برگزیدگان چهارمین دوره جایزه «ارغوان» معرفی شدند

اين گزارش از اين قرار است: «مفتخريم که مراسم اهداي جوايز چهارمين دوره‌ي جايزه «ارغوان» با موضوع «آخرين سال قرن» در بخش داستان کوتاه را به دليل شيوع بيماري کرونا به صورت مجازي در کنار شما جشن مي‌گيريم.
جايزه‌اي که با هدف ترويج فرهنگ کتاب و کتابخواني و کشف و حمايت از نويسندگان و هنرمندان جوان و با استعداد و تلاش براي ارتقاي جايگاه آنان از سطح آماتوري به سطح حرفه‌اي از شهريور ۱۳۹۶ توسط انتشارات «هفت‌رنگ» آغاز به کار کرد و هدف اصلي آن حمايت از جوانان در حوزه داستان کوتاه است. 
شوراي سياست‌گذاري جايزه‌ «ارغوان» در مهر ۱۳۹۹ بعد از جلسات متعدد، موضوع، قوانين، مقررات، آيين‌نامه و فراخوان چهارمين دوره‌ي اين جايزه را تدوين و در مرحله‌ي بعدي چينش هيات انتخاب و داوري را آغاز نمود .
با نظر اين شورا، «آخرين سال قرن» به عنوان موضوع دوره‌ چهارم جايزه «ارغوان» انتخاب و شرايط سني شرکت در مسابقه همانند سه دوره گذشته حداکثر ۳۰ سال مقرر شد.
هيات انتخاب بخش داستان (بر اساس حروف الفبا) متشکل از فرشته احمدي، ميترا الياتي، فرهاد توحيدي‌، محمد چرم‌شير، مهسا محبعلي و هيات داوران بخش داستان (بر اساس حروف الفبا) متشکل از احمد پوري، حسين سناپور، ليلي گلستان، ما را در اين مهم ياري کردند که از تمامي آنها بسيار سپاسگزاريم.»
دوره چهارم جايزه «ارغوان» از دي ماه ۱۳۹۹ آغاز و با ۵ روز تمديد مهلت ارسال تا ۲۰ فروردين ۱۴۰۰ بيش از ۶۰۰ داستان به دبيرخانه جايزه ارسال شد که از اين تعداد ۴۷۳ داستان کوتاه، واجد شرايط شرکت در مسابقه بودند و از اين تعداد ۱۹۳ نفر آقا و ۲۸۰ نفر از آنها خانم هستند.

---

بازار

---

هيات انتخاب کار بازخواني آثار را در تاريخ ۱۵ ارديبهشت ماه به پايان رساندند و ۳۰ داستان نهايي را در اختيار هيات داوران قرار دادند که از اين تعداد ۱۳ نفر خانم و ۱۷ نفر آقا هستند.
هيات داوران در ۶ خرداد، ۱۰ اثر نهايي را در اختيار دبيرخانه‌ي جايزه قرار دادند.
در ادامه، اوژن حقيقي، دبير اين جايزه ادبي در ويديويي ابراز خرسندي کرد که دوره چهارم جايزه «ارغوان» در اين سال سخت کرونايي به سرانجام رسيده است. 
او گفت: بسيار علاقه‌مند بوديم اختتاميه اين دوره از جايزه را دور هم جشن بگيريم ولي احتياط کرديم و تصميم گرفتيم اختتاميه پنجمين دوره را دور هم باشيم .
حقيقي با اشاره به اينکه امسال جايزه «ارغوان» سال پربار و شلوغي داشت، از انتشار کتاب روشنانقطه سخن گفت و توضيح داد که علاوه بر انتشار کتاب آثار منتخب سومين دوره جايزه از سوي نشر مرکز، کتاب ديگري نيز با عنوان روشنانقطه در اين دوره به چاپ رسيده است.
به گفته او، شوراي سياستگذاري جايزه، ۱۰ تن از نويسندگان منتخب سه دوره گذشته را دعوت کرد تا داستان کوتاه جديدي درباره يک موضوع مشخص بنويسند. اين کار در پاييز و زمستان انجام شد و ماحصل آن کتاب «روشنا نقطه» است که از سوي نشر «هفت رنگ» منتشر شد و هم اکنون در کتابفروشي‌ها در دسترس است. 
دبير جايزه «ارغوان» يادآوري کرد در روزهايي که ادبيات و کتاب ما اين چنين مورد کم‌توجهي قرار گرفته، وظيفه تک تک ماست که به ترويج فرهنگ کتاب و کتاب‌خواني و حمايت از جوانان کمک کنيم.
حقيقي با قدرداني از حاميان جشنواره، از آنان درخواست کرد در دوره بعدي هم کنار اين روديداد باشند چراکه براي دوره پنجم برنامه‌هاي گوناگوني تدارک ديده شده است.
برگزيدگان اين جايزه به ترتيب اولويت از دهم تا يکم، به شرح زير هستند:
دهم: اميرحسين بريماني از تهران
نهم: الهام وطن خواهان اصفهاني از اصفهان
هشتم: غزل محمدي از تهران

