«لبخند ژوکوند»، از پشت ماسک!/ شعرهای کرونایی رضا اسماعیلی

ايبنا/ رضا اسماعيلي را بايد يکي از فعال‌ترين شاعران دوره کرونا ناميد، شاعري که در يک سال گذشته شعرهاي مختلفي را در قالب‌هاي سپيد، رباعي و غزل با موضوعات طنز، سياسي و اجتماعي عرضه کرده است.
در ادامه جديدترين اشعار اين شاعر در حال و هواي کرونا را مي‌خوانيد.

1
کرونا 
چقدر دنيا را کوچک کرده است

---

بازار

---

همه‌ کوچه‌ها
خيابان‌ها
ميدان‌ها
شکل هم شده‌اند!
وقتي در تهران راه مي‌روم
صداي مجسمه‌ آزادي
برج پيزا
ديوار چين
اهرام ثلاثه‌ مصر
و تاج محل را مي‌شنوم
و داوينچي در ايتاليا
از پشت ماسک

همچنان «لبخند ژوکوند» مي‌زند!

2
شکفتن غنچه‌ها
در قاب بهار...
اخم را از صورتم پاک مي‌کنم
دنيا زيباتر مي‌شود.

3

اولين روز بهار
باران به پنجره مي‌کوبد:
مهمان نمي‌خواهي؟

4
دست بيمارستان را مي‌گيرم
به گلگشت بهار مي‌برم
جاي نگراني نيست
حال همه‌ي درخت‌ها خوب است.

5
آقاي دکتر!
بهار را نمي‌توان قرنطينه کرد
بگذار بدون فاصله
با بيمارستان احوالپرسي کند
بدون رعايت هيچ پروتکلي
اين بيمارستان افسرده
منتظر نسخه‌ بهار است.

6
«بيمارستان... بيمارستان... بيمارستان...»
در اين سطر خسته، دلشکسته
بهار را
سپيدخواني کن.

7
خوب به درخت مقابل نگاه کن
ما با قلبي تيرخورده 
مرگ را مچاله مي‌کنيم
و در گوش دنيا فرياد مي‌زنيم: 
زنده باد عشق!

8
اين که
اين شعر دلي را بلرزاند
دست من نيست.
من کار خودم را مي‌کنم 
عشق، کار خودش را

به پيج اينستاگرامي «آخرين خبر» بپيونديد
instagram.com/akharinkhabar