برگزیده

سرزمین تضادها؛ روایت "واشنگتن پست" از آمریکا

روزنامه شهروند

بروزرسانی 1400/01/18 - 22:10

سرزمین تضادها؛ روایت "واشنگتن پست" از آمریکا

روزنامه شهروند/متن پيش رو در شهروند منتشر شده و انتشار آن به معناي تاييد تمام يا بخشي از آن نيست

«آمريکادر مقايسه با همتايان پيشرفته‌اش در جهان، هميشه از نظر تضاد و تناقض در دستاوردهاي فوق‌العاده و از سوي ديگر محروميتِ تکان‌دهنده، موردي تأمل‌برانگيز بوده است.» واشينگتن‌پست به اين توصيف خود از آمريکا، اضافه مي‌کند در اين کشور پيشرفت‌هاي تاريخي در علم، پزشکي و فناوري در کنار شکست‌هاي عظيم در زيرساخت‌ها، بهداشت عمومي و دسترسي عادلانه به نيازهاي اساسي انسان، تنگاتنگِ يکديگر وجود دارد. آمريکا در سايه استثنايي بودن خود، قادر به سرمايه‌گذاري در اصول اوليه نيست.

ترجمه فرشته کياني/ مريخ‌نورد «پرسيويرنس» بعد از فرود بي‌عيب و نقص خود، مأمور شد سطح مريخ را براي اثبات وجود زندگي بکاود و تصاويري شفاف از جهاني بيگانه پخش کرد تا ثابت کند وقتي صحبت از اکتشافات فضايي مي‌شود، هيچ کس بهتر از ايالات متحده اين کار را انجام نمي‌دهد!

اما 139 ميليون مايل دورتر، در زمين، کريس پرسکات 38ساله هنوز در حال شستن ظرف‌ها، استحمام و پخت‌و‌پز با آب بطري بود. دو هفته بود که طوفان، تگزاس را درنورديده، شبکه برق را از بين برده و لوله‌هاي آب پرسکات را شکسته بود؛ درست زماني که مريخ‌نورد داشت فرود مي‌آمد. براي بسياري در محله فقيرنشين او در هيوستون -با فاصله‌اي کوتاه از مرکز فضايي جانسون، مرکزي براي پروازهاي سرنشين‌دار سازمان ناسا- آبي که از شيرها بيرون مي‌آمد به اندازه منظره مريخ تيره و تاريک بود!

پرسکات که با انجام کارهاي گاه‌به‌گاه در خانه‌هاي مردم، پول به‌ دست مي‌آورد و کار تمام‌وقت خود را به دليل بيماري همه‌گير از دست داده است، گفت: «مردم قبلا با مشکلات دست‌و‌پنجه نرم مي‌کردند. حالا پاندمي آنان را در بدترين شرايط ممکن قرار داده است.»

مريخ‌نورد «پرسيويرنس» بعد از فرود بر سطح مريخ. (NASA/Jet Propulsion Laboratory-Caltech/EPA-EFE/Shutterstock)

دستاوردهاي فوق‌العاده؛ محروميت‌هاي تکان‌دهنده
آمريکا در مقايسه با همتايان پيشرفته‌اش در جهان، هميشه از نظر تضاد و تناقض در دستاوردهاي فوق‌العاده و از سوي ديگر محروميتِ تکان‌دهنده، موردي تأمل‌برانگيز بوده است.

پيشرفت‌هاي تاريخي در علم، پزشکي و فناوري در کنار شکست‌هاي عظيم در زيرساخت‌ها، بهداشت عمومي و دسترسي عادلانه به نيازهاي اساسي انسان، تنگاتنگِ يکديگر وجود دارد.

آمريکا مي‌تواند کاوشگري را روي مريخ بنشاند، اما نمي‌تواند در شهري که اين برنامه فضايي مدرن در آنجا به وجود آمده، چراغ‌ها را روشن نگه دارد و آب را تأمين کند!

آمريکا مي‌تواند براي مقابله با بيماري‌اي که جهان را دگرگون کرده است، در زماني کوتاه واکسن توليد کند، اما به دليل نبود پيشگيري و مراقبت، يکي از کشورهاي داراي ميزان بالاي مرگ‌ومير در جهانِ توسعه‌يافته است.

