کتاب نویسنده 10 ساله درباره ضربالمثلها چاپ شد!
مهر/ کتاب «من و ضربالمثلها» نوشته ستايش درخشنده بهتازگي توسط انتشارات حديث قلم منتشر و راهي بازار نشر شده است. اينکتاب دومين کتاب است که ايننويسنده دهساله منتشر ميکند. اولينکتاب ستايش درخشنده با عنوان «اولين تعطيلات تابستاني من» در هفتسالگي او منتشر شد.
نويسنده کتاب در ايناثر به تعدادي از ضربالمثلهاي معروف و کاربردي ادبيات فارسي پرداخته است. ناشر کتاب در مقدمه آن نوشته است:
«مينيماليسم» مکتب هنري انتزاعي است که اساس آثار و بيان خود را بر پايه سادگيِ بيان و روشهاي ساده و خالي از پيچيدگيِ معمول فلسفي و شبه فلسفي بنيان گذاشته است. اولينبار اين کلمه در سال ۱۹۲۹ ميلادي توسط فردي به نام «ديويد برليوک» در مقدمه کاتالوگي براي نمايشگاه «جان گراهام» در گالري «دودنسينگ» در شهر نيويورک بهکار برده شد.
«مينيمال» در ادبيات به معناي جملهاي کوتاه است؛ اين جمله بايد خلاصه، پيچيده و تأويلپذير (به معناي ارجاعدادن چيزي به چيز ديگر) باشد.
ويژگيهاي داستانک يا مينيمال: ۱. اختصار؛ ۲. ابتکار و خلاقيت؛ ۳. وضوح؛ ۴. حجم فشرده بار معاني کلمات؛ ۵. بازي با دانستههاي ذهني خواننده؛ ۶. استفاده از آرايههاي ادبي مانند تشبيه، تلميح، کنايه و استعاره جهت انتقال بيشتر مفاهيم با کمترين کلمات.
همانگونه که گفته شد، تکنيک مينيمالنويسي از سال ۱۹۲۹ ميلادي رواج يافته است؛ اين در حالي است که در فرهنگ ادبيات ايران، ضربالمثلها تمامي اين ويژگيها را داشته و با کمترين کلمات، سعي در انتقال بيشترين مفاهيم داشتهاند؛ پس با افتخار بايد اعلام کنيم که «مينيمال» يا همان کوتاهنويسياي که در فرهنگ ما وجود دارد، مانند «کم گوي و گزيده گوي چون دُر»، از صدها سال قبل مورد استفاده قرار گرفته است. هرچند که هيچ منبع مستدلي براي اثبات تاريخچه ضربالمثلها وجود ندارد؛ اما با بررسي متون ادبيِ ايراني، حداقل ميتوانيم بگوييم مکتب مينيماليسم سرقت ادبي از فنون و تکنيکهاي نهفته در ضربالمثلهاي فرهنگ غني ايران است.
آشنايي با فرهنگ ادبيات کشور به زبان ساده و بهصورت کاربردي، از ويژگيهاي اين نويسنده دبستاني است. اميد است که مورد پذيرش همسالان او قرار گيرد و آنان نيز اتفاقات زندگي خود را که ميتواند براي ديگران مفيد باشد، به رشته تحرير درآورند؛ که دنياي هر سِني را بايد همان افراد بنويسند تا با زبان مشترکي که فقط خود آنان به آن واقف هستند، چراغ راه ساير دوستانشان شوند.
ضربالمثلهايي که در کتاب «من و ضربالمثلها» به آنها پرداخته شده، عبارتاند از:
«کس نخارد پشت من، جز ناخن انگشت من!»، «آفتابه لگن هفت دست، شام و ناهار هيچي!»، «بهشت به سرزنشش نميارزد!»، «تا گوساله گاو شود، دل صاحبش (مادرش) آب شود!»، «نکُن بدترکُن!»، «خانه از پايبند ويران است!»، «يک کلاغ، چهل کلاغ!»، «خدا گربه را شناخت که به او بال نداد!»، «از هر دست بدَهي، از همان دست ميگيري!»، «آشي برايت بپزم که يک وجب روغن رويَش باشد!»، «هر چيز که خوار آيد، يک روز بهکار آيد!»، «با يک دست نميشود دوتا هندوانه را برداشت!»، «فيلش ياد هندوستان کرد!» و «يک بار جَستي ملخک، دو بار جَستي ملخک، آخر به دستي ملخک!».
اينکتاب با ۷۴ صفحه و قيمت ۳۰ هزار تومان منتشر شده و به گفته ناشر، ۵۰ درصد قيمت آن، نذر آموزش کودکان کمبضاعت ميشود.