آخرين خبر/ نرگس آبيار، کارگردان و فيلمنامه‌نويس، کتاب «کوري» اثري از ژوزه ساراماگو را براي اين روزها پيشنهاد مي‌دهد.

آبيار درمورد اين رمان مي‌گويد:
‌
▪️کتاب «کوري» را سال‌ها پيش مطالعه کرده بودم، اما در يک ماه اخير و با اوج گرفتن شيوع ويروس کرونا اين کتاب را بار ديگر به صورت صوتي گوش دادم. معتقدم اين کتاب از شاهکارهاي ادبيات در سال‌هاي اخير است که فضاي چندبعدي و هرمنوتيک عجيبي دارد و مي‌تواند تصحيح‌ها و برداشت‌هاي مختلفي را در ذهن ايجاد کند. کتاب «کوري» به سرگشتگي بشر امروز اشاره دارد. داستان اين کتاب درباره‌ي فردي است که با نگاه کردن به يک نور سفيد کور شده است. اين نور سفيد استعاره از پيشرفت تکنولوژي در جهان مدرن است که موجب مي‌شود بشر نتواند حقيقت را ببيند و رفته رفته از خودش فاصله مي‌گيرد. نکته‌ي مهم کتاب «کوري» حضور يک زن بينا در داستان به‌عنوان يک راهنما است. در واقع ژوزه ساراماگو نويسنده‌ي اين کتاب با حضور يک زن به عنوان تنها فرد بينا، به زنان کرامت داده که توجه اين نويسنده به وجود زن به‌عنوان يک راهنما قابل توجه است.

▪️يکي از شباهت هاي کتاب «کوري» با داستان «فيل در تاريکي» مولانا اين است که در هر دو کتاب انسان‌هاي نابينا و يا افرادي که به طور موقت چشم‌شان در تاريکي نمي‌بيند،‌ وجوهي از واقعيت و حقيقت را مي‌بينند و وجوه ديگر را از دست مي‌دهند.

▪️کتاب «کوري» وجه مهم ديگري هم دارد. درباره‌ي جامعه‌ي مدرني است که به يک‌باره دچار يک بيماري مسري به نام نابينايي مي‌شود که شباهت عجيبي به جهان کنوني ما با توجه به شيوع ويروس کرونا دارد و فکر مي‌کنم خواندن اين کتاب در شرايط فعلي مفيد است. زيرا کرونا به عنوان يک بيماري مسري جهان را به دو نيم تقسيم کرده و آداب اجتماعي، روابط و خيلي مسائل ديگر را نيز تحت‌الشعاع قرار و تغيير داده است.

▪️داستان کوري درباره‌ي آدم‌هايي است که با جهان قبل از کوري و بعد از کوري مواجه هستند و خواننده متوجه نوعي ديکتاتوري در دل دموکراسي مي‌شود؛ ديکتاتوري‌اي که آدم‌هاي نابينا را به بند مي‌کشد و دستورات را به آن‌ها ديکته مي‌کند. در واقع نقد خشونت سيستم ديکتاتوري در اين کتاب مشهود است.»

برگرفته از صفحه اينستاگرام baghe_ketab
‌

به پيج اينستاگرامي «آخرين خبر» بپيونديد
instagram.com/akharinkhabar