حافظ خوانی با سعید بیابانکی

آخرین خبر/ «حافظ» را حافظه ی روزگار نامیده اند.واقعا حافظ چه دارد که شاعران پیش و پس او ندارند؟و چرا قله ای که او بر آن ایستاده این قدر مرتفع است ؟ چرا دیوان شعرش از بیشتر شاعران بزرگ لاغرتر است؟ شاعری با این درجه از توانایی و این میزان تسلط بر زبان فارسی و عربی و قرآن کریم و سایر علوم عقلی و نقلی واقعا در عمر حیات شاعری اش پانصد غزل سروده است ؟ این تعداد غزل از کارنامه ی شاعران جوان هم به مراتب کم تر است! آیا حافظ، کم گوی و گزیده گوی بوده یا پر گوی و کم خوان ؟ اصلا چرا از زندگی شخصی و احوال درونی اش هیچ اطلاعاتی در دست نیست ؟
اتفاقا همه ی این سوالات به علاوه ی سوالات دیگر است که حافظ را حافظه ی روزگار کرده است.حافظ به «عشق و شباب و رندی» دست یافته که «مجموعه ی مراد» است و با آن «گوی بیان» زده است.او زبان فارسی و ذات واژه ها را عمیق و دقیق دریافته و آن قدر به معانی چندگانه ی کلمات واقف است که شعرش به منشوری تبدیل شده با طیف های رنگی در هم تنیده.شبکه ای استوار و تو در تو از لفظ و معنی.حافظ را از هر طرف که ببینی و بخوانی زیباست. حافظ از شگردهای غزل عارفانه ی مولانا و غزل عاشقانه ی سعدی به یک ریخت و ساخت تازه دست یافته و غزل «رندانه» یا «حافظانه» را بنیان نهاده است.رندی و رندانگی اساس تفکر این نادره ی دوران است.حافظ شاعر تک بیت نیست،شاعر غزل است.به سختی می توان از حافظ تک بیت انتخاب کرد همان گونه که انتخاب یک غزل که تفکر حافظ را نمایندگی کند هم بسیار دشوار و ناممکن است.روز حافظ این ابر شیرآهنکوه مرد فرهنگ و ادبیات فارسی بر عاشقان و رندان فرخنده باد.

اگر دوست داشتید بیتی یا مطلعی از غزلی بنویسید که بسیار با آن زیسته اید گرچه این کار بسیار دشوار است.
«این غزل را در راه شب یکشنبه شب رادیو ایران خواندم هدیه ای نادرخور به شما همراهان عاشق»
برگرفته از sbiabanaki

به پیج اینستاگرامی «آخرین خبر» بپیوندید
instagram.com/akharinkhabar