برگزیده

اینترنت، سیگار نیست

عصر ايران

بروزرسانی 1399/12/05 - 22:47

عصر ايران/متن پيش رو در عصر ايران منتشر شده و انتشار آن به معناي تاييد تمام يا بخشي از آن نيست

مهرداد خدير/ مجلس انقلابي در تازه‌ترين اقدام و مصوبۀ خود اينترنت را براي سال آينده گران کرده تا با درآمد حاصل از آن، صدا و سيما بتواند بر محتواي اينترنت نظارت کند!

قبلا اين جور کارها تنها براي قيمت سيگار انجام مي‌شد. هر سال سيگار را گران مي‌کردند چون ضرر دارد و مي‌گفتند پول آن را به ورزش اختصاص مي‌دهند چون مفيد است و در عمل فشار بيشتري به ميليون‌ها سيگاري وارد مي‌آمد بي‌آن که معلوم شود از درآمد شرکت دخانيات يا وارد‌کنندگان مجاز و غير مجاز چقدر سهم ورزش شده و حاصل، البته افزايش شمار جماعت سيگاري و کاهش ورزش‌کنندگان بوده است!

اگر باور نداريد يک لحظه کنار دکۀ تنقلات -مطبوعات سابق- بايستيد و ببينيد از هر ده نفر چند نفر نشريه مي‌خرند و چند نفر سيگار و آن هم در چه سنيني.

باور نداريد وقتي کتابخانه‌ها باز شد سري بزنيد و ببينيد در غير روزهاي امتحانات دانشگاه‌ها چند نفر کتاب مي‌خوانند و چند نفر در پارک‌ها سيگار مي‌کشند. (به سيگار بسنده کردم تا بدآموزي نداشته باشد و گرنه داستان از سيگار گذشته است).

رفتار مشابه مجلس انقلابي حاکي از آن است که اينترنت را مثل سيگار مي‌دانند و صدا و سيما را مانند ورزش!

سيگار اما هوا را آلوده مي‌کند و به ريه‌هاي فرد آسيب مي‌زند و از عمر او مي‌کاهد حال آن که اينترنت در زندگي امروز خود، هواست! هوايي براي تنفس در فضايي انتخابي و نه تحميلي و تبليغي و القايي با مجال کاوش و گفت و گو.

بر مجلس قبل خرده گرفته مي‌شد که چرا عارف و اميدي‌ها ساکت‌اند و و نمي‌غُرّند و نمي‌خروشند و تنها صداي علي مطهري و پروانۀ سلحشوري و محمود صادقي و دو سه نمايندۀ ديگر مانند حيدري شنيده مي‌شود؟ در پاسخ يا توجيه گفته مي‌شد قرار نيست نمايندگان مدام سخن بگويند و مجلس دهم هم مجلس ششم نيست و نمي‌تواند باشد و رأي مثبت به لوايح مفيد و طرح هاي توسعه‌اي، مهم ترين اقدام است.

اکنون اما به نظر مي‌رسد برخي همان سکوت را ترجيح دهند. چرا که از سکوت عارف و اميدي‌ها اگرهم آبي گرم نمي‌شد دست کم، آب‌هاي ولرم هم يخ نمي‌زد!

آن سکوت نه اينترنت را گران مي‌کرد، نه سيلي عنابي رنگي مي‌شد بر صورت سرباز راهواري.

آن سکوت، نه بر توافق سه ماهۀ هماهنگ شده با آژانس مي‌شوريد، نه يک نمايندۀ آن طالبان را يکي از جنبش‌هاي اصيل منطقه معرفي مي‌کرد و بعد از 22 سال مي گفت: شک دارم ديپلمات‌هاي ما در مزار شريف را طالبان کشته باشد.

در آن سکوت همچنين نماينده‌اي نمي‌گفت سازمان بهداشت جهاني مي‌خواهد با واکسن 15 درصد از جمعيت جهان را کم کند (و معلوم نشد چرا 15 درصد و مثلا 17 درصد يا 22 و نيم درصد نه؟!) و تحت تأثير يک جملۀ جعلي منسوب به بيل گيتس قرار نمي گرفت.

نام عارف را از اين رو نمي‌آورم تا گمان کنيد پيشاپيش به استقبال کانديداتوري احتمالي او رفته‌ام که تا انتخابات 1400 اين سيب هزار چرخ خواهد خورد. تنها چون عارف به سکوت شهره بود نوشتم عارف. وگرنه همين قاعده دربارۀ آقاي علي لاريجاني هم صدق مي‌کند يا خيلي از نماينده هاي ديگر مجلس سابق با هر گرايشي. در فضيلت سکوت و بي‌عملي است بر برخي اعمال!

صحبت از کارهاي عجيب و غريب است و اين که گاه اگر کاري نکني بهتر از آن است که کاري انجام دهي.

اصلا قرار بود خودشان نظارت ميداني انجام دهند. نه اين که از جيب من و شما بزنند و بدهند صدا و سيما تا بر محتواي اينترنت نظارت کند!

خود صدا و سيما به زودي به بخشي از فضاي بيکران اينترنت تبديل خواهد شد و شيوۀ دريافت تغيير مي‌کند اگر تا به حال نکرده باشد.

جزء، چگونه مي‌تواند بر کل نظارت کند؟ تازه بکند. مگر بودجه و درآمد آگهي ندارد که از جاي ديگر مي‌گيريد؟ هر قدر پول سيگار، ورزش را توسعه داد و ملت به جاي سيگار کشيدن نرمش و ورزش مي کنند، پول اضافي اينترنت هم نظارت را افزايش مي‌دهد. با اين اوصاف تصديق مي‌کنيد سکوت ولو از جنس اعصاب خُرد کن عارف بهتر بود؟!