خورشید در اوج فلک یک روز؛ آزادی‌ات را می کشد فریاد

در ادامه این شعر را با هم می‌خوانیم؛

*

آغوش وا کن مسجد الاقصی

بر ماذنه گلبانگ بیداری است

هنگامه‌ی شوری دگر آمد

رودی حماسی در دلت جاری است

*

آغوش وا کن مسجد الاقصی

بر روی مردانی که چون خورشید

گل می‌کنند از گوشه‌ی غزه

با پرچم خوشرنگی از توحید

*

با سنگ و مشت و عزم پولادین

همواره جاری بوده پیوندت

پر می‌کشد فوج کبوترها

از خون مردان برومندت

*

در فصل آتش سنگ می‌بارد

از باغ‌های روشن زیتون

در بارش طوفان الاقصی

بر خاک می‌افتد بت صهیون

*

ای قدس ای سر چشمه‌ی امید

ای قدس ای محکم‌تر از پولاد

خورشید در اوج فلک یک روز

آزادی‌ات را می کشد فریاد