شعرهای عاشورایی سلمان هراتی

نيمايي‌هايي در سوگ و روايت «شام غريبان»

سلمان هراتي

۱

پايان آن حماسه‌ي دردآلود

شامي غريب بود

شامي گرفته و غم‌ناک

ديگر هميشه شعر

ديگر هميشه مرثيه

در بحر اشک بود

۲

بعد از فرو فتادن خورشيد

از شانه‌هاي مضطرب صبح

فردا هميشه غم‌زده و گنگ

در هيأت غبار مي‌آيد

۳

فرياد!

آتش به جان خيمه درافتاد

چشمي به خيمه‌ها

چشمي به قتلگاه

زينب ميان آتش و خون

ايستاده است

اي ابر بهت از چه نمي‌باري؟

۴

اي دشت‌هاي محو مقابل

اعماق بي‌ترحم و تاريک!

اي اتفاق گرم

با ما بگو

زينب کجا گريست؟

زينب کجا به خاک فشانيد

بذر سبز؟

بر ماسه‌هاي تو 

اي گردباد مرگ

وقف درنگ ناقه‌ي دلتنگي

زينب چه مي‌نوشت؟

سلمان قنبر هراتي، متخلص به آذرپاد يکم فروردين‌ماه سال ١٣٣٨ در مرزدشت تنکابن متولد شد. بسياري در کنار نام سلمان هراتي، لقب شاعر انقلاب را قرار داده‌اند. آن‌چه با وجود چهره‌هايي ديگر باعث اثرگذاري اين شاعر شد، علاوه بر پيمودن سبک خاص خود در شعر، تربيت نسلي از شاعران بود. از آثار او مي‌توان به «از آسمان سبز»، «دري به خانه خورشيد»، «از اين ستاره تا آن ستاره» و ... اشاره کرد. سلمان هراتي پس از آن‌که به سرعت شعر را شناخت، با خلق آثاري براي کودکان، نوجوانان و بزرگسالان در نهم آبان‌ماه ۱۳۶۵ از دنيا رفت.