سرمقاله شهروند/ «نکبت جدید»، نقشه شوم صهیونیستها برای غزه و کرانه باختری

روزنامه شهروند/ « «نکبت جدید»، نقشه شوم صهیونیستها برای غزه و کرانه باختری » عنوان یادداشت روزنامه شهروند است که میتوانید آن را در ادامه بخوانید:
وزیرخارجه ایران در جریان نشست مشترک خبری با بدر البوسعیدی وزیرخارجه عمان از توطئهای عجیب اما نهچندان غیرمنتظره رونمایی کرد. حسین امیرعبداللهیان در این نشست از لپتاپهایی گفت که در جریان طوفان الاقصی به غنیمت گردانهای عزالدین قسام درآمده و اطلاعات داخل آنها از نقشه رژیم صهیونیستی برای انتقال ساکنان غزه به مصر و کوچ دادن فلسطینیهای کرانه باختری به اردن حکایت دارند. آنهایی که سابقه رژیم صهیونیستی طی ٧٥ سالی که از بسته شدن نطفه آن میگذرد را میدانند، از شنیدن این خبر تعجب نکردند، زیرا این رژیم جعلی دقیقاً در تمام این سالهایی که تاسیس شده زدودن فلسطین از فلسطینیها را در صدر اهداف خود قرار داده است. در فیلم ماندگار «بازمانده» اثر زندهیاد سیفالله داد، این موضوع در قالب دیالوگی به یاد ماندنی از زبان صهیونیستی افراطی به نام شمعون با زیبایی هرچه تمامتر بیان میشود، آنجا که خطاب به زن و شوهر مهاجر یهودی میگوید: «مشکل فلسطین اینه که هنوز بیش از اندازه فلسطینی داره!»
ملت سازی جعلی در سرزمینهای مقدس
فلسطینیها از پروژه فلسطینیزدایی صهیونیستها از سرزمین مقدس مسلمانان با عنوان «نکبت» یاد میکنند و به عنوان یک نماد، ١٤ می را که سالروز تشکیل رژیم جعلی صهیونیستی است «روز نکبت» میخوانند. در سال ١٨٨٠ میلادی از جمعیت ٥٠٠ هزار نفری فلسطین تنها ٢٤ هزار نفر، یعنی کمتر از ٥ درصد آنها یهودی بودند. اما درست از دو سال بعد یعنی ١٨٨٢ میلادی، در پی تلاشهای آژانس یهود، شمار فزایندهای از یهودیان جهان مهاجرت هدفمند به فلسطین را آغاز کردند. این افراد با غصب مزارع فلسطینیها نخستین کلنیها و شهرهای یهودینشین را بنیان گذاشتند. نتیجه این که پس از سالها تلاش برای ملتسازی در فلسطین، در سرشماری سال ١٩٣٨ میلادی از جمعیت یک میلیون و ٥٠٠ هزار نفری فلسطین، ٤٥٠ هزار نفرشان را یهودیها تشکیل میدادند. یک دهه بعد یعنی ١٩٤٧ میلادی و در موسم تاسیس رژیم جعلی صهیونیستی، از جمعیت یک میلیون و ٨٠٠ هزار نفری فلسطین، نیمی از آنها یهودیهای عمدتاً مهاجر بودند.
فراری دادن فلسطینیها با سیاست ارعاب
با اضافه شدن هرچه بیشتر مهاجران یهودی، نیاز به یافتن مکانی برای استقرار آنها به شدت احساس میشد. برای رسیدن به این مقصود چارهای نبود جز اینکه پروژه اخراج ساکنان ابدی این سرزمین یعنی فلسطینیهای مسلمان کلید زده شود. کشتار وحشیانه و بیدلیل اهالی بیگناه دیریاسین و کفرقاسم توسط جوخههای ترور، باعث شد بسیاری از فلسطینیها خانه و کاشانه خود را رها کرده و آوارگی در کشورهایی چون اردن و مصر را به قتلعام شدن خود و خانوادهشان - در سایه بیتوجهی جهان به این نسلکشی - ترجیح دهند. این سیاستی است که صهیونیستها در تمام این سالها آن را بر پایه ارعاب بنا کرده و ادامه میدهند و حالا خبر میرسد که برای غزه و سپس کرانه باختری نیز ورژن جدیدی از آن را آماده کردند. آیا کشورهای مسلمان و ملتهای آزاده جهان بار دیگر ننگ چشم بستن بر «نکبت» دیگری را به جان میخرند؟ باید منتظر ماند و دید.