برگزیده

بلندیهای جولان؛ اشغال ۵۵ ساله خاک سوریه

ايسنا

بروزرسانی 1402/01/25 - 09:30

ایسنا/متن پیش رو در ایسنا منتشر شده و بازنشرش در آخرین خبر به معنای تاییدش نیست

با گذشت بیش از ۵۵ سال از زمان اشغال ارتفاعات جولان سوریه و صدور قطعنامه‌های متعدد در مورد غیرقانونی بودن این اشغال، رژیم صهیونیستی هنوز در این منطقه حضور داشته و آن را جزوی از خاک خودش میداند؛ خاک و سرزمینی که در سال ۱۹۴۸ از مردم فلسطین به زور گرفته و اشغال کرده است.

به گزارش ایسنا، در پی تشدید تنش‌ها در شهر قدس اشغالی و یورش‌های مکرر اشغالگران صهیونیستی به مسجدالاقصی و نمازگزاران، چندی پیش تیپ قدس در سوریه که سال ۲۰۱۳ از فلسطینی‌های ساکن اردوگاه‌های آوارگان در خاک سوریه تشکیل شد، با شلیک سه موشک به سوی مواضع رژیم صهیونیستی در جنوب بلندی‌های جولان، بار دیگر بر تعهد خود به آزادسازی قدس و تمامی اراضی اشغالی فلسطین تاکید کرد.

پس از این عملیات کمیته‌های مقاومت فلسطین از حملات موشکی به مواضع رژیم صهیونیستی در جولان اشغالی سوریه در حمایت و دفاع از مسجدالاقصی استقبال کردند.

بلندی‌های جولان که از سال ۱۹۶۷ در اشغال رژیم صهیونیستی است، با شهر حیفا در اراضی اشغالی تنها ۷۰ کیلومتر فاصله داشته و در ۶۰ کیلومتری شهر دمشق قرار دارد. این منطقه به دلیل مشرف بودن بر اراضی اشغالی و نیز دمشق از موقعیت استراتژیک و اهمیت بالایی برای سوریه و رژیم صهیونیستی برخوردار است به نحوی که از بالای این ارتفاعات دریاچه طبریا واقع در شمال اراضی اشغالی و نیز لبنان و سوریه قابل رویت هستند.

خط آتش بس (۱۹۴۹-۱۹۶۷) مناطق اشغالی از سوی اسراییل (۱۹۶۷) و مناطق حائل (۱۹۷۴)

همچنین منطقه جولان دارای منابع آبی و نهرهای متعدد است و در فصل زمستان کوه الشیخ پوشیده از برف است. این کوه و دریاچه طبریا از منابع آبی مهم منطقه محسوب می‌شود، علاوه بر این آب و هوای این منطقه امکان استفاده از انرژی خورشیدی و بادی را هم برای تولید برق فراهم می‌کند.

ارتش رژیم صهیونیستی طی جنگ شش روزه (۱۹۶۷) دو سوم از مساحت ارتفاعات جولان را به اشغال خود درآورد و گهگاه حملاتی را از این مناطق به سمت خاک سوریه انجام می‌دهد.

قبل از جنگ جمعیت جولان تقریبا ۱۳۸ هزار تن بود اما پس از جنگ و با محدودیت‌ها و فشارهای اسرائیل تنها کمی بیش از شش هزار تن از سکنه آن باقی ماندند و آنها هم تحت حکومت نظامی قرار داشته و از عصر تا صبح اجازه خروج از منزل را نداشتند.

از دیگر دلایل مهمی که می‌توان برای توجه رژیم صهیونیستی به این منطقه و اشغال آن عنوان کرد، توسعه اراضی تحت اشغالش و افزایش جمعیت شهرک‌نشین‌ها است، این رژیم تنها پنج هفته پس از اتمام جنگ، اولین طرح شهرک‌سازی را در این مناطق آغاز کرد و در حال حاضر ۳۳ شهرک با جمعیتی بالغ بر ۲۷ هزار شهرک‌نشین در این مناطق دارد.

همچنین رژیم صهیونیستی با اشغال بلندی‌های جولان به دنبال ایجاد منطقه حائلی میان اراضی اشغالی و سوریه و دور نگه داشتن ارتش سوریه و همپیمانان آن از مرزهایش است تا فاصله نیروهای محور مقاومت تا مرزهایش را به ۳۰ تا ۴۰ کیلومتر برساند.

پارلمان این رژیم (کنست) در سال ۱۹۸۱ در راستای تجاوزها و اقدامات اشغالگرانه خود، با تصویب قانونی جولان را بخشی از اراضی خود اعلام کرد.

دونالد ترامپ، رئیس جمهور سابق آمریکا نیز در سال ۲۰۱۹ به صورت رسمی بلندی‌های جولان را به عنوان بخشی از اراضی اشغالی به رسمیت شناخت.

این در حالی است که سازمان ملل هرگز اقدام کنست را به رسمیت نشناخت و جولان را متعلق به سوریه و منطقه‌ای اشغال شده می‌داند.

در پی تصمیم ترامپ، مردم سوریه در شهرهای مختلف این کشور دست به اعتراض زده و ضمن محکوم کردن این اقدام، خواستار بازگرداندن منطقه جولان به خاک سوریه شدند.

طبق قوانین بین‌المللی، اشغال ارتفاعات جولان توسط رژیم صهیونیستی غیرقانونی است و این مطلب در سه قطعنامه سازمان ملل تاکید شده است، اولی قطعنامه شماره ۲۴۲ شورای امنیت در سال ۱۹۶۷ که در بند اول آن به وضوح عقب‌نشینی نیروهای مسلح اسرائیل از مناطق اشغال شده در طول جنگ شش روزه شامل شبه جزیره سیناء، کرانه باختری و ارتفاعات جولان خواسته شده است.

دومین مورد قطعنامه شماره ۳۳۸ شورای امنیت است که در سال ۱۹۷۳ در طول "جنگ رمضان" به تصویب رسید و در آن از طرف‌های درگیر خواسته شده به تمامی بندها و جزئیات قطعنامه شماره ۲۴۲ این شورا عمل کنند.

در قطعنامه شماره ۴۹۷ شورای امنیت در سال ۱۹۸۱ نیز به روشنی تاکید شده که اشغالگری اسرائیل در منطقه جولان غیرقانونی است. در متن این قطعنامه آمده است، تمامی اقدامات اسرائیل در بلندی‌های جولان شامل اجرای قوانین خود و کنترل بر آن لغو، باطل و فاقد اثربخشی قانونی در سطح بین‌المللی است.

در واقع قطعنامه‌های ۲۴۲ و ۳۳۸ به طور ویژه خواسته‌های مطرح شده در طرح‌های صلح عربی همانند طرح فاس در سال ۱۹۸۲ و ابتکارعمل صلح عربی در سال ۲۰۰۲ را تایید کرده و از آنها حمایت می‌کنند، دو طرحی که رژیم اشغالگر با آنها مخالفت کرده است.