حافظ برای بهار چه اشعاری سروده است؟

خوش آمد گل وز آن خوشتر نباشد که در دستت بجز ساغر نباشد زمان خوشدلي درياب و در ياب که دايم در صدف گوهر نباشد غنيمت دان و مي خور در گلستان که گل تا هفته ديگر نباشد ايا پرلعل کرده جام زرين ببخشا بر کسي کش زر نباشد بيا اي شيخ و از خمخانه ما شرابي خور که در کوثر نباشد بشوي اوراق اگر همدرس مايي که علم عشق در دفتر نباشد ز من بنيوش و دل در شاهدي بند که حسنش بسته زيور نباشد شرابي بي خمارم بخش يا رب که با وي هيچ درد سر نباشد من از جان بنده سلطان اويسم اگر چه يادش از چاکر نباشد به تاج عالم آرايش که خورشيد چنين زيبنده افسر نباشد کسي گيرد خطا بر نظم حافظ که هيچش لطف در گوهر نباشد عيد است و آخر گل و ياران در انتظار ساقي به روي شاه ببين ماه و مي بيار دل برگرفته بودم از ايام گل ولي کاري بکرد همت پاکان روزه دار دل در جهان مبند و به مستي سؤال کن از فيض جام و قصه جمشيد کامگار جز نقد جان به دست ندارم شراب کو کان نيز بر کرشمه ساقي کنم نثار خوش دولتيست خرم و خوش خسروي کريم يا رب ز چشم زخم زمانش نگاه دار مي خور به شعر بنده که زيبي دگر دهد جام مرصع تو بدين در شاهوار گر فوت شد سحور چه نقصان صبوح هست از مي کنند روزه گشا طالبان يار زانجا که پرده پوشي عفو کريم توست بر قلب ما ببخش که نقديست کم عيار ترسم که روز حشر عنان بر عنان رود تسبيح شيخ و خرقه رند شرابخوار حافظ چو رفت روزه و گل نيز مي‌رود ناچار باده نوش که از دست رفت کار ز کوي يار مي‌آيد نسيم باد نوروزي از اين باد ار مدد خواهي چراغ دل برافروزي چو گل گر خرده‌اي داري خدا را صرف عشرت کن که قارون را غلط‌ها داد سوداي زراندوزي ز جام گل دگر بلبل چنان مست مي لعل است که زد بر چرخ فيروزه صفير تخت فيروزي به صحرا رو که از دامن غبار غم بيفشاني به گلزار آي کز بلبل غزل گفتن بياموزي چو امکان خلود اي دل در اين فيروزه ايوان نيست مجال عيش فرصت دان به فيروزي و بهروزي طريق کام بخشي چيست ترک کام خود کردن کلاه سروري آن است کز اين ترک بردوزي سخن در پرده مي‌گويم چو گل از غنچه بيرون آي که بيش از پنج روزي نيست حکم مير نوروزي ندانم نوحه قمري به طرف جويباران چيست مگر او نيز همچون من غمي دارد شبانروزي مي‌اي دارم چو جان صافي و صوفي مي‌کند عيبش خدايا هيچ عاقل را مبادا بخت بد روزي جدا شد يار شيرينت کنون تنها نشين اي شمع که حکم آسمان اين است اگر سازي و گر سوزي به عجب علم نتوان شد ز اسباب طرب محروم بيا ساقي که جاهل را هنيتر مي‌رسد روزي مي اندر مجلس آصف به نوروز جلالي نوش که بخشد جرعه جامت جهان را ساز نوروزي نه حافظ مي‌کند تنها دعاي خواجه تورانشاه ز مدح آصفي خواهد جهان عيدي و نوروزي جنابش پارسايان راست محراب دل و ديده جبينش صبح خيزان راست روز فتح و فيروزي هوا مسيح نفس گشت و باد نافه گشاي درخت سبز شد و مرغ در خروش آمد تنور لاله چنان بر فروخت باد بهار که غنچه غرق عرق گشت و گل بجوش آمد به گوش هوش نيوش از من و به عشرت کوش که اين سخن سحر از هاتفم به گوش آمد زفکر تفرقه باز آن تاشوي مجموع به حکم آنکه جو شد اهرمن، سروش آمد ز مرغ صبح ندانم که سوسن آزاد چه گوش کرد که باده زبان خموش آمد چه جاي صحبت نامحرم است مجلس انس سر پياله بپوشان که خرقه پوش آمد زخانقاه به ميخانه مي رود حافظ مگر زمستي زهد ريا به هوش آمد رسيد مژده که آمد بهار و سبزه دميد وظيفه گر برسد مصرفش گل است و نبيد صفير مرغ برآمد بط شراب کجاست فغان فتاد به بلبل نقاب گل که کشيد ز ميوه‌هاي بهشتي چه ذوق دريابد هر آن که سيب زنخدان شاهدي نگزيد مکن زغصه شکايت که در طريق طلب به راحتي نرسيد آن که زحمتي نکشيد ز روي ساقي مه وش گلي بچين امروز که گرد عارض بستان خط بنفشه دميد چنان کرشمه ساقي دلم ز دست ببرد که با کسي دگرم نيست برگ گفت و شنيد من اين مرقع رنگين چو گل بخواهم سوخت که پير باده فروشش به جرعه‌اي نخريد بهار مي‌ گذرد دادگسترا درياب که رفت موسم وحافظ هنوزمي ‌نچشيد ما را در کانال «آخرين خبر» دنبال کنيد

---

بازار

---