پلیموث سابربن، خودرویی ناشناخته با نامی آشنا!

پدال/ هرچند شورلت سابربن خودروی بسیار مشهوری محسوب می‌شود اما تنها خودرویی نیست که از این نام استفاده کرده و پلیموث هم در سال 1949 سابربن خود را معرفی کرد.
 
پلیموث سابربن که دومین استیشن تمام فولادی در کل صنعت خودروسازی جهان محسوب می‌شد، در سال 1956 به مدلی مستقل تبدیل شد. در سال ۱۹۶۲، استیشن‌های پلیموث در خودروهای معمولی ادغام شدند و درنتیجه نام سابربن کنار گذاشته شد اما بین سال‌های ۱۹۶۸ تا ۱۹۷۸، این نام به‌عنوان زیرمجموعه مدل فیوری دوباره بازگشت. سابربن ازجمله پلیموث‌های کمتر شناخته‌شده است و برخی نسخه‌های آن بسیار کمیاب هستند تا جایی که مدل‌های پیش از ۱۹۵۵ امروزه به‌سختی یافت می‌شوند.

---

بازار

---

خودرویی که در اینجا می‌بینید یکی از همین نمونه‌های کمیاب است. این یک سابربن مدل 1954 است، استیشنی که پایان یک دوره را رقم زد چون کرایسلر در سال ۱۹۵۵ زبان طراحی فوروارد لوک را معرفی کرد و ۱۹۵۴ آخرین سال برای طراحی سبک پونتون بود. این سابربن درواقع رقیبی برای شورلت نوماد مشهور بود و برخلاف نامش، در برابر شورلت سابربن قرار نمی‌گرفت.

این سابربن زردرنگ چند سالی در انبار خوابیده بوده اما خوشبختانه، برخلاف بسیاری از خودروهایی که برای مدت طولانی بی‌استفاده می‌مانند، این سابربن بدون آسیب جدی دوام آورده است. البته مقداری زنگ‌زدگی سطحی در برخی نقاط دارد اما برای یک کلاسیک ۷۱ ساله بدون بازسازی، در شرایط فوق‌العاده‌ای است. این خودرو همچنان پیشرانهٔ فابریک خود را زیر کاپوت دارد که یک نمونهٔ 3.6 لیتری شش سیلندر خطی است.

این استیشن به گیربکس های‌درایو مجهز است، یک گیربکس نیمه‌اتوماتیک که فقط در خودروهای پلیموث عرضه شد. های‌درایو یک گیربکس دستی ترکیبی بود که با مبدل گشتاور، شبیه به گیربکس اتوماتیک کار می‌کرد. این خودروها پدال کلاچ داشتند اما فقط برای قرار دادن گیربکس در دنده استفاده می‌شد و در حین حرکت، راننده می‌توانست بدون کلاچ گرفتن یا برداشتن پا از پدال گاز، دنده‌ها را عوض کند. این گیربکس اما عمر کوتاهی داشت زیرا در سال 1953 معرفی شد و در آوریل 1954 با گیربکس تمام‌اتوماتیک پاورفلایت جایگزین شد. سوابق نشان می‌دهد تنها 75 هزار خودرو به این نوع گیربکس مجهز شدند.

به پیج اینستاگرامی «آخرین خودرو» بپیوندید
instagram.com/akharinkhodro.ir