شجاعت فلسطینی‌ها در ترک نکردن صحنه، امید می‌بخشد
ایسنا/"خشونتها در شهر قدس بخشی از برنامه سرکوب زندگی فلسطینی‌ها در این شهر است. با این حال خودداری آنها از تسلیم شدن دلگرم کننده است."
روزنامه گاردین در یادداشتی به قلم زیاد القتان (Ziad al-Qattan) درباره رخدادهای اخیر در اراضی اشغالی می‌نویسد: «من به عنوان یک فلسطینی که در رسانه‌های اجتماعی شاهد صحنه‌های بروز پیدا کرده در سرزمینم بوده‌اند درگیر احساساتی متناقض شده‌ام. من از بابت این نحوه محدود کردن خشونت آمیز حقوق اساسی و آزادی‌های فلسطینی‌ها دچار درد و یاس شده‌ام اما در عین حال متوجه این روحیه مراقبت و همبستگی در میان فلسطینی‌ها که الهام بخش بوده، شده‌ام.
ما چطور به اینجا رسیدیم؟ در یک هفته گذشته هزاران فلسطینی به جهت نماز خواندن در مسجدالاقصی که یکی از مقدس ترین مکانهای دین اسلام است در قدس شرقی که از سال ۱۹۶۷ تا کنون توسط اسرائیل اشغال شده تجمع کرده‌اند. اما آنها در عین حال در کنار ساکنان شیخ جراح، محله‌ای که بسیاری از خانواده‌های فلسطینی ساکن آن با اخراج از خانه‌هایشان مواجه شده‌اند، ایستاده‌اند؛ اقدامی از سوی اسرائیل که سازمان ملل به عنوان یک جنایت جنگی احتمالی با توجه به "انتقال جمعیت غیرنظامی توسط یک قدرت اشغالگر به داخل اراضی اشغال شده توسط آن" توصیف کرده است.
چیزی که انتظار عبادت کنندگان در مسجدالاقصی را می‌کشد نه شبهای طولانی قرائت قرآن یا جلسات آرام تفکر طبق سنت ماه مبارک رمضان بلکه کمپینی از تروریسم دارای مجوز از سوی دولت اسرائیل است. نیروهای اسرائیلی دست به چند سری حملات خشونت آمیز علیه معترضان غیرمسلح زده‌اند. آنها در چهار روز گذشته دو بار به خود مسجد یورش برده و با شلیک نارنجک‌های گیج کننده، گاز اشک آور و گلوله‌های پلاستیکی به عبادت کننده‌های حاضر در آن حمله کرده‌اند در حالی که رسانه‌ها اغلب به اشتباه آنها را به عنوان "درگیری" یا "زدوخورد" توصیف کرده‌اند.
یورش به مسجدالاقصی در آستانه راهپیمایی هزاران اسرائیلی راستگرا در شهر قدیمی قدس برای جشن گرفتن اشغال قدس شرقی توسط دولتشان رخ داده است. فلسطینی‌های محاصره شده به رغم مواجهه با زور شدید اسرائیلی‌ها همچنان در خودداری از ترک صحنه پایداری به خرج داده‌اند. در گذشته اوباش شهرک نشین اسرائیلی در خاتمه راهپیمایی خود در مجموعه مسجدالاقصی نماز خوانده‌اند: اقدامی تحریک آمیز صرفا برای به رخ کشیدن حاکمیت اسرائیل بر این مکان. اما امسال در نتیجه اعتراضات، مسیر راهپیمایی آنها توسط مقامها تغییر کرد و منجر به این شد که سازمان‌دهنده‌ها کل برنامه را کنسل کنند. این یک پیروزی کوچک و شاید موقت برای فلسطینی‌ها بوده اما با این حال یک رخداد بسیار چشمگیر است که پیامش برای اسرائیل و جهان این است: ما صحنه را ترک نخواهیم کرد.
