نویسندگان/ «هلن کلر»؛ نویسنده ای نابینا و ناشنوا

ويکي پديا/ هلن آدامز کِلِر (به انگليسي: Helen Adams Keller) (زاده ۲۷ ژوئن، ۱۸۸۰، تاسکامبيا، آلاباما - درگذشته ۱ ژوئن، ۱۹۶۸، ايستن، کنتيکت) نويسنده نابينا و ناشنوا و فعال سوسياليست آمريکايي بود. هلن کلر، در ۲۷ ژوئن ۱۸۸۰ در «تاسکامبيا» در ايالت آلاباما، متولد شد. او هنگامي که ۱۸ ماه بيشتر از زندگي‌اش نمي‌گذشت، در اثر ابتلا به بيماري مننژيت ،بينايي و شنوايي خود را از دست داد و ارتباطش با دنياي بيرون قطع شد. هنگامي که کلر شش سال داشت، او را به الکساندر گراهام بل نشان دادند و گراهام بل پس از معاينه، يک معلم ۲۰ ساله به نام آن ساليوان (ميسي) را که در مؤسسهٔ آموزش نابينايان پرکينز در بوستون فعاليت مي‌کرد، براي آموزش او فرستاد. چنان‌که کلر بعدها دربارهٔ خود مي‌نويسد، زندگي واقعي او در يک روز از ماه مارس سال ۱۸۸۷ وقتي که تقريباً ۷ ساله بود، با ورود معلمش به زندگي او آغاز شد. او از اين روز به عنوان مهم‌ترين روزي که در زندگي به خاطر دارد، ياد مي‌کند. ساليوان معلمي سخت کوش و فوق‌العاده بود که از مارس ۱۸۸۷ تا پايان عمر خود در اکتبر ۱۹۳۶، در کنار کلر ماند. ساليوان با فشار دادن علاماتي توسط انگشتان خود، به عنوان حروف، بر کف دست هلن با او ارتباط برقرار مي‌کرد و از اين راه براي آموزش کلمات به او استفاده مي‌نمود. در عرض چند ماه کلر فرا گرفت که چگونه اشيايي را که لمس مي‌کند، به آن حروف ربط دهد و آنها را هجي کند. او همچنين، موفق شد تا به وسيله لمس کارتهايي که حروف برجسته بر آنها نوشته شده بود، جمله‌هايي را بخواند و با کنار هم چيدن حروف در يک لوح، خود جمله بسازد. بين سالهاي ۱۸۸۸ و ۱۸۹۰، کلر زمستان‌ها را در مؤسسه پرکينز، براي آموزش خط بريل گذراند، سپس زير نظر «سارا فولر» در بوستون، براي آموختن صحبت کردن، دوره‌اي آموزشي و تدريجي را آغاز کرد. او همچنين لب‌خواني از طريق لمس دهان و گلوي شخص صحبت کننده را فرا گرفت. هلن حتي وقتي که دخترک کوچکي بود بسيار مشتاق ورود به دانشگاه بود. در سن ۱۴ سالگي، وي در يک مدرسه ناشنوايان در نيويورک ثبت نام کرد و در ۱۶ سالگي به «مدرسه کمبريج بانوان جوان» در ماساچوست راه يافت. کلر در سال ۱۹۰۰ توسط کالج رادکليف پذيرفته شد و ۴ سال پس از آن، به کمک آني ساليوان معلم خود، که سخنراني‌ها را در کف دست او مي‌نوشت، از آنجا فارغ‌التحصيل شد. در اين مدت او توانست با فشار دادن انگشت بر گلوي آني و تقليد ارتعاشات صوتي او صحبت کردن را بياموزد؛ بنابراين او اولين فرد نابينا- ناشنوايي بود که از دانشگاه فارغ‌التحصيل شد. هلن کلر از زماني که در دانشگاه «رادکليف» دانشجو بود، نگارش را آغاز کرد و اين حرفه را ۵۰ سال ادامه داد. علاوه بر «زندگي من»، ۱۱ کتاب و مقالات بيشماري در زمينه نابينايي، ناشنوايي، مسائل اجتماعي و حقوق زنان به رشته تحرير در آورده است. فعاليت‌هاي اجتماعي و سال‌هاي پاياني[ويرايش] هلن کلر هرگز نياز نابينايان و نابينا- ناشنوايان ديگر را از نظر دور نمي‌کرد. او از دوستان دکتر «پيتر سالمون»، مدير اجرايي خدمات هلن کلر براي نابينايان بود و او را در تأسيس مرکزي ياري نمود که به عنوان مرکز ملي هلن کلر براي جوانان و بزرگسالان نابينا- ناشنوا نام گرفت. در سال ۱۹۳۶، هلن کلر به «ايستن، کنتيکت» رفت و تا پايان عمر در آن‌جا ساکن بود. او در ۱ ژوئن ۱۹۶۸ در سن ۸۷ سالگي درگذشت. با کانال تلگرامي «آخرين خبر» همراه شويد