آرمان/
متن پيش رو در آرمان منتشر شده و انتشار آن به معني تاييد تمام يا بخشي از آن نيست.
نويسنده اين قلم همواره کوشيده است درمقاطع حساس هشدارهاي لازم را به دولتهاي مختلف بدهد. اگر در يک سال آينده و تا نزديک شدن به انتخابات رياستجمهوري96 تغيير و تحول عمدهاي دراقتصاد به وجود نيايد بايد شاهد حضور احمدينژاد ثاني باشيم. چندان اميدي وجود ندارد که مجلس دهم بتواند دربعد اقتصادي موفقيتي براي کشور به وجود آورد ودشواريهاي اقتصادي ما به گونهاي است که آبي از استخر مجلس دهم گرم نخواهد شد. بنابراين بعد از خداوند بايد چشم و اميد به دولت روحاني داشت اما دولت روحاني نيز با کوهي از مشکلات دست به گريبان است. برخلاف تصور بسياري نه مجلس ميتواند چندان اقتصاد ايران را نجات دهد و نه دولت فعلي و نه هيچ رکن ديگري توان خارج کردن اقتصاد ايران از رکود را دارد. اقتصاد ايران يک اقتصاد ناکارآمد دولتي است و مادامي که اقتصاد، دولتي باقي بماند تنها تحولي که در آن صورت ميگيرد فساد بيشتر است. روحاني در شرايط فعلي نميتواند ساختار اقتصادي ايران را از حالت دولتي خارج کرده و آن را تبديل به اقتصاد آزادي کند که نتايج خود را در ترکيه، برزيل و هند نشان داده است. علت نگراني، باقي ماندن اقتصاد در حالت دولتي نيست بلکه علت اين نگراني آن است که نزديک به دوسال قبل که روحاني رئيسجمهور شد کارشناسان اقتصادي تخمين زدند ايران حدود شش ميليون بيکار دارد اگر ظرف دوسال گذشته اين شش ميليون بيکار افزايش پيدا نکرده باشد، کاهش هم پيدا نکرده است. اين حجم بيکار از جمعيت ايران، رکود بيسابقه که اقتصاد ايران را چون يک اختاپوس در خود فرو برده است و نفتي که به حدود 30 دلار در بشکه کاهش قيمت داشته، نشان ميدهد که اقتصاد ايران در شرايط اضطراري است حتي اگر تحريمها لغو شود و اندوختههاي بلوکهشده ايران وارد اقتصاد شود ولي در بهترين حالت اين اندوختهها تنها يک مُسکن است و نميتوانند اقتصاد ايران را به يک اقتصاد شکوفا تبديل کنند لذا مشکلات ادامه پيدا خواهد کرد و بعيد است که روحاني در يک سال و اندي آينده بتواند اقتصاد ايران را از حالت دولتي خارج کند لذا مشکلات اقتصادي همچنان ادامه خواهد يافت. مگر اينکه معجزهاي شود و قيمت نفت افزايش يابد که به نظر نميرسد در دو سال آينده تحولي در قيمت نفت حاصل شود البته اگر دولت احمدينژاد بر سرکار بود اسکناس بدون پشتوانه چاپ ميکرد و چندان برايش مهم نبود که در آينده وضع اقتصادي چه خواهد شد اما دکتر طيبنيا و ساير کساني که فرمان اقتصادي دولت يازدهم را در دست دارند اجازه نميدهند که اسکناس بدون پشتوانه توسط دولت چاپ شود. خصوصا آقاي طيبنيا دقت زيادي دارد که انضباط مالي حکمفرما شود. فرمول طيبنيا فرمولي اقتصادي - کارشناسي است که در بلندمدت جواب ميدهد اما در ايران کمتر کسي به دنبال راهحل بلندمدت است. همه همچون احمدينژاد دنبال راهحلهاي کوتاهمدت هستند. مردم به دنبال اين هستند که احساس کنند وضع مالي خوبي دارند و اين که در بلندمدت اقتصاد چه ميشود چندان اهميتي ندارد. در چنين شرايطي آقاي روحاني تنها يک راه دارد که به تلويزيون برود و واقعيتها را با مردم بازگو کند. بهتر است روحاني به مردم بگويد در هشت ماه گذشته از 37هزار ميليارد توماني که ميزان بودجه عمراني کشور بود نتوانستهايم بيش از 10هزار ميليارد تومان تامين کنيم اين در صورتي است که ماهانه حدود چهار هزار ميليارد تومان براي يارانه ميپردازيم يعني دو ماه پرداخت يارانه برابر با دو ماه بودجه عمراني کشور است! چنين مواردي واقعيتهاي هولناک اقتصاد ايران است و روحاني بايد اين موارد را با مردم در ميان بگذارد. رئيسجمهور بايد اعلام کند که با پرداخت يارانه نميتوان به صورت جدي به فکر حل مشکل چند ميليون بيکار بود. وي بايد به مردم بگويد با نفت 30 دلاري و با پرداخت يارانه چهارهزار ميلياردي در ماه نميتوان به فکر خروج از رکود بود. روحاني با بايد به صراحت و بيپرده با مردم سخن بگويد يا شاهد به قدرت رسيدن احمدينژاد ثاني باشيم.
*صادقزيباکلام
با کانال تلگرامي آخرين خبر همراه شويد telegram.me/akharinkhabar