آمريکا بي‌شمار در صنعت سرگرمي سرمايه‌گذاري مي‌کند، براي اينکه ميليون‌ها تَن را در طول قرنطينه مشغول و سهام فناوري را در وال استريت بالا نگه دارد، اما بچه‌ها براي انجام تکاليف مدرسه خود به اينترنت دسترسي ندارند!

«وقتي بچه‌ها مجبورند براي آموزش به حاشيه رستوران Taco Bell پناه ببرند، در چه کشوري و در چه جامعه‌اي زندگي مي‌کنيم؟» اين را برايان اسموت، پزشک متخصص از شهر ساليناس در کاليفرنيا گفت. او سال گذشته بعد از اينکه عکس دو دانش‌آموز دختر که در کنار رستوران رنجيره‌اي «تاکو بل» نشسته بودند و با استفاده از واي‌فاي اين مکان تکاليف مدرسه‌شان را انجام مي‌دادنند، وايرال شد، از دانش‌آموزان محله خواست از اينترنت پرسرعت او استفاده کنند!

منطقه‌اي در شهر آستين، در طوفان تگزاس، بدون برق. (Sergio Flores for The Washington Post)

زيرساخت‌ها در وضعيتي خطرناک
جوزف کين، از موسسه بروکينگز گفت زيرساخت‌هاي کشور –فرودگاه‌ها، شبکه‌هاي باندپهن، سيستم‌هاي حمل‌ونقل، خطوط برق، بنادر و شبکه‌هاي فاضلاب– بر اثر دهه‌ها کمبود سرمايه‌گذاري چه در دولت‌هاي جمهوريخواه و چه دموکرات، در وضعيت خطرناکي قرار دارد.

کين گفت شايد حتي مهم‌تر از کمبود پول نقد، بي‌برنامگي باشد.

او گفت: «در واقع در زمان دولت آيزنهاور (سي‌وچهارمين رئيس‌جمهوري آمريکا از سال‌هاي ۱۹۵۳ تا ۱۹۶۱) ما واقعا براي زيرساخت‌هاي خود هدف يا چشم‌انداز داشتيم. اکنون ما در دوره‌اي کاملا متفاوت، با شرايط پيش‌بيني‌ناپذيرتر، نابرابري بيشتر و کمبودها به سر مي‌بريم و هنوز مثل سال 1950 عمل مي‌کنيم.»

انجمن مهندسان عمران آمريکا اوايل ماه گذشته به اين کشور امتياز منفي C براي کيفيت کلي زيرساخت‌هاي خود داد. اين نمره متوسط در واقع کمي بالاتر از آخرين گزارش کتبي گروه در چهار سال پيش است، زماني که نمره خفت‌بار D ثبت شد. اما اين نمره باز هم نشان‌دهنده فرسودگي کشوري است که در آن هر دو دقيقه يک لوله اصلي که آب را در سطح شهر تأمين مي‌کند، شکسته مي‌شود و تقريبا نيمي از جاده‌هاي عمومي در وضعيت نامناسب يا متوسط قرار دارند.

دولت بايدن گفته است بازنگري زيرساخت‌ها -با افزايش بودجه متناسب با آن- تمرکز اصلي دستور کار قانون‌گذاري اين سال خواهد بود. از نظر تئوري و در حرف، اين يکي از معدود مواردي است که از حمايت هر دو حزب برخوردار است.

با اين حال، اين امر در دولت ترامپ نيز صادق بود، زماني که مفهوم «هفته زيرساخت» به شوخي‌اي دنباله‌دار بدل شد و «رئيس‌جمهوري سازنده» -توصيف ترامپ از خود- درنهايت نتوانست قوانين لازم را در اين زمينه امضا کند.

جو بايدن گفته است عدالت نژادي در قلب تلاش‌هاي او در زمينه زيرساخت‌ها قرار خواهد داشت؛ تلاشي براي اصلاح سيستمي که مدت‌هاست منابع عمومي مرغوب و برتر را در اختيار برخي قرار مي‌دهد و بهره برخي ديگر، منابع درجه دوم، نامرغوب و پست است که البته رنگ پوست هم اغلب در ايجاد اين تفاوت‌ها دخيل است.

