ويکي پديا/ کتاب تاريخ مشروطه ايران نوشته احمد کسروي در سال ۱۳۱۹ خورشيدي به چاپ رسيد[۱]. اين نبشته برجستهترين سند نوشته شده درباره رويداد مشروطه و چند و چون آن ميباشد و حتي در زماني که نوشتههاي کسروي ممنوع و انديشهاش باطل شمرده ميشود اين نوشتار همچنان آبشخور و گواه پژوهشهاي تاريخي است. اين کتاب توسط ايوان سيگل به انگليسي نيز ترجمه شده است.
نگاهي کوتاه به مشروطه ايراني کسروي
کسروي پوشينه (جلد) نخست اين کتاب را به نام «تاريخ هيجده سالهٔ آذربايجان» نوشته و پس از چاپ و نشر پوشينه دوم آن را به نام «تاريخ مشروطهٔ ايران» انتشار داد. او نوشتن اين تاريخ را نخست از ماهنامهاي به نام پيمان آغاز کرد.
انگيزه کسروي از نگارش اين نبشته
کسروي انگيزههاي زير را براي نگارش اين نبشته بر ميشمرد:
کسروي ميگويد: «سي سال گذشت و يکي از آنان که در جنبش پا در ميان داشته بود و يا خود ميتوانست آگاهيهايي گرد آورد به نوشتن آن برنخاست، و من ديدم داستانها از ميان ميرود و در آينده کسي گرد آوردن انها نخواهد توانست. يک جنبشي که در زمان ما رخ داده، اگر ما داستان آن را ننويسيم ديگران چگونه خواهند نوشت؟!...»
بررسي رازهاي ناکامي جنبش
شناساندن قهرمانان راستين و پيشگيري از واژگونه نمايي تاريخ
پيشگيري از چسباندن اين جنبش به بيگانگان
ياداوري کوشش کساني که در آينده کنار گذارده شدند.
پيشگيري از نوشته شدن تاريخ ميهن به دست بيگانه
و سرانجام درد فراموشي ايرانيان
با کانال تلگرامي «آخرين خبر» همراه شويد