مهدی تاج یک نفر نیست، یک فرهنگ است

روزنامه شهروند/ متن پيش رو در شهروند منتشر شده و انتشار آن به معني تاييد تمام يا بخشي از آن نيست رسول بهروش| در فصل گذشته فوتبال ايران تقريبا هيچ مسابقه بزرگي بدون تلفات برگزار نشد. انگار که پاي ‏جنگ‌هاي داخلي وسط باشد، بعد از هر جدال مهم ابتدا تعداد تلفات اعلام مي‌شد و بعد نوبت به نتيجه ‏بازي مي‌رسيد. همين حالا يک هوادار بي‌گناه پرسپوليس که در اصفهان با تيغ موکت‌بري چشمش را ‏نابود کرده‌اند، روي تخت بيمارستان منتظر است دکترها جواب بدهند که آيا شانس ديگري براي تماشاي ‏دختر سه ساله‌اش خواهد داشت يا نه. در چنين اوضاع و احوالي اما رئيس فدراسيون فوتبال نشست ‏خبري برگزار کرده و عملکرد مجموعه مديريتي‌اش را «فوق‌العاده مثبت» خوانده است. آن‌چه روز يکشنبه در ‏شمايل مهدي تاج ديديم، شايد نمادي از وضع ساير بخش‌هاي کشور بود؛ مديراني که به جاي شرم از ناتواني و ‏بدهکاري، ژست طلبکاري مي‌گيرند و بر سر زمين و زمان منت دارند. مهدي تاج يک نفر نيست، يک ‏فرهنگ است. بين همه حرف‌هاي آقاي رئيس، اما جمله‌اي وجود دارد که بيشتر از بقيه آدم را مي‌سوزاند؛ آن‌جا که او ‏مي‌گويد: «عملکرد فدراسيون فوتبال از خيلي از نهادهاي دولتي بهتر است. سندش هم اين‌که تيم‌ملي در ‏رتبه نخست رنکينگ آسيايي قرار دارد.» آدم متحير مي‌ماند که در قبال چنين استدلالي، ‏چه بايد بکند. صد البته که حداقل امروز هيچ‌کس در سراسر کشور قادر نيست از عملکرد کلي بسياري ‏از مديران دفاع کند و مطلب حاضر ‌هم‌چنين قصدي ندارد، اما اين‌که تاج بخواهد از نمد رنکينگ ‏فيفا براي خودش کلاه ببافد، داستان ديگري است. اين همان رنکينگي است که هر وقت دوست داشته ‏باشيم پزش را مي‌دهيم و هر وقت لازمش نداشته باشيم، انگ طفيلي و بيهوده به آن مي‌چسبانيم. به هر ‏حال ما تيم نخست آسيا هستيم، اما به شکلي عجيب در جام ملت‌ها از تيمي سه گل خورديم و اوت شديم که ‏خودش در فينال سه‌تايي شد‎! اينها اما مهم نيست. نکته کليدي‌تر به مقايسه ناصواب و غيرمنطقي تاج مربوط مي‌شود. فوتبال با همه ‏علم‌پذيري و تخصص‌محوري‌اش، به‌هرحال پديده‌اي است که استعداد فردي در آن نقش کليدي ايفا ‏مي‌کند؛ به علاوه گاهي مي‌توان با استخدام يک سرمربي بزرگ و کارآمد، بسياري از ضعف‌ها را ‏پوشش داد. در ٨‌سال گذشته کارلوس کي‌روش دقيقا چنين نقشي براي تيم‌ملي ايران ايفا کرد. او با يک ‏ديکتاتوري توأم با توانايي، فضاي رشد را براي تيم‌ملي به وجود آورد و اين رشد مطلقا ربطي به ‏دارايي‌هاي زيرساختي و توانايي‌هاي مديريتي فوتبال کشور نداشت. از قضا در تمام آن سال‌ها، آقاي تاج ‏و همکارانش پشت مربي پرتغالي مخفي شده بودند، اما حالا دستاورد او را به نام خودشان ثبت مي‌کنند. ‏داستان مثل اين است که مديران ورزش هم به‌عنوان بخشي از دولت، پز فيناليست شدن پرسپوليس در ‏ليگ قهرمانان آسيا را بدهند و بگويند تيمي که مالکيتش در اختيار ما است و تازه يک ريال هم براي آن ‏هزينه نمي‌کنيم، به چنين جايگاهي رسيد. با وجود اين همه مي‌دانند که بخش بزرگي از آن موفقيت ‏مرهون برانکو بود و ربطي به مديران و حتي مديريت باشگاه نداشت. جناب تاج هم بهتر است به جاي ‏بازي با کلمات، همه جان و جوهر خود و گروهش را جمع کند، بلکه بالاخره توانست يک بازي بزرگ ‏را به شکلي آبرومندانه برگزار کند؛ بدون پدراني که کور مي‌شوند و مردمي که زير تازيانه آفتاب ‏ساعت‌ها معطل مي‌مانند. ‏ ما را در کانال «آخرين خبر» دنبال کنيد