ورزش هم دایورت

هر 4 تيم ايراني اعلام کردند در صورتي که امروز کنفدراسيون فوتبال آسيا همچنان روي حکمش پافشاري کند، آنها حتما اين راي خود را عملي خواهند کرد. اين آخرين راهکار فوتبالي است که متاسفانه نه مسؤولان وزارت ورزش دلي برايش سوزاندند و نه مديران وزارت امور خارجه فکري به حالش کردند. بدون ترديد قبل از اينکه مسؤولان ورزش ديگر کشورها چنين خواسته‌اي را به دفتر‌ اي‌اف‌سي ببرند (عدم بازي در ايران به بهانه واهي نبود امنيت) اين مديران سياسي‌شان بودند که با يکديگر لابي کردند. چه کسي باور مي‌کند وزارت خارجه سعودي و امارات يا ديگر کشورها در اين‌باره مشورت نکرده باشند؟ ورزش نه‌تنها از سياست جدا نيست که حالا براي بار هزارم ثابت شده ريشه درهم تنيده‌اند. سوال مهم اين است که دقيقا هفته گذشته که چنين طرحي را آنها به شور گذاشتند و در کميته مسابقات توانستند راي آن را هم بگيرند، مسؤولان ورزشي و سياسي ما چه مي‌کردند؟ فدراسيون فوتبال و مهدي تاج که سمتي مهم در کميته مسابقات دارد، نبايد ديگر مسؤولان سياسي کشور را از اين اتفاق مهم خبردار مي‌کردند؟ در بهترين حالت مي‌شود مدعي شد آنها بي خبر بودند که در اين صورت واي بر دستگاه ديپلماسي ورزشي و سياسي ما.

