سرمقاله خراسان/ «صلح ابراهیم» ذلیلانه تر از «کمپ دیوید»

خراسان/ « «صلح ابراهيم» ذليلانه تر از «کمپ ديويد» » عنوان يادداشت روز در روزنامه خراسان به قلم محمد محسن فايضي است که مي‌توانيد آن را در ادامه بخوانيد:
 
15 سپتامبر 2020 رسانه هاي جهان تصاويري از امضا شدن يک توافق در سه نسخه به سه زبان عربي، عبري و انگليسي توسط وزيران خارجه امارات و بحرين، نخست وزير اسرائيل و رئيس جمهور آمريکا مخابره کردند. توافقي که آن را «صلح ابراهيم »ناميده‌اند و براساس آن دو کشور عربي امارات و بحرين پس از مصر و اردن اسرائيل را به رسميت مي شناسند و روابط ديپلماتيک دوطرفه برقرار خواهند کرد.«صلح» ناميدن توافقي که امضاي زير آن ميان چهار شخصيتي که نه در سال هاي گذشته بلکه حتي در دو دهه اخير با يکديگر هيچ دشمني، نزاع و جنگي نداشتند رخ داده، خنده دار است. البته اين به معني کم ارزش ناميدن اين اتفاق نيست.
 آغاز به رسميت شناختن رژيم جعلي اسرائيل از سوي کشورهاي حاشيه خليج فارس مسير جديدي است که احتمالا در ماه هاي پيش رو از سوي عمان و مغرب ادامه دار خواهد بود و بايد به ظرافت به آن نگريست. تصاوير منتشر شده حافظه‌ها را به تصاوير ثبت شده از توافق کمپ ديويد(مصر- اسرائيل) و اسلو (تشکيلات خودگردان فلسطين- اسرائيل) سوق مي داد. اما مقايسه سازش اخير با سازش هاي دهه 80 و 90 ميلادي بسيار ناشيانه است.در کمپ ديويد اگر انورسادات به نمايندگي از مصر اسرائيل را به رسميت شناخت، تا سه سال قبلش در جنگ تمام عيار نظامي با تل آويو بود و در قبال به رسميت شناختن اسرائيل، صحراي سيناي اشغال شده در جنگ شش روزه را همراه با انعقاد مفادي از وعده هاي محقق نشده فراواني مانند آزادي غزه و کرانه باختري و تشکيل دولت فلسطيني پس گرفت.
 يا در اسلو، عرفاتي که مظهر رهبر مبارزان و آزادي فلسطين بود، در قبال به رسميت شناختن اسرائيل وعده هاي زيادي از اسرائيلي ها در کاغذ گرفت. از شکل گيري دولت فلسطيني، عقب نشيني از غزه تا توقف شهرک سازي‌ها.  از 1993 تا 2000، جمعيت شهرک نشينان در کرانه باختري از 80 هزار به 150 هزار نفر رسيد و وعده هاي اسرائيلي ها در اسلو پوچ درآمد. لذا ياسر عرفات زودتر از تصورات پشيمان شد و از انتفاضه دوم و نبرد مسلحانه حمايت کرد. لذا اسرائيلي‌ها دفترش را به توپ بستند و از 2001  در منزلش حصر و 2004 به طرزمشکوکي کشته شد. همچنين توافق هاي اسلو و کمپ ديويد در دوران نخست وزيري و روساي جمهور دموکرات و به ظاهر طرفدار تشکيل دولت فلسطيني رخ داد.  اما سازش امارات و بحرين در تندروترين دوران صهيونيست ها با ميانجي گري رئيس جمهوري آمريکا محاصره شده در بين يهوديان تندروي صهيونيسم مانند دامادش کوشنر رخ مي دهد. اگر در کمپ ديويد کلينتون ميانجي‌گر بود که با برخي اشغالگري هاي صهيونيست ها مخالفت مي کرد، اما ميانجي گر صلح به اصطلاح صلح  ابراهيم ترامپي است که طرح معامله قرن را روي ميز گذاشته، سفارت را به قدس اشغالي آورده و در حال حمايت تمام عيار از اشغالگري هاي تل آويو است. سازش مصر و اردن «صلح در مقابل زمين» بود اما سازش ننگين امارات و بحرين «صلح در مقابل وعده‌هاي اقتصادي-امنيتي» است. وعده هايي که بيشتر يک تسليم است تا دستاورد.
 رسانه‌هاي عربي تنها براي سرپوش بر سازش ننگين اخيرشان اين توافق را با اسلو و کمپ ديويد مقايسه مي کنند. اين يک تسليم تمام عياري است که برخلاف سخن يکي از نمايندگان سابق مجلس که گفته بود بايد از عربستان به خاطر عدم تمجيد از سازش امارات تشکر کرد، با هماهنگي و چراغ سبز سعودي ها انجام شده است و پيوستن رياض هم دور از انتظار نيست. تکه بعدي پازل معامله قرن فشار آمريکا بر حکام عرب حوزه خليج فارس براي آشکارسازي روابط با رژيم صهيونيستي بود که تاکنون امارات متحده عربي و بحرين به اين توافق تن داده ا‌ند، دو کشوري که کل تاريخ موجوديت آن ها از عمردرختان زيتون فلسطين هم کمتر است.يادداشت را با نوشته يک فعال مجازي عربستاني به پايان مي‌برم. سخني که بخشي از يک واقعيت صلح روز سه شنبه ميان امارات، بحرين با رژيم صهيونيستي را عيان مي کند: «بحرين 41 ساله و امارات 48 ساله با رژيمي 72 ساله رابطه برقرار مي کنند تا  عليه کشوري که کوچک ترين درخت زيتونش 200 ساله است توطئه کنند».

به پيج اينستاگرامي «آخرين خبر» بپيونديد
instagram.com/akharinkhabar

---

بازار

---