
تویوتا آریون TRD، سدان اسپرت سوپرشارژ که فراموش شد

پدال/ تویوتا آریون که به بازار ایران هم وارد شد، در استرالیا یک نسخهٔ اسپرت با پیشرانهٔ سوپرشارژ داشت که خیلیها از وجودش بیخبر بودند.
تویوتا سالهاست که به تولید خودروهای اسپرت و هیجانانگیزی مثل سوپرا یا GR یاریس میپردازد که در سراسر جهان شناختهشده هستند اما در کنار این نامهای آشنا، داستان ناشناختهای هم وجود دارد. تویوتا در طول تاریخ، نسخههای تقویتشدهای از مدلهای عادی خود را نیز ساخته است که هیچگاه شهرت جهانی پیدا نکردند. یکی از این خودروها، آریون TRD بود که با ظاهری ساده اما قدرتی بیشتر از اکثر رقبای همکلاس به میدان آمد. با سوپرشارژر کارخانهای، ارتقاء قطعات شاسی و تزئینات منحصربهفرد، این خودرو سطحی از پرفورمنس را ارائه داد که کمتر کسی از یک سدان خانوادگی تویوتا انتظار داشت.
تویوتا آریون TRD، سدانی اسپرت برای استرالیا
آریون که در استرالیا تولید میشد، اساساً همان کمری با طراحی متفاوت جلو و عقب برای بازارهای آسیایی بود. در سال 2007، تویوتا با هدف ارائهٔ ترکیبی از راحتی روزمره با پرفورمنس خودروهای اسپرت، مدل آریون TRD را در استرالیا معرفی کرد. در این نسخه، تویوتا پیشرانهٔ 3.5 لیتری V6 آریون را با یک سوپرشارژر تقویت کرد و خروجی را به ۳۲۳ اسب بخار قدرت و ۴۰۰ نیوتن متر گشتاور رساند. این اعداد برای یک سدان بزرگ سگمنت D بسیار چشمگیر بود و رقبا در استرالیا را شگفتزده کرد. البته تویوتا این مدل را در تعداد محدود عرضه کرد اما نمایندگیها گزارش دادند که در سال اول تنها چند صد دستگاه فروخته شد. علاوه بر پیشرانهٔ قویتر، این خودرو به فنرهای سفتتر، بدنه تقویتشده و ترمزهای بزرگتر از آریون استاندارد مجهز بود و از سیستم اگزوز اسپرت و رینگهای آلیاژی ۱۹ اینچی منحصربهفرد بهره میبرد. مجلات استرالیایی در زمان عرضه، تعادل آریون TRD را تحسین کردند ولی با وجود موفقیت در استرالیا، تویوتا هرگز آن را صادر نکرد.
یکی از قدرتمندترین سدانهای دیفرانسیل جلوی جهان
همانطور که اشاره شد، تویوتا آریون TRD بر پایه کمری ساخته شده بود ولی مهندسان تویوتا برای کاهش بادیرول در پیچها و تیزتر شدن پاسخگویی فرمان، تغییراتی در تعلیق جلو و عقب خودرو ایجاد کردند. موتور ۳.۵ لیتری V6 به زمانبندی متغیر سوپاپ در هر دو میلسوپاپ مجهز بود. تویوتا یک سوپرشارژر نوع روتس ایتون دوقلو روی این موتور نصب کرده بود که آریون TRD را به اولین خودروی تولیدی جهان با این سوپرشارژر تبدیل کرد. یک گیربکس اتوماتیک شش سرعته هم قدرت را به چرخهای جلو منتقل میکرد. تویوتا این گیربکس را برای تعویضهای تیزتر در حالت اسپرت تنظیم کرده بود. رانندگان میتوانستند از طریق پدالهای پشت فرمان بهصورت دستی دندهها را عوض کنند.
قدرت توقف از کالیپرهای چهار پیستونه جلو با دیسکهای خنکشونده ۳۳۰ میلیمتری و کالیپرهای دو پیستونه عقب با دیسکهای ۳۱۵ میلیمتری تأمین میشد. تویوتا کالیپرها را به رنگ قرمز متالیک درآورد و لوگوی TRD را روی آنها حکاکی لیزری کرد. تویوتا همچنین یک اگزوز اسپرت را هم روی خودرو نصب کرد که در دور موتور بالا غرشی آرام تولید میکرد. برای بیرون خودرو هم کیت بدنهٔ TRD با اسپلیتر جلو، رکابهای جانبی اسپرت و دیفیوزر عقب با سر اگزوزهای یکپارچه تدارک دیده شد. تویوتا این قطعات را همرنگ بدنه کرده بود و نتیجه خلق سدانی اسپرت بدون زیادهروی بود.
جاهطلبیهای بزرگ، ناکامی در اهداف
با توجه به علاقهٔ استرالیاییها به سدانهای اسپرت، تویوتا هدف جاهطلبانهای برای فروش ۵۰ تا ۷۰ دستگاه آریون TRD در ماه در نظر گرفته بود اما پس از عرضه در سال ۲۰۰۷، نمایندگیها حتی به نیمی از این اعداد نرسیدند. تا مارس ۲۰۰۹، فروش آنقدر کاهش یافت که تویوتا تولید آریون TRD را متوقف و بخش عملکرد محلی خود را تعطیل کرد. هرچند تستهای اولیه جادهای از سرعت خودرو در خط مستقیم و ترمزهای قوی آریون TRD را تحسین کردند اما بسیاری از منتقدان به دیفرانسیل جلو بودن آن ایراد گرفتند زیرا تأثیر گشتاور روی فرمان را در شتابگیریهای سریع به دنبال داشت. همچنین سیستم کنترل پایداری بیشازحد دخالت میکرد و در پیچهای تند قدرت را کاهش میداد.
رسانهها آریون TRD را با رقبای دیفرانسیل عقب مانند هولدن کومودور SV6 و فورد فالکون XR6 مقایسه کردند. اگرچه آریون در مسیر مستقیم با آنها برابری یا برتری داشت، اما در پیچها نمیتوانست تعادل دینامیکی آنها را داشته باشد. درنهایت، این پروژه نه تحسین رسانهای کافی را به دنبال داشت و نه به پیشبینیهای فروش رسید. تویوتا در ۱۹ ماه عرضه تنها ۵۳۷ دستگاه آریون TRD فروخت. در ۳۱ مارس ۲۰۰۹، این شرکت TRD استرالیا را تعطیل کرد و این سدان سوپرشارژ را بیسروصدا کنار گذاشت تا یکی از جسورانهترین آزمایشهای تویوتا در استرالیا به پایان برسد.