یک کتاب خوب/ نمازهایی که عمرسعد و لشکرش به سیدالشهدا (ع) اقتدا کردند!

مهر/ منابعي چون «قلائد النحور في وقايع الايام و الشهور» اثر مرحوم آيت الله ذبيح الله محلاتي، «معالي السبطين في احوال الحسن و الحسين» اثر شيخ محمدمهدي حائري مازندراني، «فيْضُ العَلام في عَمَل الشُّهور و وَقايعِ الْاَيّام» اثر شيخ عباس قمي، «تقويم شيعه» اثر شيخ عبدالحسين نيشابوري و… روايت کرده‌اند که عمر سعد با لشگرش روز سوم محرم سال ۶۱ هجري براي قتل سرور و سالار شهيدان حضرت اباعبدالله الحسين (ع) به کربلا وارد شو و مقابل آن کاروان آن حضرت لشگرگاه ساخت و خيمه برافراشت. به روايت منابعي چون «الارشاد» اثر شيخ مفيد، «نَفَسُ المَهْموم في مُصيبَةِ سيّدنا الحُسَيْن المَظْلوم» اثر شيخ عباس قمي و «بحار الانوار» تعداد سپاهيان عمر سعد چهار، يا ۶ و يا ۹ هزار نفر بوده است.

يکي ديگر از منابع مهمي که به روايت رخداد کربلا و حوادث پيراموني آن پرداخته تاريخ طبري است. ترجمه تاريخ طبري به فارسي ۴۲ سال پس از درگذشت او يعني به سال ۳۵۲ هجري آغاز شد. انشاي ديگري از اين کتاب به قلم شيوا و فارسي روان ابوعلي محمد بلعمي، وزير منصور بن نوح ساماني نيز اکنون در دست ماست. در اين انشا بلعمي به تصحيح برخي روايت‌هاي طبري نيز پرداخته است. به دليل همين تصحيح و اضافات بود که کتاب بلعمي بعدها به عنوان يک اثر جداگانه مورد پذيرش قرار گرفت.

از انشاي ابوعلي بلعمي نسخ متعددي بر جاي مانده است. دکتر محمد سرور مولايي با تصحيح يکي از نسخه‌هاي اين انشا متعلق به گنجينه نسخ خطي مجموعه آستان قدس رضوي که ۲۲۴ ورق دارد و حوادث ميان سال‌هاي ۱۵ تا ۱۳۲ هجري دربر دارد، کتاب «قيام سيدالشهدا حسين بن علي (ع) و خونخواهي مختار؛ به روايت طبري و انشاي ابوعلي بلعمي» را به مرحله طبع رساند.

---

بازار

---

اين کتاب براي نخستين بار در سال ۱۳۵۹ توسط انتشارات بنياد فرهنگ ايران وابسته به وزارت فرهنگ و آموزش عالي وقت (وزارت علوم فعلي) در ۱۲۴ صفحه و شمارگان سه هزار نسخه منتشر شد. اين کتاب بعدها از سوي پژوهشگاه علوم انساني و مطالعات فرهنگي بازچاپ شد. محتواي کتاب با خبر بيعت خواستن يزيد و مخالفت امام حسين (ع) و عبدالله بن زبير آغاز شده و با روايت مصاف لشکر مختار ثقفي با مصعب بن زبير و قتل مختار به پايان مي‌رسد. گفت‌وگوي امام (ع) و عمر سعد را به روايت از اين کتاب در ذيل بخوانيد:
«ديگر روز عمر بن سعد خبر حسين از کربلا شنيد. روي آنجا نهاد. چون سپاه بديد، حسين برنشست با آن صدوچهل مرد و پيش صف اندر آمدند و صف زدند و بر جاي بي ستادند. عمر بن سعد از ميان سپاه بيرون آمد و بر حسين سلام کرد و حسين جواب داد. پس گفت: يا حسين، هرچند که بدين کار شما حقتريد، مگر خداي عزوجل چنين همي خواهد که اين کار شما را نباشد و تو بيش از آن جهد نتواني کردن و خون ريختن که پدرت کرد علي – رضي الله عنه – و همه زندگاني به تلخي گذاشت و آخر کشته شد و برادرت حسن – رضي الله عنه – چو دانست که اين کار شما را نخواهد بود دست بازداشت. اگر تو نيز دست بازداري به بود تا هلاک نشوي.

حسين – رضي الله عنه – گفت: از سه کار يکي با من بکن، يا مرا دست بازداريد تا به مکه شوم و آنجا باشم و خداي عزوجل همي پرستم و اگرنه دست باز داريد تا به گوشه‌اي بنشينم در شهري و خداي عزوجل همي پرستم و با کافران همي جهاد کنم تا شهادت يابم و گرنه بگذاريد تا خود به يزيد بروم.

عمر نامه کرد به عبيدالله بن زياد که حسين چنين و چنين همي گويد و اندرين يک هفته روزگار شد. و حسين به لشکرگاه خويش بود و عمر به لشکرگاه خويش. و حسين به هر نماز امامي کردي و عمر با لشکر خود از پس وي نماز کردندي…»

به پيج اينستاگرامي «آخرين خبر» بپيونديد
instagram.com/akharinkhabar