تروي واتس، چپ، در مورد خسارت به خانه ويلي هانت پس از ترکيدن لوله‌ها و جاري‌شدن سيل در خانه‌اش در طوفان تگزاس، صحبت مي‌کند. (Callaghan O’Hare for The Washington Post)

شکاف ديجيتال
امسال قانون‌گذاران فقط در سطح فدرال با شکاف نابرابري‌ها در کشور دست‌وپنجه نرم نمي‌کنند؛ در 38 ايالت و پورتوريکو (مجمع‌الجزايري در شمال‌شرقي منطقه کارائيب که تحت حاکميت سياسي آمريکا قرار دارد) قانون‌گذاران در حال بررسي اين موضوع هستند که آيا مي‌شود براي آوردن اينترنت باندپهن به جوامع فقير و روستايي بيشتر هزينه کنند.

چنين اقداماتي به‌دليل نگراني در مورد هزينه‌ها، در گذشته مکرر به تأخير افتاده است. حداقل در کاليفرنيا، قوانيني براي کمک به کاهش شکاف ديجيتالي پيش رفته است. اين تا حدي به دليل تصوير دختراني است که در شبکه‌هاي اجتماعي وايرال شد. آنان براي انجام تکاليف مدرسه خود مقابل رستوران زنجيره‌اي «تاکو بل» در شهر ساليناسِ کاليفرنيا روي زمين مي‌نشستند و از اينترنت آنجا استفاده مي‌کردند.

لوئيز آلخو، ناظر خدمات دولتي محلي که نماينده منطقه است و از قانون حمايت مي‌کند، گفت: «مي‌دانيم که دسترسي باندپهن از ضروريات زندگي روزمره است و اکنون يافتن راه‌حل، ضرورتي اخلاقي است.»

ساليناس ممکن است از نظر جغرافيايي به «سيليکون ولي» (منطقه‌اي در حدود ۷۰ کيلومتري جنوب شرقي سانفرانسيسکو؛ شهرت اين منطقه به‌دليل قرار داشتن بسياري از شرکت‌هاي مهم انفورماتيک جهان در اين منطقه‌ است) نزديک باشد، اما از جهات ديگر، بسيار از آن دور است! امروزه بيشتر کارگران مزرعه‌اي لاتين‌تبار حقوق کمي مي‌گيرند و از حمايت‌هاي اندکي برخوردارند.

اين شهر داراي بالاترين ميزان کمبود امکانات براي کودکان در ايالت کاليفرنياست و نداشتن دسترسي اوليه به اينترنت باعث شده بسياري از افراد نتوانند از مدرسه مجازي در دوران پاندمي استفاده کنند.

دخترِ تانيا هريس در ميان آنان است. هريس، مادري تنها با سه فرزند است که با شيوع همه‌گيري از شغل خود در فروشگاه لباس اخراج شد. او 9 ماه بيکار بود و خانواده در پناگاه‌ها، مُتل‌ها و نزد دوستان روزگار را سپري کردند؛ جاهايي که اينترنتي که بتوان به آن اتکا کرد، کمياب بود و در نتيجه دختر او نتوانست دبيرستان را به پايان برساند.

هريس گفت: «اين موضوع واقعا دخترم را افسرده کرد. او دانش‌آموز خوبي است و سال آخر دبيرستان را مي‌گذراند. من اين را نمي‌فهمم وقتي مي‌بينم در اطراف خود ثروتمندان فاسدي داريم!»

هريس اخيرا در فروشگاه لباس ديگري مشغول شد و باز هم با حداقل دستمزد! هفته‌ها پيش، او توانست مسکني متناسب با درآمد اندکش در يکي از مناطق اطراف تهيه کند. دخترش دوباره آنلاين شده و اکنون فرصت ديگري براي پايان تحصيل دارد، اما مشکل همچنان پابرجاست.

کاريسا پورنل، مدير مرکز خدمات خانواده، که به خانواده‌هاي آسيب‌پذير اين مناطق کمک مي‌کند، گفت: «از پنجره خانه‌ام دانش‌آموزاني را مي‌بينم که براي دسترسي به واي‌فاي سريع، اطراف ساختمان «استارباکس» (کافي‌شاپ‌هاي زنجيره‌اي آمريکايي که با در اختيار داشتن شبکه‌اي گسترده‌ در کشورهاي مختلف، بزرگ‌ترين کافي‌شاپ زنجيره‌اي در جهان محسوب مي‌شود) جمع مي‌شوند. هزاران کودک هنوز در اين وضعيت هستند.»