این رخدادها جزو یک موج فزاینده از اعتراضات شبانه است که در سراسر جوامع فلسطینی هم در سرزمین ما و هم در جوامع ساکن تبعید گسترش یافته است و اقدامات اسرائیل در تشدید اخراج فلسطینی‌ها از خانه‌هایشان در قدس به آن دامن زده است.
اسرائیل از ۱۹۶۷ متهم شده به این که با دست زدن به مجموعه سیاستهای غیرقانونی، یک مهندسی برای در اکثریت قرار دادن جمعیت یهود در این شهر انجام داده است از جمله با: تخریب خانه‌ها، لغو حق اقامت فلسطینی‌ها و اخراج‌های اجباری از خانه‌ها به بهانه "فرآیند قانونی" واهی. همه اینها تداوم یک پاکسازی قومی رخ داده در قدس غربی و فلسطین به طور کلی طی رخداد نکبت در سال ۱۹۴۸ است؛ زمانی که بیش از ۷۰۰ هزار فلسطینی شامل خانواده خود من به زور از خانه‌هایشان بیرون شدند.
تلاشها برای بیرون راندن خانواده‌های فلسطینی از محله شیخ جراح، برپا کردن موانع فلزی به جهت جلوگیری از تجمعات فلسطینی‌ها در بخش شهر قدیمی قدس و گزارشها درباره حملات علیه مسیحیان فلسطینی حین ورود به کلیسای Holy Sepulchre برای پاس داشتن عید پاک باید همه در راستای برنامه کلی‌تر خفه کردن زندگی فلسطینی‌ها در شهر قدس درک شود. عصیانی که ما اکنون در قدس شاهدش هستیم نمایانگر رد کامل و تمام عیار این سیاست خفه سازی آهسته است.
زمانی که شنبه گذشته پلیس اسرائیل تلاش کرد اتوبان اصلی منتهی به قدس را با هدف جلوگیری از آمدن فلسطینی‌های شهر ابوقوش (Abu Ghosh) به این شهر برای نماز خواندن در مقدس‌ترین شب رمضان مسدود کند، ساکنان قدس بر اساس گزارشها با خودرو به کمک آنها رفتند تا آنها را سوار کرده و به شهر برسانند. این ممکن است شروع یک قیام سیاسی مداوم نباشد. حمله نظامی در روز دوشنبه به نوار غزه که ۲۴ شهید شامل ۹ کودک برجای گذاشت این را به خانه می‌آورد. واقعیتهای اشغالگری تحکیم شده به این معنی است که کار برای فلسطینی‌ها به منظور حفظ بسیج گسترده همچون گذشته به شدت دشوار است.
همچنین تصمیم ماه گذشته میلادی محمود عباس، رهبر تشکیلات خودگردان فلسطین به جهت به تاخیر انداختن اولین انتخابات پارلمانی فلسطینی پس از۱۵ سال نشان می‌دهد که آینده سیاسی تا چه حد نامطمئن است. در حقیقت اعتراضات بخشی از یک روند بروز انزجار و سرخوردگی از رهبرانی است که جنبش ملی را به زمین زده‌اند.
فلسطینی به رغم این شرایط تاریک به سختی برای یک سری پیروزی‌های کوچک جنگیده‌اند: حذف موانع در دروازه دمشق؛ به تاخیر انداختن اخراج‌ها از خانه‌ها در شیخ جراح تا اطلاع ثانوی؛ تغییر مسیر راهپیمایی‌ها در قدس متعلق به راستهای افراطی اسرائیل. برای فلسطینی‌های ساکن هر کجا لحظاتی مثل اینها و اشتراک گذاری مجدد آنها در اینترنت اقدامی سمبلیک در قبال هدف نزاع ما است: حق بازگشت و زندگی کردن در آزادی در سرزمین‌مان.»
ترجمه علی مدنی
خبرهای بیشتر درباره ی
١ نفر در مورد این مطلب نظر داده اند
برای ارسال نظر لطفا از طریق اپلیکیشن آخرین خبر اقدام فرمایید
