تصمیم پسندیده ظریف
فرارو/متن پيش رو در فرارو منتشر شده و انتشار آن به معني تاييد تمام يا بخشي از آن نيست
احمد زيدآبادي روزنامه نگار و تحليلگر مسائل سياسي در يادداشتي درباره انصراف محمد جواد ظريف از انتخابات رياست جمهوري نوشت: اعلام انصراف قطعي دکتر محمد جواد ظريف از حضور در انتخابات رياست جمهوري با واکنش منفي برخي از اصلاحطلبان حامي مشارکت او در انتخابات روبرو شده به گونهاي که بعضاً او را «ترسو» لقب دادهاند.
به نظرم منتقدان تصميم ظريف، نه ساختار قدرت در ايران را به خوبي ميشناسند، نه از توازن قواي حاکم بر کشور خبر دارند، نه نگاه ظريف به امر سياست و نوع سياستورزي او را درک ميکنند و نه با روحيات و خلقيات و تواناييهاي او آشنايي دارند. اگر اين موارد را ميشناختند، به راحتي پي ميبردند که صحنه سياست ايران، مناسب ميدان داري چهرهاي با خاستگاه و جايگاه و مختصات ظريف نيست.
از نگاه اين قبيل افراد که سرنوشت همه امور را به انتخابات و مشارکت در قدرت گره ميزنند، همين که فردي زمينه رأي آوري داشته باشد براي ورودش به کارزار انتخابات کافي است، حال اينکه بعدها چه پيش خواهد آمد، در افق کوتاه نگاه آنان نميگنجد.
اين افراد معمولاً علاقمندند افراد شاخص را با انواع فشارهاي رواني جلو بياندازند و ناخواسته آنان را روي ميدان مين بفرستند. بدبختانه هر وقت هم ميني منفجر شود، از خود به کلي رفع مسئوليت ميکنند و تمام خسارات وارده را به ناتواني يا ناداني يا سازشکاري يا ماجراجويي همان فردي نسبت ميدهند که خودشان به زور او را به سمت ميدان مين هدايت کردهاند!
از نگاه من، اما ظريف تصميم پسنديده و درستي گرفت و با پس زدن فشارهاي رواني، از قضا نوعي شجاعت از خود نشان داد. اما اگر تصميم ظريف از روي ترس هم صورت گرفته باشد، سزاوار سرزنش نيست، زيرا اولاً ترس در حوزه امور عمومي با ترسِ شخصي به کلي متفاوت است و ماهيت جداگانهاي دارد و ثانياً درود بر آنکه از به مهلکه انداختن ملت و ايجاد هزينه بيحاصل براي کشورش عميقاً بترسد و به بازيهاي خطرناک و اصطلاحاً شجاعانهاي که بوم و بر را به مخاطره مياندازد، وارد نشود.