"صبحانه در تیفانی"؛ اثری که با وسواس نویسنده‌اش ماندگار شد
همشهری آنلاین/ «نمی‌خواهم بخوابم، نمی‌خواهم بمیرم، فقط هوای سفر در مرغزارهای آسمان را دارم...» هالی گولایتلی که اغلب تصویرش با صورت ادری هپبورن در فیلم «صبحانه در تیفانی» مجسم می‌شود، زنی زیبا و آراسته است که عینک بزرگ به چشم می‌زند و با موهای خیس در بالکن گیتار می‌نوازد.
هالی گولایتلی، دختر جوانِ ظاهرا بی‌کس و کاری است که شغلی ندارد و زندگیش را در کافه‌ها و بارها و مهمانی‌های نیویورکی می‌گذراند. شخصیت هالی گولایتلیِ رمان «صبحانه در تیفانی» از مشهورترین شخصیت‌های ادبی آمریکاست و ادری هپبورن هم در نقش هالی در فیلم اقتباس‌شده از کتاب، یکی از ماندگارترین نقش‌آفرینی‌ها را داشته است.
ترومن کاپوتی، نویسنده «صبحانه در تیفانی» در نوشتن این رمان وسواس زیادی به خرج داد. هر چند که در مصاحبه‌ای با مجله پاریس‌ریویو گفته بود که در نثر یک استایلیست است و یک استایلیست می‌تواند حتی برای محل قرار دادن یک ویرگول در متن هم به شدت وسواسی باشد. در نسخه دستنویس کاپوتی که چندی پیش در حراج ساتبی به فروش رفت، روشن است که نویسنده با دقت زیاد، کلماتی را برای بار آخر تغییر داده، پاراگراف‌هایی را از متن حذف کرده و جملاتی را تغییر داده است. و شاید از همه مهم‌تر، نام شخصیت اصلی داستان را تغییر داده است. انتخاب اول کاپوتی برای قهرمان داستانش، کُنی گوستافسون بوده است که پیش از ارسال برای ناشر، آن را به هالی گولایتلی تغییر می‌دهد. تغییری که به باور منتقدان، تاثیر زیادی در ماندگاری شخصیت داشته است.
هالی گولایتلی، در داستان به برادرش اشاره می‌کند که به تازگی به خدمت سربازی رفته و برایش دلتنگ است. جز آن، هالی دختر تنهایی است که مردان ثروتمند زندگی او را تامین می‌کنند و آشنایی او با مرد جوانی که به تازگی همسایه او شده، باب آشنایی خواننده با دختر جوان را هم فراهم می‌کند و ماجراهایی به وقوع می‌پیوندد. ما از دریچه دوستی مرد جوان، با زندگی عجیب و پر راز و رمز هالی آشنا می‌شویم و روایت دقیق کاپوتی، میان ما و قهرمان داستانش، پیوندی عمیق برقرار می‌کند.
نسخه سینمایی «صبحانه در تیفانی» با بازی ادری هپبورن به کارگردانی بلیک ادواردز در سال ۱۹۶۱، چندان به کتاب وفادار نیست. چیزهایی در فیلم تغییر یافته و چیزهایی حذف و اضافه شده است. بنابراین کسی که فیلم را تماشا کرده، لذت تازه‌ای در خواندن رمان خواهد یافت.
ترومن کاپوتی، نویسنده چیره‌دست امریکایی از کودکی داستان کوتاه می‌نوشت و از نوزده‌سالگی داستان‌های کوتاهش به مجله‌های ادبی و پرمخاطب راه یافتند. او برنده چند جایزه شد که جایزه اُ. هنری در سال ۱۹۴۸ یکی از آن‌ها است. با رمان «صداهای دیگر، اتاق‌های دیگر» به شهرت رسید و در دهه ۱۹۵۰ چند رمان دیگر به اضافه نمایشنامه و فیلم‌نامه هم نوشت. در مقدمه رمان صبحانه در تیفانی آمده که بعد از انتشار این کتاب که اوج پختگی نثر نویسنده را به نمایش می‌گذارد، نورمن میلر، نویسنده هم‌دوره کاپوتی، او را «کامل‌ترین نویسنده نسل من» نامید.
«صبحانه در تیفانی» با ترجمه بهمن دارالشفایی، سال ۹۵ در قالب کتاب جیبی توسط نشر ماهی منتشر شده و به تازگی چاپ نهم آن به بازار آمده است.
خبرهای بیشتر درباره ی
٠ نفر در مورد این مطلب نظر داده اند
برای ارسال نظر لطفا از طریق اپلیکیشن آخرین خبر اقدام فرمایید
