
یادداشت نویسنده «صفر مطلق» برای دختران مظلوم کابل افغانستان

باشگاه خبرنگاران/معصومه باقري در يادداشتي براي دختران کابل افغانستان نوشت: «امروز دخترکان مدرسه کابل به صفر مطلق رسيدند.»
معصومه باقري نويسنده کتاب «صفرمطلق» يادداشتي براي دختران کابل افغانستان که در حادثه تروريستي اخير به شهادت رسيدند، نوشته است. يادداشت اين نويسنده را در ادامه مي خوانيد:
«امروز دخترکانِ مدرسهي کابل به صفرمطلق رسيدند. غمي روي شانههايشان بود که سنگينياش زمين را عذاب ميداد. آرام و قرار نداشتند. اشکي توي چشمانشان جريان داشت که گونههايشان را ميسوخت.
امروز مدرسهي دختراني که ميخواستند بياموزند و شاد باشند، به دستِ متحجراني سنگدل ويران شده و اين تمامِ ماجرا نيست. زخم و خون و سوختن و مرگ سهمِ دختراني بود که هيچ گناهي نداشتند.
حرف از نژادپرستي و ظلم کهنه و مستعمل نميشود، بلکه سالهاست که خونِ زمين را ميخورد.
مادراني که هنوز در داغستان به جستوجوي فرزندانِ گمشدهي خود آواره هستند و جلوي بيمارستانها تجمع کرده و اساميِ روي ديوارها را ميخوانند و آمارِ سردخانهها را پيگيري ميکنند.
امروز ظلم و تعصب و جهالت متهم است. اينک که صداهاي خفه و دردآلود در گلوي دخترکانِ مدرسهي کابل مدفون شده است، چه کسي ميخواهد از سينههاي سوخته مادرانِ اندوهگين چيزي بنويسد؟
آيا تکرار اين حوادثِ خونين سوالبرانگيز نيست؟ آيا نسلکشي و کُشتارِ اين مسلمانان داغِ کوچکي است که احساس نميشود؟
امروز اين اندوه مثلِ پوستي سوخته، چسبيده به آهنِ داغِ بيرحمي و جنايت و تدمير.
هولناکترين تدمير در دنيا، زخم زدن به روحِ آدمهاست. اين زخم از کُشتار و هلاکت بدتر است. چون انسان در آن تمام ميشود، امّا نميشود. زخمِ سادهاي است که انسان در آن هلاک ميشود، امّا نميشود. زنده بودن در تلخي و تباهي از جنايت بدتر است.»










