
اروین یالوم از سوگواری خود در ایام قرنطینه و کنار آمدن با رنجهایش سخن میگوید!
آخرين خبر/ اروين يالوم از چگونگي سوگواري خود در ايام قرنطينه و کنار آمدن با رنجهايش سخن ميگويد! ميگويد که به رواندرمانگر مراجعه کرده است تا بتواند سوگ خود را سپري کند و دوباره به زندگي بازگردد، در اين مدت کتابي نوشته است که «مرگ و زندگي» ناميده ميشود.
تقريبا هيچکس به اندازه يالوم در مورد مرگ ننوشته است، در تمام نوشتههايش مرگ را گنجانده است و حالا خودش دو سال است که به سوگ عشق از دست رفتهاش نشسته است، ضمن آنکه خودش را هم در يک قدمي مرگ ميبيند. تماشاي اين ويديو از مصاحبه اخير اروين يالوم از آن جهت جالب توجه است که در برابر کمک گرفتن از رواندرمانگر براي عبور از سوگ خودش هيچ مقاومتي ندارد، يالوم در يک جايي از کتاب روان درماني اگزيستانسيال مينويسد: «تنهايي بخشي از هستي است، بايد با آن رو در رو شويم و راهي براي هضم آن بيابيم.
ارتباط با ديگران مهمترين منبع در دسترس ما براي کاستن از وحشت تنهايي است. هر يک از ما کشتيهايي تنها در دريايي تيره و تاريم. نور کشتيهاي ديگر را ميبينيم، کشتيهايي که به آنها دسترسي نداريم ولي حضورشان و شرايط مشابهي که با ما دارند، آرامش زيادي به ما ميبخشد. ما از تنهايي و درماندگي محضمان آگاهيم. ولي اگر بتوانيم سلولهاي بيروزنمان را بشکافيم، متوجه ميشويم ديگراني هم هستند که با وحشتي مشابه دست به گريبانند. احساس تنهايي، راهي براي همدردي با ديگران به رويمان ميگشايد و به اين ترتيب، ديگر چندان وحشتزده نخواهيم بود. پيوندي ناديدني، افرادي را که تجربهاي مشترک دارند، به هم ميپيوندد.»
برگرفته از existentialist_t