شجاعت فلسطینیها در ترک نکردن صحنه، امید میبخشد

ايسنا/"خشونتها در شهر قدس بخشي از برنامه سرکوب زندگي فلسطينيها در اين شهر است. با اين حال خودداري آنها از تسليم شدن دلگرم کننده است."
روزنامه گاردين در يادداشتي به قلم زياد القتان (Ziad al-Qattan) درباره رخدادهاي اخير در اراضي اشغالي مينويسد: «من به عنوان يک فلسطيني که در رسانههاي اجتماعي شاهد صحنههاي بروز پيدا کرده در سرزمينم بودهاند درگير احساساتي متناقض شدهام. من از بابت اين نحوه محدود کردن خشونت آميز حقوق اساسي و آزاديهاي فلسطينيها دچار درد و ياس شدهام اما در عين حال متوجه اين روحيه مراقبت و همبستگي در ميان فلسطينيها که الهام بخش بوده، شدهام.
ما چطور به اينجا رسيديم؟ در يک هفته گذشته هزاران فلسطيني به جهت نماز خواندن در مسجدالاقصي که يکي از مقدس ترين مکانهاي دين اسلام است در قدس شرقي که از سال ۱۹۶۷ تا کنون توسط اسرائيل اشغال شده تجمع کردهاند. اما آنها در عين حال در کنار ساکنان شيخ جراح، محلهاي که بسياري از خانوادههاي فلسطيني ساکن آن با اخراج از خانههايشان مواجه شدهاند، ايستادهاند؛ اقدامي از سوي اسرائيل که سازمان ملل به عنوان يک جنايت جنگي احتمالي با توجه به "انتقال جمعيت غيرنظامي توسط يک قدرت اشغالگر به داخل اراضي اشغال شده توسط آن" توصيف کرده است.
چيزي که انتظار عبادت کنندگان در مسجدالاقصي را ميکشد نه شبهاي طولاني قرائت قرآن يا جلسات آرام تفکر طبق سنت ماه مبارک رمضان بلکه کمپيني از تروريسم داراي مجوز از سوي دولت اسرائيل است. نيروهاي اسرائيلي دست به چند سري حملات خشونت آميز عليه معترضان غيرمسلح زدهاند. آنها در چهار روز گذشته دو بار به خود مسجد يورش برده و با شليک نارنجکهاي گيج کننده، گاز اشک آور و گلولههاي پلاستيکي به عبادت کنندههاي حاضر در آن حمله کردهاند در حالي که رسانهها اغلب به اشتباه آنها را به عنوان "درگيري" يا "زدوخورد" توصيف کردهاند.
يورش به مسجدالاقصي در آستانه راهپيمايي هزاران اسرائيلي راستگرا در شهر قديمي قدس براي جشن گرفتن اشغال قدس شرقي توسط دولتشان رخ داده است. فلسطينيهاي محاصره شده به رغم مواجهه با زور شديد اسرائيليها همچنان در خودداري از ترک صحنه پايداري به خرج دادهاند. در گذشته اوباش شهرک نشين اسرائيلي در خاتمه راهپيمايي خود در مجموعه مسجدالاقصي نماز خواندهاند: اقدامي تحريک آميز صرفا براي به رخ کشيدن حاکميت اسرائيل بر اين مکان. اما امسال در نتيجه اعتراضات، مسير راهپيمايي آنها توسط مقامها تغيير کرد و منجر به اين شد که سازماندهندهها کل برنامه را کنسل کنند. اين يک پيروزي کوچک و شايد موقت براي فلسطينيها بوده اما با اين حال يک رخداد بسيار چشمگير است که پيامش براي اسرائيل و جهان اين است: ما صحنه را ترک نخواهيم کرد.
اين رخدادها جزو يک موج فزاينده از اعتراضات شبانه است که در سراسر جوامع فلسطيني هم در سرزمين ما و هم در جوامع ساکن تبعيد گسترش يافته است و اقدامات اسرائيل در تشديد اخراج فلسطينيها از خانههايشان در قدس به آن دامن زده است.
اسرائيل از ۱۹۶۷ متهم شده به اين که با دست زدن به مجموعه سياستهاي غيرقانوني، يک مهندسي براي در اکثريت قرار دادن جمعيت يهود در اين شهر انجام داده است از جمله با: تخريب خانهها، لغو حق اقامت فلسطينيها و اخراجهاي اجباري از خانهها به بهانه "فرآيند قانوني" واهي. همه اينها تداوم يک پاکسازي قومي رخ داده در قدس غربي و فلسطين به طور کلي طي رخداد نکبت در سال ۱۹۴۸ است؛ زماني که بيش از ۷۰۰ هزار فلسطيني شامل خانواده خود من به زور از خانههايشان بيرون شدند.
تلاشها براي بيرون راندن خانوادههاي فلسطيني از محله شيخ جراح، برپا کردن موانع فلزي به جهت جلوگيري از تجمعات فلسطينيها در بخش شهر قديمي قدس و گزارشها درباره حملات عليه مسيحيان فلسطيني حين ورود به کليساي Holy Sepulchre براي پاس داشتن عيد پاک بايد همه در راستاي برنامه کليتر خفه کردن زندگي فلسطينيها در شهر قدس درک شود. عصياني که ما اکنون در قدس شاهدش هستيم نمايانگر رد کامل و تمام عيار اين سياست خفه سازي آهسته است.
زماني که شنبه گذشته پليس اسرائيل تلاش کرد اتوبان اصلي منتهي به قدس را با هدف جلوگيري از آمدن فلسطينيهاي شهر ابوقوش (Abu Ghosh) به اين شهر براي نماز خواندن در مقدسترين شب رمضان مسدود کند، ساکنان قدس بر اساس گزارشها با خودرو به کمک آنها رفتند تا آنها را سوار کرده و به شهر برسانند. اين ممکن است شروع يک قيام سياسي مداوم نباشد. حمله نظامي در روز دوشنبه به نوار غزه که ۲۴ شهيد شامل ۹ کودک برجاي گذاشت اين را به خانه ميآورد. واقعيتهاي اشغالگري تحکيم شده به اين معني است که کار براي فلسطينيها به منظور حفظ بسيج گسترده همچون گذشته به شدت دشوار است.
همچنين تصميم ماه گذشته ميلادي محمود عباس، رهبر تشکيلات خودگردان فلسطين به جهت به تاخير انداختن اولين انتخابات پارلماني فلسطيني پس از۱۵ سال نشان ميدهد که آينده سياسي تا چه حد نامطمئن است. در حقيقت اعتراضات بخشي از يک روند بروز انزجار و سرخوردگي از رهبراني است که جنبش ملي را به زمين زدهاند.
فلسطيني به رغم اين شرايط تاريک به سختي براي يک سري پيروزيهاي کوچک جنگيدهاند: حذف موانع در دروازه دمشق؛ به تاخير انداختن اخراجها از خانهها در شيخ جراح تا اطلاع ثانوي؛ تغيير مسير راهپيماييها در قدس متعلق به راستهاي افراطي اسرائيل. براي فلسطينيهاي ساکن هر کجا لحظاتي مثل اينها و اشتراک گذاري مجدد آنها در اينترنت اقدامي سمبليک در قبال هدف نزاع ما است: حق بازگشت و زندگي کردن در آزادي در سرزمينمان.»
ترجمه علي مدني