هفتم: علي نادري از اصفهان
ششم: حامد گراوندي از کرمانشاه
پنجم: عباس عظيمي از افغانستان و ساکن اراک
چهارم:مهلا يزداني احمد آبادي از تهران
سوم: امير محمد مدحثي از تهران
دوم: سيد رحيم حسيني‌نژاد از تهران
اول: اميرحسين طالبي‌نيا از تهران
پس از پخش گزارشي تصويري از روند برپايي دوره چهارم اين جايزه، احمد پوري عضو هيات داوران، با ارايه توضيحاتي درباره کتاب روشنا نقطه، عنوان کرد که براي نويسندگان جوان خيلي مهم است که مخاطب خود را پيدا کنند و مطمئن باشند کارشان به دست مخاطب رسيده است.
او با بيان خاطره‌اي از آغاز جواني خود که اولين داستانش در ۱۹ سالگي او در مجله «فردوسي» منتشر شده بود، يادآوري کرد که اين اتفاق لذتي تکرارناپذير براي او داشته است.

پوري با تاکيد بر اينکه نويسنده براي مخاطب مي‌نويسد، ادامه داد: نوشتن جدا کردن رويا از خود است. اگر کسي نمي‌خواهد ديگري را در رويايش شريک کند، چرا بايد آن را از خود جدا کند و اين چنين است که هر هنرمندي در هر رشته‌اي، از رسيدن اثر به مخاطبش لذت مي‌برد. به همين قصد بود که جايزه «ارغوان» چنين کتابي را منتشر کرد. اگر اين کار تداوم يابد، براي جواناني که دست به قلم برده‌اند، سکوي بسيار مناسبي خواهد بود.
سپس فرهاد توحيدي، عضو هيات انتخاب جايزه، در ويديوي ديگري، توضيحاتي درباره چگونگي انتخاب آثار اين دوره ارايه کرد.
او گفت که کيفيت داستان‌هاي برگزيده امسال از دوره‌هاي گذشته بالاتر بوده است اما تعداد داستان‌هاي با کيفيت نسبت به سال‌هاي گذشته افت کرده بود. 
توحيدي با تشريح چند نکته يادآوري کرد که نمي‌توان به بسياري از نوشته‌ها عنوان داستان را داد. شايد دل‌نوشته يا قطعه ادبي نام مناسب‌تري براي آنها باشد و لازم است نويسندگان جوان، با خواندن آثار موفق ايران و جهان، خود را آموزش بدهند وتفاوت متون گونگون را دريابند.
اين فيلمنامه‌نويس تاکيد کرد که براي نوشتن هر متني در حوزه ادبيات، انتخاب اولين ايده نادرست‌ترين کار است چون معمولا به ذهن همه مي‌رسد. بنابراين بهتر است از ايده‌هاي بعدي شروع به کار کرد. 
توحيدي توضيح داد که پايان يک قرن، فرصت مناسبي براي تعمق در آن بود ولي در داستان‌هاي رسيده کمتر به اين موضوع توجه شده بود. 
او به نويسندگان جوان توصيه کرد تا از تجربه زيستي خود استفاده کنند چراکه تجربه زندگي هر کس، يگانه است ولي ابراز تاسف کرد که در ميان آثار رسيده، کمتر داستاني مي‌توان يافت که بر اين موضوع تمرکز کرده باشد. 
در ادامه با پخش ويديويي از رسول صدرعاملي، ياد و خاطره اصغر عبدالهي و کامبوزيا پرتوي، دو نويسنده‌اي که سال گذشته از دنيا رفتند، گرامي داشته شد. 
صدرعاملي از عبداللهي به عنوان يکي از معدود کساني ياد کرد که همه زندگي‌اش با نوشتن گذشت و از اين راه اترزاق مي‌کرد و اين گونه بود که همواره با همسرش، اختر اعتمادي که مترجم چيره‌دستي است، در خانه‌اي کوچک مي‌زيست.  
