صوت/ مثنوی خوانی- قسمت بیست و دوم- مکر کردنِ مریدان که خلوَت را بِشکَن


آخرين خبر/ مثنوي خواني يکي از مواردي که افراد عاشق ادبيات پارسي اوقات فراغت خود را به آن اختصاص مي دهند. مثنوي معنوي از گنجينه آثار قديمي است که هنوز هم انسان ها به دنبال مطالعه آن هستند. اما شايد درک آن براي تمام افراد آسان نباشد. در اين پادکست علي عرفانيان با خوانش اشعار مولوي و توضيح آن ها اين کار را براي ما ساده تر کرده است.
مثنوي معنوي، اثر گرانسنگ محمد جلال الدين بلخي، شاعر و عارف پارسي گوست. اين کتاب از ۲۶۰۰۰ بيت و شش دفتر تشکيل شده است و يکي از برترين کتابهاي ادبيات عرفاني کهن فارسي و حکمت ايراني پس از اسلام است. اين کتاب در قالب شعري مثنوي سروده شده است که در واقع عنوان کتاب نيز ميباشد
اشعار مولوي به قدري جهان شمول است که ترجمه آن در ساير کشورها بسيار مورد استقبال قرار گرفته است به طوري که براي چند سال پياپي ديوان اشعار مولانا در صدر جدول پرفروشترين کتابهاي شعر در آمريکا قرار گرفت و اين شاعر ايراني بالاتر از شعراي نامي ادبيات انگليسي مانند شکسپير و بليک قرار گرفته است.
قسمت بيست و دوم ابيات 578 تا 610
جمله گفتند اي حکيم رخنهجو
اين فريب و اين جفا با ما مگو
چارپا را قدر طاقت با رنه
بر ضعيفان قدر قوت کار نه
دانهٔ هر مرغ اندازهٔ ويست
طعمهٔ هر مرغ انجيري کيست
طفل را گر نان دهي بر جاي شير
طفل مسکين را از آن نان مرده گير
چونک دندانها بر آرد بعد از آن
هم بخود گردد دلش جوياي نان
مرغ پر نارسته چون پران شود
لقمهٔ هر گربهٔ دران شود
چون بر آرد پر بپرد او بخود
بيتکلف بيصفير نيک و بد
ديو را نطق تو خامش ميکند
گوش ما را گفت تو هش ميکند
گوش ما هوشست چون گويا توي
خشک ما بحرست چون دريا توي
با تو ما را خاک بهتر از فلک
اي سماک از تو منور تا سمک
بيتو ما را بر فلک تاريکيست
با تو اي ماه اين فلک باري کيست
صورت رفعت بود افلاک را
معني رفعت روان پاک را
صورت رفعت براي جسمهاست
جسمها در پيش معني اسمهاست
....
سازنده علي عرفانيان
اپليکيشن castbox مثنوي خواني