بلومبرگ: بایدن یا ترامپ؛ کدام یک با ایران به توافق بهتری میرسند؟

اعتماد/متن پيش رو در اعتماد منتشر شده و انتشار آن در آخرين خبر به معناي تاييد تمام يا بخشي از آن نيست
دونالد ترامپ، رييسجمهور امريکا اوايل اين هفته در سخنراني خود در نيوجرسي پيشبيني کرد اگر در انتخابات رياستجمهوري ماه نوامبر پيروز شود، ظرف مدت 4 هفته توافق هستهاي جديدي را با ايران امضا ميکند.
خبرگزاري بلومبرگ در گزارشي تحليلي مينويسد: از يک نظر اين ادعا را ميتوان بلوف جديد رييسجمهوري دانست که همين چندي پيش خواسته بود، چهرهاش بر فراز کوه راشمور حکاکي شود. اما در عين حال ادعاي ترامپ دو جنبه ديگر نيز دارد: اولي ريسکي است که پيروزي او در انتخابات به همراه دارد و دومي حقيقتي است که در مورد حکومت ايران مطرح ميکند. ابتدا به بحث ريسک ميپردازيم. ترامپ همواره کارزار فشار حداکثري خود عليه ايران را اين طور توجيه کرده که اين سياست تهران را مجبور ميکند در برابر يک توافق بهتر تسليم شود. به خودي خود اين مساله هيچ اشکالي ندارد. توافق هستهاي سال 2015 که باراک اوباما رييسجمهور پيشين ايالات متحده به امضا رساند براي امريکا توافق ضعيفي بود چراکه بر اساس برجام، محدوديتهاي اعمال شده بر فناوري و ابعاد برنامه غنيسازي ايران به مرور زمان برداشته ميشود.
ترامپ به مرور فشار خود بر ايران را افزايش داده و طرفداران سياست فشار حداکثري ادعا ميکنند کليه حفرههايي که در رژيم تحريمهاي امريکا عليه ايران وجود داشت، پر شده است و واشنگتن توانسته مهمترين فرمانده نظامي ايران را ترور(شهيد) کند. در اين بين امريکا قصد دارد براي تمديد تحريمهاي تسليحاتي عليه ايران، قطعنامهاي را در شوراي امنيت سازمان ملل به تصويب برساند چراکه اين تحريمها قرار است بر اساس قطعنامه 2231 شوراي امنيت و متن برجام در ماه اکتبر برچيده شود. اما ترامپ نيز عاشق تملق و چاپلوسي است و به شدت دوست دارد به يک پيروزي ديپلماتيک دست يابد. همان طور که جان بولتون، مشاور امنيت ملي سابق ترامپ در خاطرات خود نوشته، رييسجمهور امريکا دوست دارد با دستيابي به يک توافق حتي اگر پر از ايراد باشد، آن را يک موفقيت بزرگ معرفي کند.
حال برويم سراغ حقيقتي که در مورد ايران وجود دارد. در دو سال اخير مقامات سابق دولت اوباما و متحدان اروپايي امريکا شديدا به کارزار فشار حداکثري ترامپ حمله کردهاند. آنها از توافق هستهاي سال 2015 دفاع ميکنند اما در عين حال معتقدند، سياست کنوني ترامپ راه رسيدن به توافق بهتري با ايران نيست. با اين وجود اين همان رويکردي است که اوباما عليه ايران در پيش گرفته بود هر چند که نامش را کارزار «فشار حداکثري» نگذاشته بود. دولت و مجلس امريکا در سال 2009 پس از کشف آنچه تاسيسات غنيسازي اورانيوم مخفي ميخواندند، تحريمها را عليه ايران افزايش دادند تا بتوانند ايرانيها را پاي ميز مذاکره بکشانند. وقتي دو طرف در سال 2013 به يک توافق اوليه دست يافتند، تنها بخشي از آن تحريمها لغو شد. براي رسيدن به يک توافق بهتر، دولت اوباما جنگ اقتصادي را در پيش گرفت.
در انتخابات رياست جمهوري ماه نوامبر، مردم امريکا بايد بين دو نفر يکي را انتخاب کنند. اگر نگران توافقي هستيد که ترامپ ميخواهد با ايران امضا کند از آن طرف جو بايدن نيز ممکن است به همان توافقي برگردد که ترامپ از آن خارج شده بود اما بايدن از آنچه انتظار ميرود محتاطانهتر عمل کرده است. براي مثال ستاد انتخاباتي بايدن براي بازگشت بيقيد و شرط به برجام وعدهاي نداده است. بايدن بهار امسال در گفتوگو با نيويورک تايمز گفت: اگر ايران به تعهدات هستهاي خود بازگردد، امريکا نيز به توافق برجام بازميگردد.
او همچنين اضافه کرد که بازگشت امريکا به توافق، نقطه آغازي براي تلاشهاي مشترک واشنگتن و متحدان اروپايي و ديگر اعضاي برجام براي گسترش محدوديتهاي هستهاي برجام خواهد بود. اين امر رأيدهندگاني را که از سياست خصمانه ترامپ عليه ايران حمايت کردهاند بر سر يک دوراهي قرار ميدهد. کدام يک با ايران به توافق بهتري ميرسند: يک رييسجمهور دمدمي که علاقهاي به جزييات و سياست ندارد يا يک معاون اول سابق که دولتش توافق ضعيفي با ايران به امضا رسانده است؟ يا بهتر است اين طور بگوييم: شما شيطاني که الان ميشناسيد را ترجيح ميدهيد يا شيطاني که يک زماني ميشناختيد؟
در دو سال اخير مقامات سابق دولت اوباما و متحدان اروپايي امريکا شديدا به کارزار فشار حداکثري ترامپ حمله کردهاند. آنها از توافق هستهاي سال 2015 دفاع ميکنند اما در عين حال معتقدند، سياست کنوني ترامپ راه رسيدن به توافق بهتري با ايران نيست. با اين وجود اين همان رويکردي است که اوباما عليه ايران در پيش گرفته بود هر چند که نامش را کارزار «فشار حداکثري» نگذاشته بود. دولت و مجلس امريکا در سال 2009 پس از کشف آنچه تاسيسات غنيسازي اورانيوم مخفي ميخواندند، تحريمها را عليه ايران افزايش دادند تا بتوانند ايرانيها را پاي ميز مذاکره بکشانند.