فرمان وسطی‌ها؛ آشنایی با خاص‌ترین خودروهای دنیا که صندلی راننده را به مرکز بردند

پدال/ با ۸ خودروی خاص آشنا شوید که صندلی راننده را در مرکز قرار داده‌اند تا تجربه‌ای متفاوت خلق کنند.
 
ترکیب استاندارد برای صندلی خودروها، دو صندلی در جلو است اما استثناهای معدودی هم وجود دارد که صندلی راننده در وسط قرار می‌گیرد. این ترکیب تجربهٔ رانندگی جذاب‌تر و متفاوتی را فراهم می‌کند. در ادامه با هفت خودرویی خواهیم پرداخت که صندلی راننده را در وسط قرار داده‌اند.
 
LCC راکت

---

بازار

---

هرچند شاید نام این ماشین برایتان آشنا نباشد ولی طراحش را حتماً می‌شناسید. تا سال 1990، گوردون موری به‌عنوان یکی از بزرگ‌ترین طراحان خودروهای مسابقه‌ای شهرت داشت اما همیشه رؤیای ساخت یک خودروی جاده‌ای را در سر می‌پروراند. این رؤیا در سال 1991 از طریق همکاری با کریستوفر کرافت، راننده مسابقه و تأسیس شرکت لایت کار کمپانی یا LCC محقق شد. اولین و تنها محصول این شرکت راکت نام داشت. راکت با بهره‌گیری از تخصص فرمول یک موری، از شاسی فضایی و تعلیق دو جناقی جلو و عقب استفاده می‌کرد. بدنه آیرودینامیک آن شبیه خودروهای مسابقه‌ای دهه 60 بود و دو صندلی پشت سرهم داشت که صندلی عقب با روکش مخفی می‌شد. راکت با پیشرانهٔ 1 لیتری یاماها با 143 اسب بخار قدرت و 160 اسب بخار در برخی نمونه‌ها، به لطف وزن 386 کیلوگرمی، سرعت بالای 225 کیلومتر بر ساعت و شتاب فوق‌العاده داشت. از این شاهکار مهندسی تنها 50 دستگاه ساخته شد.
 
مک‌لارن F1

مک‌لارن F1 نیازی به معرفی ندارد. یکی دیگر از خلاقیت‌های گوردون موری، این طراحی بود که مدیران مک‌لارن را متقاعد به تولید اولین خودروی جاده‌ای کرد. F1 اولین خودروی تولیدی با شاسی مونوکوک فیبر کربن بود و از موتور 6.1 لیتری V12 تنفس طبیعی ب‌ام‌و با 627 اسب بخار و گیربکس شش سرعته دستی استفاده می‌کرد. F1 از ترکیب صندلی‌های منحصربه‌فرد سه‌نفره با صندلی راننده در وسط استفاده می‌کرد درحالی‌که دو صندلی دیگر کمی عقب‌تر در طرفین راننده نصب شده بودند.
 
ترامونتانا R

ترامونتانا شاید چندان شناخته‌شده نباشد اما سوپرکار بسیار جذابی است. این خودروی ساخت اسپانیا از پیشرانهٔ 5.5 لیتری V12 توئین توربوی مرسدس با 550 اسب بخار و 890 نیوتن متر گشتاور استفاده می‌کند. با فشردن یک دکمه ویژه، قدرت به 720 اسب بخار و گشتاور به 1100 نیوتن متر می‌رسد و این خودروی زیر 1360 کیلوگرمی به سرعت 325 کیلومتر بر ساعت می‌رسد. ترامونتانا سالانه حدود 12 دستگاه از این سوپرکار با قیمت نزدیک به نیم میلیون دلار فقط برای اروپا تولید می‌کرد.

BAC مونو

مونو انتخاب کسانی است که نهایت ارتباط با جاده را می‌خواهند. این خودروی تک‌نفره ساخت بریتانیا با 315 اسب بخار و وزن 570 کیلوگرمی، در 2.7 ثانیه به صد کیلومتر بر ساعت می‌رسد. طراحی زیبا و مینیمال مونو توجه همه را جلب می‌کند و با توزیع وزن 41:59 جلو به عقب، لذتی وصف‌نشدنی فراهم می‌کند و لبخند رضایت را روی لبان راننده می‌نشاند. شاید همراه داشتن یک سرنشین خوب باشد اما رانندگی با مونو این‌قدر لذت‌بخش است که تنها بودن اهمیتی ندارد.
 
