گاردین بررسی کرد: پنج دلیل شکست حزب کارگر در انتخابات بریتانیا

اعتماد/ متن پيش رو در اعتماد منتشر شده و انتشار آن در آخرين خبر به معناي تاييد تمام يا بخشي از آن نيست گاردين| حزب کارگر يکي از بدترين شکست‌هاي تاريخ خود را در انتخابات انگليس تجربه کرد. اين حزب کرسي‌هايي را به حزب محافظه‌کار واگذار کرد که چندين دهه متعلق به چپ‌ها بود. صبح روز جمعه حزب کارگر بررسي چرايي اين اتفاق را آغاز مي‌کند و احتمالا نتايج اين جلسه بر استراتژي اين حزب در انتخابات آينده تاثير مي‌گذارد. در اينجا نگاهي مي‌اندازيم به پنج دليل شکست آنها. دليل اول: جرمي کوربين، رهبر حزب مقامات دولت در سايه، از جمله شخصيت‌هايي چون ريچارد برگن، شب انتخابات در مصاحبه‌هاي تلويزيوني خود به تمجيد از نجابت و امانتداري کوربين پرداختند، اما پس از مشخص شدن نتايج اوليه، بسياري از نامزدهايي که شکست خورده بودند، عدم محبوبيت کوربين را عامل شکست خود اعلام کردند. کوربين هنگام ورود به انتخابات، رکورد کمترين ميزان رضايت عمومي از يک رهبر حزب رقيب را در اختيار داشت. از ابتداي دهه 1980 ميلادي تاکنون هيچ رهبري به اندازه کوربين منفور نبوده است. به گفته فعالان ستادهاي انتخاباتي حزب کارگر، راي‌دهندگان مسن به خاطر حمايت او از جنبش جمهوري‌خواهان ايرلندي از کوربين خوش‌شان نمي‌آيد. در لندن، آنچه يهودستيزي کوربين و عدم عذرخواهي او بابت اقداماتش خوانده مي‌شود، عامل کاهش محبوبيت وي بوده است. روث اسميث، يکي از منتقدان قديمي کوربين که احتمالا کرسي خود در مجلس را از دست مي‌دهد، در مصاحبه با اسکاي‌نيوز کوربين را عامل شکست دانست و گفت: اقدامات شخصي او باعث شکست من و بسياري از هم‌حزبي‌هايم در حوزه‌هاي انتخابيه مختلف شده است. توبي پرکينز نيز که از حوزه چسترفيلد نامزد شده بود، مي‌گويد: انتخابات به دليل عدم محبوبيت تاريخي کوربين، بسيار براي او دشوار بود. دليل دوم: وعده‌هاي انتخاباتي حزب کارگر با شعار «وقت تغيير واقعي فرا رسيده است» وارد کارزار انتخابات 2019 شد. اين حزب با وعده ارايه خدمات درماني رايگان براي سالمندان، رايگان کردن دانشگاه، کاهش سن راي به 16 سال و جبران خسارتي که به زنان به موجب قانون يکسان‌سازي سن بازنشستگي زنان و مردان وارد شده بود، تلاش کرد دل همه بخش‌هاي جامعه را به دست بياورد. برخي نامزدها مي‌گويند در جريان مبارزه انتخاباتي، آن قدر تعداد وعده‌هايي که حزب به مردم داده، زياد بود که وقتي از آنها در مورد ديگر حوزه‌ها - مثلا هزينه حمل و نقل عمومي - سوال مي‌شد، مجبور بودند از دادن پاسخ و وعده جديد طفره بروند، چراکه راي‌دهندگان با آن همه وعده و تعهد اشباع شده بودند. يکي از منابع نزديک به حزب مي‌گويد: اين طور نبود که مردم از سياست‌ها و وعده‌ها بدشان بيايد، اما تعداد اين وعده‌ها بسيار زياد بود. وعده رايگان کردن اينترنت خانگي اصلا طرفداري نداشت. بنابراين مردم با خود مي‌گفتند اين وعده‌ها بسيار عجيب و هزينه آنها گزاف است؛ چرا بايد به ما چنين چيزهايي را بدهند؟ يکي ديگر از اعضاي ستاد کوربين نيز مي‌گويد شعارها و وعده‌هاي حزب بسيار مفصل و طولاني بودند. اين برنامه براي يک دوره 10 ساله بود، نه براي يک دولت. دليل سوم: استراتژي آنها نسبت به برگزيت حزب کارگر بلافاصله براي سياست داخلي راديکال خود، برگزيت را مقصر اعلام کرد، اما ديگر اعضاي دولت در سايه معتقد بودند که رويکرد خودشان نسبت به اتحاديه اروپا به ‌شدت نامشخص است. ارزيابي صريح يکي از اعضاي حزب کارگر نشان مي‌داد با وجود شکاف در کابينه دولت در سايه بر سر سياست‌هاي اين حزب درباره مذاکره دوباره توافق برگزيت با اتحاديه اروپا در سه ماه آينده و راي‌گيري عمومي در مورد آن در 6 ماه آينده، اين حزب بايد اکثريت آرا را به دست مي‌آورد. وي در گفت‌وگو با شبکه بي‌بي‌سي گفت: «چيزي که ما در مناطق مرکزي و حياتي حزب کارگر مشاهده مي‌کنيم، اين است که مردم از موضعي که حزب نسبت به برگزيت اتخاذ کرده است، ناراضي‌اند.» وي افزود: ناديده گرفتن تمايلات 17.4 ميليون راي‌دهنده «روش خوبي نبود.» او گفت: «صادقانه بگويم اگر دموکراسي را ناديده بگيريد، عواقب آن به دنبال‌تان خواهد آمد و گريبانگيرتان خواهد شد.» کارولين فلينت که کرسي خود را در منطقه «دان ولي» از دست داده است، گفت: با توجه به تعداد کرسي‌هاي خواستار خروج از برگزيت، حزب کارگر رويکرد صحيحي اتخاذ نکرد. دليل چهارم: فروپاشي «ديوار قرمز» تفکر غالب در ميان احزاب مخالف دولت، به خصوص در ميان محافظه‌کاران و حزب برگزيت اين بود که حزب کارگر در دوران انتخابات همواره از حمايت طبقه کارگر برخوردار است. حزب کوربين، به‌رغم وعده گرفتن ماليات از ميلياردرها براي تامين سرمايه‌گذاري در بخش خدمات عمومي که به افراد کم‌درآمد کمک مي‌کرد، نتوانست حمايت راي‌دهندگان شهرهاي داراي منابع زغال‌سنگ، فولاد و توليدي را کسب کند. «ديوار قرمز» عنوان شده متشکل از کرسي‌هاي مناطقي چون بولسوور، رادر ولي، بليث ولي، دارلينگتون و ردکار که به سمت محافظه‌کاران تغيير رويه داده‌اند، نشان‌دهنده جدايي از حزب کارگر است که در برخي موارد صد سال به طول مي‌انجامد. اين انتقاد وجود داشته است که کوربين به‌رغم سياست‌هاي خود شخصا به عنوان يک شهروند طبقه متوسط در شمال لندن به اندازه کافي براي طبقه کارگر جذاب نبوده و بسياري از همکاران او شامل اميلي ثورنبري وزيرخارجه، کر استارمر وزير برگزيت و دايان ابوت، وزير کشور دولت در سايه او از حوزه‌هاي انتخابيه مجاور انتخاب شدند. دليل پنجم: استراتژي انتخاباتي يکي از دلايلي که باعث شکست حزب چپ‌گرا شد، استراتژي انتخاباتي آنها بود. حزب کارگر در نظر داشت اکثريت کرسي‌ها را به دست بياورد و شايد همين موضوع باعث شد که گستره ماموريت‌شان بسيار وسيع شود. برخي فعالان نسبت به سازمان سياسي «مومنتوم» که نيروي قدرتمندي در انتخابات 2017 محسوب مي‌شد، اعتراض داشتند و تلاش‌هاي اين سازمان را فقط موجب کسب کرسي‌هاي حاشيه‌اي مي‌دانستند. ترجمه رضا خواسته ما را در کانال «آخرين خبر» دنبال کنيد