برگزیده

تونی بلینکن؛ خوب، بد و احتمالا زشت

ديپلماسي ايراني

بروزرسانی 1399/09/05 - 22:34

ديپلماسي ايراني/متن پيش رو در ديپلماسي ايراني منتشر شده و انتشار آن در اخرين خبر به معناي تاييد تمام يا بخشي از آن نيست

دنيل لاريسون-ريسپانسيپل استيت کرافت/ رئيس جمهوري منتخب جو بايدن مشاور قديمي سياست خارجي خود يعني آنتوني بلينکن را به عنوان نامزد رياست وزارت امور خارجه در نظر گرفته است. پيشتر زماني که بايدن معاون رئيس جمهوري باراک اوباما بود، بلينکن در مقام مشاور امنيت ملي او خدمت مي کرد. او همچنين سابقه فعاليت در مقام معاون وزير امور خارجه در دولت اوباما را دارد. تصور عمدتا بر اين بود که بلينکن براي يکي از سمت هاي ارشد گروه امنيت ملي بايدن انتخاب مي شود، اما حالا او براي ترميم وزارت امور خارجه در نظر گرفته شده است.

بلينکن يکي از اعضاي داراي احترام و اعتبار در نهاد سياست خارجي حزب دموکرات است و سوابق پيچيده اي دارد. در حالي که برخي طرفداران خويشتن داري در انتصاب او مي توانند چند يادداشت محتاطانه اميدوار کننده بيابند، مواردي هم وجود دارد که مي تواند نگراني آنها را برانگيزد.

بلينکن همانند بايدن يکي از حاميان اصلي توافق منع گسترش سلاح هاي هسته اي ايران موسوم به برجام به شمار مي رود؛ توافقي که تا پيش از خروج رئيس جمهوري دونالد ترامپ از آن در حدود 2 سال پيش، از بيشتر جهات موفقيت آميز حساب مي شد. بلينکن گفته است که دولت بايدن مجددا به توافق بر مي گردد و آن را به عنوان پايه اي براي پيگيري توافق هاي بعدي مي داند. او همچنين از تمديد پيمان «استارت جديد» با روسيه که به کاهش ذخاير هسته اي و تعيين سقف براي آنها مربوط مي شود، حمايت مي کند. از اين رو، انتصاب بلينکن مي تواند نشانه مثبتي باشد مبني بر آنکه دولت بايدن معاهده کنترل تسليحاتي را براي پنج سال آينده زنده نگه خواهد داشت.

بلينکن در سطح بين المللي هم مورد احترام است و از اين رو، موقعيت خوبي براي ترميم بسياري از روابطي خواهد داشت که به دليل بي پروايي مايک پومپئو آسيب ديده اند. براي ايالات متحده، وزير امور خارجه اي که به جاي خرابکاري و نابودي اخلاقيات ديپلمات ها به کار وزارت خانه تحت مديريت خود ارزش دهد، خوشايند خواهد بود. از آنجايي که ترميم و جوان سازي وزارت امور خارجه يکي از اصلي ترين وظايف وزير بعدي خواهد بود، مي توان گفت که بلينکن کاملا براي اين سمت واجد الشرايط است.

اما زماني که صحبت از مداخله نظامي به ميان بيايد، سابقه بلينکن چندان اطمينان بخش نيست. به گزارش رابرت رايت و کانر ايکولز، دو روزنامه نگاراني که سيستمي براي درجه بندي نامزدهاي احتمالي بايدن در سمت هاي مختلف با استاندارد واقع گرايي مترقي ايجاد کرده اند، حمايت بلينکن از خويشتن داري نظامي بسيار ضعيف بوده است.

بلينکن معتقد است دليل شکست سياست ايالات متحده در سوريه اين بوده که نيروي کافي به کار نگرفته است. او همچنين در حمايت از موافقت بايدن با حمله به عراق اين طور استدلال مي کند که راي او، «راي به ديپلماسي سخت» بوده است. طبق برخي گزارش ها، او طرفدار مداخله ليبي بوده و حتي در ابتدا، از حمايت ايالات متحده از جنگ ائتلاف سعودي عليه يمن هم پشتيباني کرده است. به طور خلاصه، بلينکن با برخي از بزرگ ترين اشتباهات سياست خارجي که بايدن و اوباما مرتکب شده اند، موافق بوده و بيشتر از هر دوي آنها به مداخله نظامي تمايل دارد.

جنگ عليه يمن يک نمونه مهم از چگونگي برخورد بليکين با موقعيتي وحشتناک است، اما به نظر مي رسد او درس خود را گرفته. بلينکن در سال 2015 در حال دفاع از تصميم فاجعه بار دولت اوباما به حمايت از مداخله در يمن بود. اما همانند بسياري از ديگر مقامات سابق اوباما، بلينکن ديدگاه خود را درباره سياست گذاري هاي آن زمان تغيير داده است. او در سال 2018 نامه اي را در حمايت از تلاش براي پايان دادن به درگيري ايالات متحده در جنگ امضا کرد. بايدن خود متعهد شده به حمايت ايالات متحده از ائتلاف سعودي پايان دهد. اين دو مساله نشان مي دهد مي شود به وقوع اين اتفاق در اوايل سال جديد اميدوار بود. يمن مهم ترين آزمون زودهنگام براي توانايي بايدن و بلينکن در فاصله گرفتن از خطاهاي دولت هاي اوباما و ترامپ است.

در حالي که يک سري نشانه هاي دلگرم کننده اي وجود دارد مبني بر اينکه دولت بايدن برخي از سياست هاي مضر دولت ترامپ را خنثي مي کند، لازم به توجه است که بايدن و بلينکن يک استراتژي بيش از حد بلند پروازانه و پرهزينه پيش رو دارند. بلينکن در اوايل سال 2019 در مقاله اي که به طور مشترک با رابرت کاگان نوشته بود، ديدگاه هاي جايگزين سياست خارجي که خواستار کاهش ايفاي نقش ايالات متحده در جهان مي شود را رد کرده بود. در رابطه با مساله سوريه، بلينکن و کاگان ادعا کردند که ايالات متحده به دليل «کم کاري» مرتکب خطا شده اند. اين، يک نگرش شديدالحن مداخله گرايانه است که سال ها پس از آغاز جنگ در سوريه همچنان باقي مانده. آنها خواستار «استفاده عاقلانه از زور» شدند که چندان با اعتقاد آنها به نياز به استفاده از قدرت بيشتر در کابوس سوريه همخواني ندارد. ظاهرا اگر در سال هاي آينده بحران مشابهي رخ دهد، بلينکن مي تواند بايدن را به استفاده از زور ترغيب کند.

شکي نيست که در قياس با کارمندان فعلي وزارت امور خارجه، بلينکن در مقام وزير يک پيشرفت بزرگ به شمار مي رود. پس از چهار سال تضعيف روحيه و رياست وحشتناک وزارت امور خارجه، بلينکن مي تواند ميزاني از خسارات وارده به اين سازمان را جبران کند. همچنين واضح است که بلينکن در قياس با باقي گزينه هاي بايدن، انتخاب بهتري است. شايد مدافعان خويشتن داري در رابطه با برخي استدلال هاي بلينکن به او اميدوار باشند، اما اگر ايالات متحده در سال هاي پيش رو براي يک مداخله نظامي نادرست ديگر آماده شود، بايد او را مسئول بدانيم.