مک‌لارن اسپیدتیل

یکی از جذاب‌ترین هایپرکارهای سال‌های اخیر، مک‌لارن اسپیدتیل است. این خودرو تجربه یک گرند تورر را با عملکرد یک هایپرکار ترکیب می‌کند. بدنه قطره‌ای اسپیدتیل برای سرعت مستقیم طراحی شده و با پیشرانه هیبریدی باورنکردنی، به سرعت 400 کیلومتر بر ساعت می‌رسد. اسپیدتیل هم از ترکیب سه‌نفره مشابه F1 استفاده می‌کند اما برخلاف F1 آنالوگ، اسپیدتیل فناوری‌های پیشرفته‌ای دارد تا همه اطلاعات در دسترس راننده باشد. اسپیدتیل مک‌لارن را به ریشه‌هایش بازگرداند.
 
زینگر 21C

زینگر 21C هایپرکار رادیکال آمریکایی است که در لس‌آنجلس طراحی و ساخته شده و از تکنیک‌های چاپ سه‌بعدی پیشرفته برای تولید قطعات با هزینه کمتر استفاده می‌کند. طراحی این خودرو از هواپیمای جاسوسی SR-71 الهام گرفته و چیدمان دو صندلی پشت سرهم دارد. پیشرانه 2.9 لیتری V8 توئین توربوی هیبریدی زینگر 1250 اسب بخار و 1280 نیوتن متر گشتاور تولید می‌کند که 950 اسب بخار آن از پیشرانهٔ بنزینی است و قوی‌ترین موتور تولیدی جهان از نظر نسبت قدرت به حجم است. قدرت این قوای محرکه همچنین می‌تواند به 1350 اسب بخار افزایش یابد و با سیستم چهارچرخ محرک، تجربه‌ای نفس‌گیر ارائه می‌دهد.
 
گوردون موری T.50

T.50 هرچند مک‌لارن را ندارد اما به لطف گوردون موری که دوباره سکان را در دست گرفت، واقعی‌ترین جانشین F1 محسوب می‌شود. این خودرو بدون پیشرانه هیبریدی، بدون گیربکس اتوماتیک و حداقل سیستم‌های کمک‌راننده، برای لذت رانندگی خالص طراحی شده است. موتور V12 تنفس طبیعی کاسورث با 654 اسب بخار تا 12,100 rpm دور می‌گیرد و فن عقب داون‌فورس ایجاد می‌کند. برای اینکه T.50 هرچه بیشتر به مک‌لارن F1 نزدیک باشد، موری در اینجا هم از ترکیب سه‌نفره مشابه F1 استفاده کرده است.
 
لانزانته 59-95 

یکی دیگر از خودروهای راننده میانی این لیست هم به مک‌لارن F1 ارتباط دارد. این خودرو ساخت شرکت بریتانیایی لانزانته است که در زمینهٔ تبدیل خودروهای مسابقه‌ای و مخصوص پیست به نمونه‌های جاده‌ای تخصص دارد. سوپرکار 59-95 این شرکت که به‌تازگی در فستیوال سرعت گودوود 2025 رونمایی شد، ادای احترامی به مک‌لارن F1 است که در مسابقه لمان سال 1995 پیروز شد. این ماشین هرچند بر پایهٔ شاسی مک‌لارن 750S ساخته شده اما بدنه‌ای جدید و اختصاصی دارد و در داخل هم از ترکیب سه‌نفره مشابه F1 استفاده می‌کند. 59-95 به پیشرانهٔ 4 لیتری V8 توئین توربوی مک‌لارن مجهز است که لانزانته خروجی آن را به بیش از 850 اسب بخار رسانده است.

به پیج اینستاگرامی «آخرین خودرو» بپیوندید
instagram.com/akharinkhodro.ir