«صلاح کار و من خراب»؛ دغدغه‌های «مریم احمدی شیرازی»

از قدیمی‌های شورای کتاب کودک است و همکاری با روانشاد توران میرهادی را از نیمه دهه پنجاه آغاز کرد. او که سال ۱۳۵۳، کارشناسی‌اش را در رشته روان‌شناسی و مشاوره دریافت کرده، دوره‌های تخصصی ادبیات کودک را در انگلیس و ایران گذرانده و در چهارسالِ منتهی به انقلاب، در تألیف کتاب‌های آسان برای پایش سواد و کتاب درسی سوادآموزی کودکانِ محروم از سواد مشارکت داشته و سال‌ها مدرس رسمی آموزش خانواده در وزارت آموزش و پرورش بوده است.

مریم احمدی شیرازی سال‌ها «در آموزش و پرورش معلم بوده و از آغاز شکل‌گیری طرح آموزش خانواده در انجمن مرکزی اولیا و مربیان به‌عنوان مدرس رسمی آموزش خانواده در آموزش و پرورش شناخته شده است. عضویت در گروه‌های بررسی کتاب شورای کتاب کودک، ارائه طرح کارگاه‌های ورودی شورا، کتابخوانی برای کودکان بیمار و عضویت در هیئت‌مدیره شورای کتاب کودک در کارنامه ایشان ثبت است. در سال ۱۳۷۲ به‌ مناسبت سال جهانی خانواده، طرح ایرانی «فعالیت‌های فرهنگی با نوزادان» را با کمک شورای کتاب کودک ارائه داد و از آن به بعد، این طرح در مراکز فرهنگی و آموزشی مختلف ارائه شد و در مؤسسه مادران امروز پیگیری می‌شود. اما محور مشترک فعالیت‌های او، تمرکز بر برنامه‌های آموزشی و فرهنگی مخصوص خانواده‌هاست. دغدغه کار فرهنگی برای خانواده‌ها، او را بر آن داشت تا در سال ۱۳۷۷ به‌ همراه همسرش سیامک جولایی، مؤسسه مادران امروز را بنا نهد که هدف آن افزایش سطح آگاهی خانواده‌ها به‌ منظور ایجاد ارتباط‌های بهتر در خانواده و جامعه است. در اوان جوانی تجربه مشارکت در تالیف کتاب سوادآموزی برای کودکان محروم از سواد و نگارش کتاب‌ها و جزوه‌های آسان برای پایش سواد، دریچه علم به زبان ساده را بر او گشود و از این رهگذر به تألیف بیش از بیست‌عنوان کتاب در زمینه آموزش خانواده‌ها و مشورت در تألیف و انتشار بیش از پنجاه‌عنوان کتاب مخصوص خانواده‌ها و کودکان و نوجوانان پرداخت. ارائه نزدیک به چهل‌عنوان طرح درس برای خانواده‌ها و اجرای آنها، ارائه برنامه‌هایی نو برای آموزش خانواده‌ها در سراسر ایران، از جمله برنامه «راه دور» در مؤسسه مادران امروز، از دیگر فعالیت‌های فرهنگی اوست.» و البته، او در آستانه هفتادسالگی، «همچنان می‌آموزد و می‌آموزاند.»

و حال، در کتاب‌ِ صلاح کار و من خراب، فرحناز مددی، دغدغه‌های او را که در سخنرانی‌ها، مصاحبه‌ها و نوشتارهایش بیان شده، گرد آورده و نشر نشانه، در ۶۶۲ صفحه منتشر کرده است. او در یکی از مصاحبه‌هایش، درباره مؤسسه مادران امروز در «عشق سوم؛ مجموعه مقالات تخصصی پیرامون مسائل کودکان و نوجوانان»، در سال ۱۳۷۹ گفته است: « یک مؤسسه غیردولتی، غیرتجاری و غیرسیاسی است  که از سال گذشته به ‌طور رسمی کار خود را شروع کرده است. دارای یک هیئت‌مدیره و گروهی مشاوران متخصص در حوزه‌های گوناگونِ موردنیاز مادران است. هدفش ارتقای آگاهی مادران و همه اعضای خانواده است، برای اینکه بتوانند ارتباط بهتری با یکدیگر و با فرزندان برقرار کنند و در جهت پرورش بهتر و همه‌جانبه خود و خانواده و فرزندان توانمندتر شوند.» (ص. ۲۰۶)

او همچنین درباره طرح خواندن با نوزادان در نشریه «نامه مربی»، شماره ۴، مهر ۱۳۷۶، نوشته است: «این طرح، کتاب و کتابخوانی برای کودکان را از بدو تولد مورد توجه قرار می‌دهد و یکی از هدف‌های آن کمک به مادرلاان و سایر اعضای خانواده و اجتماع است برای جدی‌گرفتن نوزادان و انجام کارهای فرهنگی با کودکان از همان‌ آغاز نوزادی و شیرخواری. این طرح همچنین به تقویت حواس و رشد بدنی و حرکتی این گروه سنی در جریان کتابخوانی اهمیت می‌دهد و کتابخوانی با بچه‌ها را از هنگام تولد، به‌عنوان یکی از وسایلی می‌شناسد که به کمک آن می‌توان بین نوزادان و بزرگ‌ترها رابطه‌های عاطفی، لطیف و عمیق ایجاد کرد. همان روابطی که از نخستین روزهای تولد، مایه حیات زندگی انسانی کودک می‌شود. (ص. ۴۹۶)