آخرين تير در نبود ديپلماسي حالا کارد به استخوان رسيده و تنها راه پيش رو براي فوتبال ما کناره‌گيري است. مسؤولان ورزشي ما ديروز شنبه تصميم نهايي خود را گرفتند و حالا بايد کورسوي اميدي داشت که در کنفدراسيون فوتبال آسيا از اين تصميم بترسند و عقب‌نشيني کنند. اگر اين اتفاق رخ دهد و حکم مزبور معدوم شود، تيم‌هاي ما در ليگ قهرمانان آسيا همچنان حضور خواهند داشت اما ورزش ما به ياد مي‌آورد که در اين برهه هيچ‌کس کاري براي فوتبال نکرد جز همان تهديد آخري که مديران ما عملياتي کردند. اگر هم به هر دليلي مسؤولان ‌اي‌اف‌سي عقب‌نشيني نکردند، آن وقت بايد به حال ورزش‌مان گريست که اينچنين غريبانه گوشه رينگ افتاده و نه حمايت داخلي را پشت سرش مي‌بيند و نه مروتي از سوي خارج. * چه راهکارهايي پيش‌روي ما بود؟ به طور کلي در حال حاضر فوتبال ايران 3 راه پيش رو دارد. راه اول، تصميم جديد AFC را بپذيريم و جز تيم‌هاي عربستاني از ساير تيم‌هاي آسيايي هم در کشور ثالث ميزباني کنيم؛ اين تصميم معنايي جز پذيرش بي‌چون و چراي اين حکم غيرمنطقي ندارد و بر ادعاي واهي ناامن بودن ايران صحه مي‌گذارد. راه دوم اما تحريم ليگ قهرمانان آسياست؛ تصميمي سخت و پرهزينه که اتخاذ آن تبعات زيادي براي فوتبال ايران خواهد داشت. 4 باشگاه ايراني اگر امروز به صورت رسمي تصميم بگيرند که در اين مسابقات حضور نيابند، بايد صابون محروميت‌هاي طولاني‌مدت از ليگ قهرمانان و همچنين جريمه‌هاي سنگين مالي را به تن بمالند؛ اتفاقي که قطعا ضربات سنگين مادي و معنوي به فوتبال ايران وارد مي‌کند. راه سومي هم در اين ميان وجود دارد که البته چندان اميدي به وقوعش نيست و آن هم لابي فدراسيون‌نشينان با مديران کنفدراسيون فوتبال آسياست. آنها بايد خيلي سريع و با انجام رايزني‌هاي مربوط AFC را قانع کنند که ايران مشکلي براي ميزباني رقابت‌هاي فوتبال ندارد و مي‌تواند مثل ساليان گذشته اين کار را به شکل خوبي انجام دهد. در اين ميان شايد دعوت از نمايندگان‌ اي‌اف‌سي به ايران، سريع‌ترين راه براي اثبات امنيت حاکم بر کشور باشد که البته با توجه به تصميم قطعي کنفدراسيون فوتبال آسيا و انفعال مديران فدراسيون فوتبال، بعيد است اين اتفاق به سرعت رخ بدهد و در نهايت بايد ديد عاقبت اين ماجرا براي فوتبال ايران چه خواهد بود. هر چه هست بايد حد فاصل روز شنبه و يکشنبه قبل از اينکه راي نهايي صادر شود مسؤولان ما چنين کار مهمي را انجام دهند، چرا که در صورت عملياتي شدن کناره‌گيري تيم‌هاي ايراني قطعا جرايم سنگين و محروميت‌هاي آتي پيش روي فوتبال ما خواهد بود که اين اتفاق آثار مخربش را خواهد گذاشت. * پاسخ محکم رئيس کميته المپيک به AFC رئيس کميته ملي المپيک مي‌گويد اگر چنين تصميمي که تيم‌هاي باشگاهي ايران در خانه بازي نکنند، قطعي گرفته شود ما در مسابقات شرکت نخواهيم کرد. رضا صالحي‌اميري درباره تصميم AFC مبني بر بازي نکردن تيم‌هاي باشگاهي فوتبال ايران در خانه بيان کرد: بايد اين مسأله را در دايره يک موضوع جامع‌تري ببينيد که دشمني استکبار جهاني با انقلاب اسلامي است. امروز مسأله فوتبال و ورزش جدا از مسأله سياست نيست. بخشي از فشار استکبار جهاني از طريق ورزش است و اين هم بخشي از اين پروژه است که نشاط و شادکامي را از مردم بگيرد. او ادامه داد: يکي از حوزه‌هايي که روي آن برنامه‌ريزي کرده‌اند همين است و يک مسأله کاملا دروغ و جعلي را عنوان کرده‌اند. همه مي‌دانند ما در يک فضاي امن هستيم و ايران در منطقه از امن‌ترين کشورهاست. حادثه‌اي که اتفاق افتاد ناگوار بود و رسما جمهوري اسلامي مسؤوليت آن را پذيرفت اما ادامه دادن آن به نوعي انتقام‌جويي از ملت است. نمي‌خواهم وارد ابعاد سياسي موضوع شوم اما کساني که اين رفتار را انجام مي‌دهند فاقد اقتدارند و عملا به عنوان بازيچه استکبار جهاني عمل مي‌کنند. صالحي‌اميري درباره موضع ايران گفت: يکشنبه(امروز) هيات اجرايي AFC جلسه دارد و قطعي اعلام مي‌کند. اما ما براي حفظ اقتدار و اعتبار نظام هيچ‌وقت فشار و تحقير را تحمل نخواهيم کرد. رسما اعلام شده اگر چنين تصميم گرفته شود ما در مسابقات شرکت نخواهيم کرد. تبعات آن هم بر عهده کساني است که اين تصميم را مي‌گيرند. * ايستادگي آخرين سنگر بود حتمالا وقتي شما در حال خواندن اين متن هستيد، تکليف نهايي فوتبال ما در ليگ قهرمانان آسيا مشخص شده است. روز گذشته با تصميم هر 4 باشگاه ايراني (پرسپوليس، استقلال، شهرخودرو و سپاهان) قرار شد سرانجام يک جاي کار ايستادگي کنيم و ديگر به دستگاه فاسد فوتبال آسيا باج ندهيم. دولتي که در آن مذاکره شرط و اصول هر ديپلماسي بود، سرانجام کار را به جايي کشاند که هيچ راهي براي‌مان باقي نماند جز ايستادگي و قطعا تحمل خسارت‌هايي در آينده. اما بايد بهاي ايستادن را داد. ديروز مديران هر 4 باشگاه ما که امسال نماينده کشورمان در ليگ قهرمانان آسيا هستند، يکصدا عنوان کردند اگر کنفدراسيون فوتبال آسيا عقب‌نشيني نکند و محروميت ما از ميزباني را اجرا کند، ما هم ديگر در آسيا بازي نمي‌کنيم. چرا کار به اينجا کشيد را در مطالب بالا توضيح داديم اما به واقع هم‌اينک چه چيزي براي‌مان باقي مانده بود که بايد باز هم سازش مي‌کرديم؟ فوتبال ما دل به ديپلماسي بسته بود و تا صبح روز گذشته هم اميد به اين موضوع داشت اما متاسفانه آن چيزي که بايد از پيش انجام مي‌شد، انجام نشد تا ما مجبور به اين حرکت شبه‌انتحاري شويم. اين آخرين تير در ترکش ما بود. حالا دو حالت بيشتر رخ نمي‌دهد؛ يا مديران «اي‌اف‌سي» به سادگي قيد فوتبال ما را مي‌زنند و مي‌گويند هيچ مشکلي با کنار کشيدن نمايندگان شما نداريم که در اين صورت بايد از فدراسيون فوتبال تا وزارت ورزش و نهادهاي بالادستي اين فاجعه را به گردن بگيرند. قطعا اگر دستگاه سياسي ما کارش را به موقع انجام مي‌داد، کار به اينجا نمي‌کشيد اما کل هفته گذشته که رقباي ما در آسيا در حال پيچيدن اين نسخه مرگبار بودند، متاسفانه هيچ فعاليتي را از سوي مديران ورزشي و سياسي‌مان شاهد نبوديم. آنها هم مثل رسانه‌ها لابد بي‌خبر بودند! اما حالت دوم که احتمالش چندان هم نيست، عقب‌نشيني کنفدراسيون فوتبال آسياست. اگر امروز خبر خوشحال‌کننده‌اي از مالزي مخابره شود، يعني فوتبال ما نان ايستادگي‌اش را خورد. در اين صورت ديگر بود و نبود دستگاه ديپلماسي هيچ اهميتي ندارد. آنها وظيفه خود را بموقع انجام ندادند و اگر به هر ترتيبي امروز يکشنبه شاهد کوتاه آمدن کنفدراسيون فوتبال آسيا باشيم، بايد آن را تمام قد به ايستادگي مديران فوتبال‌مان نسبت دهيم. آنها بودند که روز گذشته طي يک تصميم بسيار سرنوشت‌ساز و حياتي راي به کناره‌گيري دادند و اميدواريم حالا که دستگاه مذاکره ما فشل و خارج از کاربرد است، اين ايستادگي‌مان جواب بدهد. شايد خيلي‌ها نسبت به اين تصميم انتحاري گله‌هايي را داشته باشند اما چه راهکاري براي فوتبال ما جز اين باقيمانده بود؟ ايستادگي آخرين راهي بود که پيش‌روي ما قرار داشت. ما را در کانال «آخرين خبر» دنبال کنيد

---

بازار

---