اين فقط وضعيت منطقه ساليناس است. اما بر اساس مطالعه مشترک Common Sense که حامي کودکان و خانواده‌هاست و شرکت مشاوره مديريت Boston Consulting Group تخمين زده مي‌شود در سراسر ايالت کاليفرنيا 1.5 ميليون دانش‌آموز -بيش از نيمي از آنان سياهپوست، لاتين يا بومي آمريکايي- از دسترسي کافي به اينترنت محروم‌اند. در سراسر کشور، اين رقم به 16ميليون نفر مي‌رسد!

کارکنان ناسا در پاسادينا، کاليفرنيا، پس از فرود موفقيت‌آميز مريخ‌نورد، در فوريه جشن گرفتند. (Bill Ingalls/NASA/Reuters)

پاندمي پرده از نابرابري‌هاي سيستماتيک در آمريکا برداشت
در بيشتر کشورهاي ثروتمند ديگر، مراقبت‌هاي بهداشتي از حقوق اساسي بشر محسوب مي‌شود؛ آنچه در سيستم‌هاي بهداشتي جهاني در سراسر اروپا، کانادا و استراليا وجود دارد. در ايالات متحده اين يک کالاست.

پاندمي نابرابري را در مراقبت‌هاي بهداشتي و سلامت آشکار کرد. جو بايدن اخيرا اعلام کرد: «مي‌توانيم کاوشگر به مريخ بفرستيم. مي‌توانيم همه‌گيري را شکست دهيم.» اما شواهد خلاف اين را نشان داده است.

حتي در حالي که دانشمندان آمريکايي، آزمايشگاه‌ها و شرکت‌هاي دارويي با سرعت شگفت‌انگيزي کار و به توليد واکسن‌هاي موثر کمک کرده‌اند، اين کشور همواره در کارهاي ابتدايي مثل آزمايش کرونا و پيشگيري، از ساير کشورهاي پيشرفته عقب مانده است.

اين ناکامي‌ها پيامدهاي غم‌انگيزي داشته است: ايالات متحده فقط 4درصد از جمعيت جهان را تشکيل مي‌دهد، اما 20درصد مرگ‌ومير ويروس کرونا در سراسر جهان در اين کشور رخ داده است. فقرا و رنگين‌پوستان سهم بيشتري از اين تلفات دارند.

رابي توربي، رئيس و مديرعامل موسسه Bethesda-based Project Hope (سازمان امداد پزشکي بين‌المللي که در درجه اول به کشورهايي که از جنگ و بلايا آسيب ديده‌اند، کمک مي‌کند، اما در ايالات متحده فعاليت بالايي دارد) مي‌گويد: «کوويد-19 پرده از نابرابري‌هاي سيستماتيک در اين کشور برداشت. جايي بهترين بيمارستان‌ها را داريد و جايي نداريد؛ جايي بهترين مراقبت‌هاي بهداشتي را داريد و جايي از آن خبري نيست.» گاهي اوقات آنها در کنار هم وجود دارند!

لارک جونز در يکي از کلانشهرهاي ثروتمند کشور، يعني واشنگتن دي‌سي زندگي مي‌کند. (Matt McClain/The Washington Post)

تلاش براي حداقل‌ها در واشنگتن دي‌سي
لارک جونز در يکي از کلانشهرهاي ثروتمند کشور، يعني واشنگتن دي‌سي زندگي مي‌کند؛ در حدود 15 مايلي موسسه ملي آزمايشگاه‌هاي آلرژي و بيماري‌هاي عفوني. در آنجا دانشمندان توسعه فناوري پروتيين سنبله را که اکنون در واکسن‌هاي فايزر/بايون‌تک و مدرنا به کار گرفته شده است، هدايت کردند.

اعلام توليد موفقيت‌آميز واکسن کرونا در اواخر سال گذشته که لحظه‌اي پيروزمندانه براي علم در آمريکا بود، تقريبا مصادف شد با بيماري شديد جونز بر اثر کوويد-19. مادر 72 ساله او هم به اين بيماري مبتلا شد. او پس از دو هفته مراقبت‌هاي ويژه و هفته‌ها درمان توانبخشي، زنده ماند، اما اين بيماري باعث نارسايي دائمي کليه او شد و بقيه عمر بايد دياليز شود.

