شعری در وصف دوری و فراموشی از استاد شهریار

آخرين خبر/ تو که آتشکده عشق و محبت بودي چه بلا رفت که خاکستر خاموش شدي به چه دستي زدي آن ساز شبانگاهي را که خود از رقت آن بيخود و بي هوش شدي تو به صد نغمه زبان بودي و دلها همه گوش چه شنفتي که زبان بستي و خود گوش شدي خلق را گر چه وفا نيست و ليکن گل من نه گمان دار که رفتي و فراموش شدي شعر: شهريار دکلمه: زهرا شيباني از صفحه اينستاگرام time_dialog ما را در کانال «آخرين خبر» دنبال کنيد