


خبرآنلاين/ «من بر اين باورم که هر ايراني حتي بدون اينکه خود بداند يا بخواهد دلبستۀ اين سرزمين دوستداشتني است؛ براي اينکه ايراني زاده شده است و فرّۀ ايزدي ناخودآگاه در تار و پودش جايگزين شده است. زندهياد دکتر محمود افشار لياقت آن را داشت و نشان داد که چگونه اين فرّه را در خود نگاه دارد، به اوج برساند و به نسل پس از خود منتقل کند. من دکتر محمود افشار را هرگز از نزديک نديده بودم، اما من به نوعي او را خوب ميشناسم، چون در همۀ نوشتهها و تلاشهاي او آرمانهاي خودم را ميبينم: وحدت ايران، تقويت و حفظ زبان فارسي در داخل مرزهاي ايران و همچنين در ميان همسايگان که با فرهنگ فارسي عجين هستند- ضمن احترام به مرزهاي سياسي آنها، از ايراندوستي بيمحتوا و افراطگرانه پرهيز کردن و ايران را همانطور که هست دوست داشتن و در اعتلاي آن کوشيدن.