گسترش شکاف در اردوگاه اصولگرایان

مجلس يازدهم يک مجلس کاملا اصولگراست. شايد از جنس مجلس هفتم که در پي ردصلاحيت تعداد زيادي از اصلاح‌طلبان اصولگرايان توانستند اکثريت کرسي‌هاي پارلمان را از آنِ خود کنند. حالا هم شرايطي مشابه آن زمان به وجود آمده است و اصولگرايان در فضايي خالي از رقابت و در مشارکت محدود مردم بيشترين سهم را از کرسي‌هاي مجلس در اختيار گرفتند. بسياري از تحليلگران بر‌اساس سخنان نمايندگان راه‌يافته به مجلس باور دارند که دولت حسن روحاني در يک‌ سال باقي‌مانده از کارش شرايط سختي را در مواجهه با چنين مجلسي تجربه خواهد کرد؛ زيرا از يک ‌سو افرادي در مجلس حکمراني مي‌کنند که در تمام سال‌هاي فعاليت دولت منتقد جدي او بوده‌اند و از سوي ديگر با توجه به مشکلات عديده‌‌ از تحريم‌هاي يک‌جانبه آمريکا گرفته تا شيوع ويروس کرونا همه‌وهمه دولت را در معرض انتقادهاي اساسي قرار داده است. حال با چنين شرايطي پرسش اصلي اين است که آيا نيروهاي اصولگراي مجلس يازدهم مراعات مشکلات موجود را مي‌کنند و مترصد همکاري با دولت مي‌شوند يا آنکه با نگاه پيشين خود عليه دولت اقدام خواهند کرد؟

عباس عبدي درباره نتايج حضور حداکثري اصولگرايان در مجلس يازدهم به «ايلنا» گفت: «فکر نمي‌کنم طيف‌بندي‌ها يا فراکسيون‌هاي جناح اصولگرا در شرايط کنوني اهميت زيادي داشته باشد؛ چراکه اين مجلس با اين رأي اندک و فضاي محدود اميدي که به آن وجود دارد، از ابتدا ناتوان و ناکارآمد و تا حدي عليل به دنيا آمده است؛ بنابراين اينکه مجلس به خودي خود بتواند کاري صورت دهد يا بخواهيم خيلي به جزئيات آن فکر کنيم، تأثير چنداني در وقايع ندارد؛ اما به‌ طور کلي مي‌توان يک نکته را بيان کرد و آن اين است که جناح راست هرچه بيشتر عناصر قدرت را در دست مي‌گيرد، به ‌طور طبيعي در درون اين جريان شکاف بيشتري ايجاد مي‌شود. اين شکاف دروني آنها را تجزيه مي‌کند و با توجه به اينکه نمي‌توانند از بيرون کسي را وارد اين جريان کنند، در نتيجه کل بنيان‌هاي سرمايه اجتماعي آنها با گذشت زمان کمتر و کمتر مي‌شود».اين فعال سياسي درباره رويکرد اصلاح‌طلبان در انتخابات رياست‌جمهوري سال1400 هم گفت: «فکر نمي‌کنم که اصلاح‌طلبان اساسا انگيزه‌اي براي حضور در انتخابات ۱۴۰۰ با شرايط کنوني پيدا کنند يا حتي مردم از آنها حمايت کنند؛ بنابراين با نگاه به وضعيت موجود مي‌توان گفت انتخابات ۱۴۰۰ بدون‌ترديد از نظر شور و نشاط در سطح پايين‌تر از انتخابات مجلس خواهد بود؛ مگر اينکه يک تغيير اساسي در سياست‌هاي کلي نظام مشاهده شود و آن بازشدن فضاي عمومي و به‌رسميت‌شناختن ديگران است. به‌همين‌دليل فکر مي‌کنم که سال ۹۹ ادامه‌ ۹۸ باشد؛ ولي بايد کوشش کرد که کل سيستم و منتقدان به يک نقطه تفاهم و اجماع برسند و يک تغييري در مسير جامعه ايجاد کنند».عبدي درباره حمايت اصلاح‌طلبان از روحاني در سال 92 هم گفت: «حمايت از آقاي روحاني در آن شرايط و در ميان آن گزينه‌ها کار درستي بود، جريان اصلاح‌طلب يا بايد در انتخابات شرکت نمي‌کرد که اين اتفاق بدي بود و در صورت شرکت هم مناسب‌ترين گزينه‌ موجود آقاي روحاني بود که آن را انتخاب کرد».

احمد شيرزاد، فعال سياسي اصلاح‌طلب و از نمايندگان مجلس ششم هم در گفت‌وگويي با «برنا» گفته است: «اگر غيبت اصلاح‌طلبان از مجلس يک غيبت طبيعي و به واسطه استقبال‌نکردن رأي‌دهندگان بود، مشکلي نبود و واقعيتي بود که بايد همگان مي‌پذيرفتند. در‌واقع تبليغات عليه اصلاح‌طلبان به اندازه‌اي بود که حتي رسانه‌هاي خارج از کشور هم عليه اين جريان از رو شمشير بسته بودند و آن قدري که تبليغ عليه اصلاح‌طلبان کردند، درباره حاکميت و جناح‌هاي ديگر از سوي اين رسانه‌ها، چيزي صورت نگرفت... . بخش ديگر اين تخريب‌ها به رسانه‌هاي داخلي مربوط مي‌شود؛ به‌عنوان مثال در‌حال‌حاضر لزومي براي ضربه‌زدن به اصلاح‌طلبان وجود ندارد؛ اما رسانه‌هاي داخلي همچنان اين اقدامات را انجام مي‌دهند. بخش ديگر هم به دليل حمايت اين جناح از دولت يازدهم و دوازدهم، همه کاستي‌هاي دولت به حساب اصلاح‌طلبان نوشته شد. در همين زمينه حتي اگر اين جناح قسم بخورد که در تصميمات دولت نقشي نداشته و به‌اين‌صورت نبود که دولت در تصميمات خود با احزاب اصلاح‌طلب مشورت کند يا اين احزاب تأثيرگذار باشند و فقط تعدادي از اعضاي کابينه آشنايي بيشتري با اصلاح‌طلبان داشتند و تعداد بسيار کمي از اصلاح‌طلبان بودند و اين جناح بر تصميمات دولت غلبه ندارد، بي‌فايده است؛ به‌همين‌دليل ريزش رأي داشتيم».

---

بازار

---