دیدار شمس و مولانا با صدای «همایون شجریان» و «محمد معتمدی»

 شمس: هر زمان (نفس) نو مي‌شود دنيا و ما بي‌خبر از نو شدن اندر بقا پس تو را هر لحظه مرگ و رجعتي‌ست مصطفي فرمود دنيا ساعتي‌ست «مثنوي معنوي، دفتر يکم، بخش ۶۲، ابيات ۳۸ و ۳۶» شمس: آزمودم مرگ من در زندگي‌ست چون رهي (رهم) زين زندگي پايندگي‌ست «مثنوي معنوي، دفتر سوم، بخش ۱۸۴، بيت ۹» مولانا: کيستي تو؟ شمس: کيستي تو؟ مولانا: قطره‌اي از باده‌هاي آسمان «مثنوي معنوي، دفتر سوم، بخش ۲۵، بيت ۲۷، مصرع اول» شمس: اين جهان زندان و ما زندانيان حفره کن زندان و خود را وارهان «مثنوي معنوي، دفتر يکم، بخش ۵۰، بيت ۱۲» مولانا: کيستي تو؟ شمس: آدمي مخفي‌ست در زير زبان اين زبان پرده است بر درگاه جان «مثنوي معنوي، دفتر دوم، بخش ۲۱، بيت ۳» مولانا: کيستي تو؟ شمس: تير پرّان بين و ناپيدا کمان جان‌ها پيدا و پنهان جانِ جان «مثنوي معنوي، دفتر دوم، بخش ۲۶، بيت ۷۸» مولانا: کيستي تو؟ شمس: ره نمايم همرهت باشم رفيق من قلاووزم در اين راه دقيق «مثنوي معنوي، دفتر سوم، بخش ۷، بيت ۲۹» مولانا: کيستي تو؟ همدلي کن اي رفيق! شمس: در عشق سليماني من همدم مرغانم هم عشق پري دارم، هم مرد پري‌خوانم هر کس که پري‌خوتر در شيشه کنم زودتر برخوانمُ افسونش حراقه بجنبانم ... / هم ناطق و خاموشم، هم لوح خموشانم هم خونم و هم شيرم، هم طفلم و هم پيرم / ... «ديوان شمس، غزل شماره‌ي ۱۴۶۶، ابيات اول، دوم و سوم (مصرع دوم) + مصرع اول بيت ۹» مولانا: کيستم من؟ کيستم من؟ چيستم من؟ شمس: تا نگردي پاک‌دل چون جبرئيل گرچه گنجي در نگنجي در جهان «ديوان شمس، غزل شماره‌ي ۲۰۲۲، بيت ۸» شمس: رخت بربند و برس در کاروان «ديوان شمس، غزل شماره‌ي ۲۰۲۱، بيت اول، مصرع دوم» شمس: آدمي چون کشتي است و بادبان تا کي آرَد باد را آن بادران؟ «مثنوي معنوي، دفتر سوم، بخش ۸، بيت ۲۰» مولانا: هيچ ننديشم به‌جز دلخواه تو «مثنوي معنوي، دفتر سوم، بخش ۲۹، بيت ۴، مصرع دوم» مولانا: شکر ايزد را که ديدم روي تو يافتم ناگه رهي من سوي تو چشم گريانم ز گريه کُند بود يافت نور از نرگس جادوي تو بس بگفتم کو وصال و کو نجاح برد اين کوکو مرا در کوي تو جست‌وجويي در دلم انداختي تا ز جست‌وجو روم در جوي تو خاک را هايي و هويي کي بُدي؟ گر نبودي جذب هاي و هوي تو «ديوان شمس، غزل شماره‌ي ۲۲۲۵، ابيات ۱، ۲، ۳، ۸ و ۹» شمس: مخزن إنّا فتحنا برگشا سرّ جان مصطفي را بازگو مستجاب آمد دعاي عاشقان اي دعاگو آن دعا را بازگو «ديوان شمس، غزل شماره‌ي ۲۲۲۷، ابيات ۵ و ۶» مولانا: چون دهانم خورد از حلواي او چشم‌روشن گشتم و بيناي او پا نهم گستاخ چون خانه روم پا نلرزانم نه کورانه روم «مثنوي معنوي، دفتر سوم، بخش ۱۹۷، ابيات ۴۰ و ۴۱» با کانال تلگرامي «آخرين خبر» همراه شويد

---

بازار

---