صوت/ شعر و صدای شیون فومنی، ۲۲ سال پس از خاموشی

شعري که در پي مي‌آيد يکي از سروده‌هاي اين شاعر به زبان گيلکي و با نام «وطن» است: 

«غريبه کي نايه تي خانَه بي ستم بدارهِ، خو بوقعه يَ موتِوَلي وا موحتَرَم بدارهِ
اَسا کي َترکهَ دَرهِ بي ستاره دونيايهَ، اَ آسِمان چِرِه واستي ستاره کم بداره
ورق ورق بخوان اَ سرزَمينه تاريخَ، بيدين کُ قومه ستم بيشتر از عجم بدارهِ
وطن کولوشکَن اَما کيشکاييم، چقد خوبه خو کيشکانَ اَ کولوشکَن بدورِ هم بدارهِ
اَجور کي اَبرانا خورشيد داهاندِرِه ميدان، چي تَرسَم کي اَ پيله گورخانه بَرقَ دَم بدارهِ
اَلان مي سعي دَخيله، بزين مُکافاتهِ، اَ ساق جيويشته امام زاده هم حَرَم بدارهِ

---

بازار

---

تي غيرتَ بيميرم اَي وطن، کي مي شمشاد تانه خو پوشتَ به پوشتينهِ تو عَلَم بدارهِ
کو چشمِ اَمرا تانه دِن تره فلاکت بار، مگر کي دوشمنِ جا دوست تيشين شکم بداره
گُرُسنه خيلي داره شب، چره نواستي خاک، توفَنگِ لوله عوض فردا، باگِدَم بداره
شَبَ اَويرَ کوديم تا سَحَر نوبُ آخر، ايتا ستاره خوروس خوانه پاقَدَم بداره
پرنده جان، پرنده جان اَ بهاران تِرِه حلال، اما چره نواستي تي آزاديه قلم بداره»

شيون فومني در ۲۳ شهريورماه ۱۳۷۷ درگذشت.