 اين سينماگر توضيح داد که خاستگاه عبداللهي، قصه و ادبيات بود و در زمينه قصه‌نويسي هيچ اعتنايي به مميزي نداشت و هرگز دنبال حاشيه و ديده شدن نبود. به همين دليل براي دريافت مجوز آثارش دنبال تقابل نبود تا جايي که هم اکنون هم چند کتاب او در ارشاد در انتظار مجوز است.
او از فعاليت عبداللهي در تمام ژانرهاي نوشتاري اعم از داستان کوتاه، رمان، قصه‌هايي براي نوجوانان، ناداستان و ... سخن گفت و يادآوري کرد که اين نويسنده دوستدار ارتباط با نوجوانان و جوانان بود و شاگردان زيادي در ميان اين گروه‌هاي سني داشته که بعدا چهره‌هاي موفقي شدند.
صدرعاملي از دوستان نزديک عبداللهي همچون اکبر رادي، شميم بهار، نجف دريابندري، صفدر تقي زاده، رضا قاسمي، قاسم هاشمي‌نژاد و هوشنگ گلشيري هم ياد کرد و از شوق اين نويسنده به زندگي صحبت و تاکيد کرد که عبداللهي، راه رستگاري يک جامعه نه چندان پيشرفته را در ادبيات و در هنري که ريشه در ادبيات داشته باشد، مي‌دانست. 
اين فيلمساز در ادامه از کامبوزيا پرتوي به عنوان بهترين فيلنامه‌نويس سينماي ايران نام برد که ضمن همکاري با کارگردانان سرشناسي همچون جعفر پناهي، مجيد مجيدي، عباس کيارستمي و ... با بسياري از جوانان همکاري کرد و با صبوري براي جواناني که اندک استعدادي در آنان مي‌ديد، وقت مي‌گذاشت به طوري که خانه او، پاتوق هنرجوياني بود که از ديگر شهرها براي آموزش سينما به تهران آمده بودند.
صدرعاملي، پرتوي را شخصيتي بي‌نياز خواند که با حداقل‌ها زندگي مي‌کرد ولي سرشار از طنازي و طراوت و حرف‌هاي نگفته بود و علاقه جدي او به ذات سينما بود و هرگز به دنبال اسم و رسم آن نبود. 
او از پرتوي به عنوان بهترين ديالوگ‌نويس ياد کرد که حتي ساده‌ترين ديالوگ‌هايش عمق داشت.  
صدرعاملي افزود: فيلمنامه‌نويسان خوب، کم نداريم ولي اغلب براي خودشان مي‌نويسند اما بخش اعظم فيلمنامه‌هاي کامبيز براي ديگران بود آن هم نه براي دستمزد چراکه بي‌نياز بود و سرِ سوزني حسرت نداشتن، در او نبود. غرق در قصه و کلمه بود و در جهان رويايي خود زندگي مي‌کرد. هيچ فيلمنامه متوسط يا شکست خورده‌اي نداشت.
اين سينماگر ابراز اميدواري کرد در نسل جديد، افرادي مانند عبداللهي و پرتوي تکرار شوند.
سپس ليلي گلستان، عضو هيات داوران اين جايزه درباره تفاوت اين دوره با دوره‌هاي گذشته نکاتي را بيان کرد.
او ابراز خوشنودي کرد که زبان فارسي بسياري از داستان‌ها در قياس با گذشته شسته رفته‌تر بوده و تخيل موجود در دو سه قصه ، موجب زيبايي آنها شده بود.
گلستان توضيح داد که نويسندگان جوان فضاهايي واقع‌گرا و ملموس ساخته بودند که شبيه زندگي خودمان بود.
 او با بيان اينکه انتخاب سه برگزيده اول سخت بوده است، به نويسندگان جوان توصيه کرد با خواندن داستان‌هاي کوتاه، آثار کلاسيک و رمان‌هاي مهم ايراني و خارجي و متون قديمي فارسي، به تقويت تخيل و انسجام قصه‌هاي خود بپردازند. 
در پايان برنامه، پژمان بازغي از حاميان اين جشنواره قدرداني و ابراز اميدواري کرد جايزه «ارغوان» در دوره‌هاي بعدي هم همچنان با اقبال جوانان رو به رو شود و در معرفي چهره‌هاي مستعد جوان، موفق باشد.