لارک جونز 40 ساله، حتي قبل از اينکه بيمار شود، در شکاف‌هاي مراقبت‌هاي بهداشتي آمريکا سقوط کرده بود. جونز ساکن شمال‌شرقي دي‌سي، سال 2017 کار خود را به عنوان دستيار در مرکز مراقبت از افرادي که داراي معلوليت، بيماري‌هاي مزمن، اختلالات شناختي يا مشکلات مربوط به سن هستند، از دست داد و بيمه او هم به دنبال آن قطع شد. او کار جديدي پيدا کرد؛ دو شغل نيمه‌وقت با حداقل دستمزد. اما کار پاره‌وقت لزوما بيمه درماني ارايه نمي‌دهد و جونز به دليل ديابت و فشار خون بالا به درمان منظم و دارويي نياز دارد.

در دو شغل نيمه‌وقت خود -مشاور جوانان و دستيار در پناهگاه بي‌خانمانان -او کارگر ضروري محسوب مي‌شود که بايد همواره در محل کار حضور داشته باشد. در نهايت، کارگر ضروري بودن، او را واجد شرايط دريافت واکسن کرد. ماه گذشته او دوز دوم خود را دريافت کرد.

او معتقد است شرايط ظالمانه است، وقتي هيچ پرداخت اضافي براي کار در شرايط خطرناک و مراقبت هنگام بيماري وجود ندارد.

بر اساس تحقيق «بنياد خانواده کايزر»، در سال 2019، حدود 28.9 ميليون نفر از افراد غيرمسن در ايالات متحده، مانند جونز، بيمه نبودند. تقريبا 45 درصد بزرگسالان غيرمسن نيز پوشش ناکافي بيمه دارند؛ اين بدان معناست که حتي کساني که بيمه دارند، براي درمان‌ها و مراقبت‌هاي مورد نياز خود تلاش مي‌کنند.

مدير عامل GoFundMe (گوفاندمي پلتفرم جمع‌سپاري غير‌انتفاعي است که به افراد امکان مي‌دهد براي موقعيت‌هاي مختلفي مانند رويدادهاي زندگي از قبيل جشن‌ها و فارغ‌التحصيلي‌ها و شرايط چالش‌برانگيز مانند تصادفات و بيماري‌ها پول جمع کنند) در سال 2019 گفت يک‌سوم کمک‌هاي مالي جمع‌شده از طريق اين سايت خيرخواهانه به افرادي که براي پرداخت قبض‌هاي پزشکي خود تلاش مي‌کنند، اعطا شد!

مردم آب ندارند
در شهر هيوستون در ايالت تگزاس، نارسايي‌هاي سيستم‌هاي پشتيباني اساسي آمريکا با سرما و طوفاني که از راه رسيد، بدتر شد. شکست در ترميم مناسب سيستم‌هاي توليد برق پس از آخرين سرماي بزرگ تگزاس، در سال 2011، منجر به بحران برق و به‌دنبال آن بحران آب شد. اين، به نوبه خود، منجر به ترس از بحران سلامتي شد که به دليل ناتواني در انجام اقدامات احتياطي اساسي براي جلوگيري از بيماري، بدتر شد.

مارسل مک کلينتون، فعال 19 ساله اجتماعي، گفت: «مردم آب ندارند. چگونه دست‌هايشان را بشويند؟»

مشکلات آب در محله‌هاي شرقي هيوستون متمرکز بود که قبلا با ميزان بالاي بيماري دست‌وپنجه نرم مي‌کردند. در شرق شهر، مرکز فضايي جانسون -پايگاه چندين دهه پيروزي فرازميني، اگرچه آخرين مورد نيست- قرار گرفته؛ جايي که کارگران آن در خانه برق نداشتند و براي گرم‌شدن گردِ هم آمده بودند؛ درست همان موقعي که همکاران‌شان در کاليفرنيا فرود موفق مريخ‌نورد را براي جست‌وجوي زندگي بر سطح اين سياره، جشن مي‌گرفتند!