسیار پایین در نظرسنجی‌ها روبه‌رو است. ریچارد تایس، معاون رهبر حزب اصلاح بریتانیا، در شبکه اجتماعی ایکس، اظهارات استارمر را «حمله‌ای غیرمنطقی» توصیف کرد. او گفت که نخست‌وزیر بریتانیا «از [حزب] اصلاح وحشت کرده است.»

به گزارش یورونیوز، دولت استارمر که تنها کمی بیش از یک سال از عمر آن می‌گذرد، با چالش‌های جدی روبه‌رو است. بحران مهاجرت و عبور بیش از ۳۰هزار پناهجو از کانال مانش، اختلافات داخلی را تشدید کرده و محبوبیت نخست‌وزیر را کاهش داده است. درحالی‌که تا انتخابات بعدی چهار سال باقی است، نگرانی در میان نمایندگان حزب کارگر رو به افزایش است و «اندی برنهام»، شهردار جاه‌طلب منچستر، به‌عنوان یک رقیب بالقوه برای رهبری حزب مطرح شده است.

با این حال، مشکلات دولت فراتر از رقابت‌های داخلی است. از زمان پیروزی در انتخابات ژوئیه۲۰۲۴، دولت کارگر در تحقق وعده رشد اقتصادی ناکام مانده است. تورم بالا و چشم‌انداز ضعیف اقتصادی، تلاش‌ها برای بهبود خدمات عمومی و مقابله با بحران هزینه‌های زندگی را مختل کرده است. در هفته‌های اخیر، استعفای آنجلا رینر، معاون نخست‌وزیر، به‌دلیل یک خطای مالیاتی و برکناری پیتر مندلسون، سفیر در واشنگتن، به‌دلیل ارتباطش با جفری اپستین، به حس آشفتگی در دولت افزوده است. به گفته تیم بِیل، استاد علوم سیاسی دانشگاه کوئین مری، «اکثر رای‌دهندگان با وجود گذشت تنها یک سال از عمر دولت، از آن ناامید و سرخورده شده‌اند.»