شعرخوانی جدید حمید برقعی برای امام رضا(ع)

برقعي خاطره‌اي را از پخش اولين شعر خود در حرم امام رضا بيان کرد و گفت: اولين شعر بدون ايراد وزني‌ام براي امام رضا (ع) بود که همان موقع با استقبال بسيار خوبي روبه‌رو شد و مي‌ديدم که مردم آن را به يکديگر پيامک مي‌کردند. مطلع اين سروده چنين بود: «اي راهب کليسا ديـگر مــزن به نـاقوس، خاموش کن صدا را، نقاره مي‌زند توس ...» شايد الان اين موضوع خيلي برايم رنگي نداشته باشد اما 14-15 سال پيش که تازه شعر مي‌سرودم، دوست داشتم که آن را براي همه بخوانم، تشويقم کنند و ...

وي اضافه کرد: خاطرم هست وقتي اين غزل را نوشتم به يکي از مداحان کشور داده بودم؛ براي زيارت به مشهدالرضا رفته بودم و زماني که وارد صحن شدم، ديدم که همين شعرم از طريق بلندگوها پخش مي‌شود و مداحي آن را مي‌خواند. در ابتدا فکر مي‌کردم که دارم اشتباه مي‌کنم و در خيالم است اما واقعاً شعرم از همه صحن‌ها پخش مي‌شد. اين سفر، خاطره‌انگيزترين سفرم به مشهد بود. 

او هم‌چنين درباره لذت‌بخش‌ترين لحظه عمر شاعري خود گفت: هميشه فکر مي‌کردم که لذت‌بخش‌ترين لحظه براي يک شاعر زماني است که شعرش را ارائه مي‌کند اما مدتي گذشت و فهميدم که وقتي شعري را مي‌نويسم، بهترين لحظه برايم رقم مي‌خورد. باز هم زمان گذشت و اکنون متوجه شدم زماني که ايده‌اي ناب براي سرودن شعر به ذهنت مي‌رسد، بهترين زمان است. 

برقعي در بخشي از اين برنامه يکي از سروده‌هاي جديدش را خواند. فيلم شعرخواني او را در زير مي‌‌توانيد ببينيد: 

مسير من به سوي خانه‌ات افتاد در باران
ورق مي‌زد زيارت‌نامه‌ات را باد در باران

چنان آغوش گرمت را دل هر صحن حس مي‌کرد
که هر آيينه‌اي حتي صدا را منعکس مي‌کرد

صدايي ناگهان آمد، صدا فرياد عالم بود
صدا آرام و آشفته، پريشان و منظم بود

نفس‌ها هم‌نفس در سينه‌ها، فرياد هم بودند
تمام زائران نقاره‌زن‌هاي حرم بودند

بکوب‌ آري، بکوب آري که سرتاسر، جهان گوش است
شفا مي‌ريزد از ديوار و در، نقاره چابوش است

بکوب  آري که با نقاره‌ات در دل ملالي نيست

---

بازار

---

که در دنيا به جز آهنگت آهنگ حلالي نيست

به وجد آمدم وجودم بي‌خود از خود پردرآوردم
ميان شعر از نقاره‌خانه سردرآوردم...