نگاهی دقیق‌تر به پیشرانه شش سیلندر چارجر اسکات پک، قدرتمند و پیشرفته

پدال/ نسخهٔ قوی‌تر پیشرانهٔ شش سیلندر توئین توربوی هوریکین که در چارجر اسکات پک ارائه می‌شود، چیزی فراتر از یک تیونینگ ساده روی نسخهٔ ضعیف‌تر این موتور است.
 
دوج چارجر بنزینی به‌تازگی با پیشرانهٔ ۳ لیتری شش سیلندر خطی توئین توربو معرفی شده که در دو نسخه عرضه می‌شود. نسخه پایه R/T است که با ۴۲۰ اسب بخار قدرت و ۶۳۵ نیوتن متر گشتاور، پرفورمنسی قابل‌توجه ارائه می‌دهد و با احتساب هزینه حمل، قیمتی برابر با ۵۱,۹۹۰ دلار دارد اما با ۵ هزار دلار بیشتر، می‌توان نسخه قوی‌تر اسکات پک را انتخاب کرد که قدرت را به ۵۵۰ اسب بخار و گشتاور را به ۷۲۰ نیوتن متر می‌رساند. شاید کسانی که به تیونینگ خودرو علاقه دارند فکر کنند می‌توانند مدل پایه را بخرند و با تیونینگ به خروجی اسکات پک برسند. این ایده شاید منطقی به نظر برسد چون پیشرانه مجهز به دو توربوشارژر است که آماده افزایش قدرت هستند اما دوج برای نسخه اسکات پک فراتر از افزایش فشار بوست عمل کرده است.

---

بازار

---

ابتدا بهتر است نگاهی به مشخصات پایه پیشرانه هوریکین داشته باشیم که هر دو نسخه سیکس‌پک از آن استفاده می‌کنند. این پیشرانه دو میل‌سوپاپ و توئین توربو از سرسیلندر و بلوک آلومینیومی ساخته شده است. هر توربوشارژر یک واحد ۵۴ میلی‌متری گرت با توربین‌های اینکونل است و هوا را از طریق یک اینترکولر آب به هوا هدایت می‌کنند. همچنین، این پیشرانه از شاتون‌های آلومینیومی فورج‌کاری شده و میل‌لنگ فولادی فورج‌کاری شده بهره می‌برد. دوج همچنین بهبودهایی در سیستم ورودی و خروجی هوا و افزایش اندک بوست اعمال کرده تا نسخه پرقدرت نسبت به نمونه‌های مشابه در جیپ واگنییر و رم قدرت بیشتری تولید کند.

حالا به تفاوت‌ها می‌رسیم. طبیعتاً، افزایش بوست بخشی از ماجراست. توربوهای نسخهٔ قوی‌تر حداکثر ۳۰ psi فشار بوست تولید می‌کنند و هرچند دوج فشار بوست نسخه استاندارد را اعلام نکرده اما قطعاً کمتر است. برای مقایسه، پیشرانه‌های جیپ واگنییر در نسخه استاندارد ۲۲ psi و در نسخه قوی‌تر ۲۶ psi بوست دارند. این بوست اضافی در نسخه قوی‌تر چارجر به لطف ورودی‌های دوگانه اینترکولر جریان بهتری خواهد داشت درحالی‌که نسخه استاندارد تنها یک ورودی دارد. پیشرانه قوی‌تر چارجر همچنین از پیستون‌های فورج‌کاری شده با نسبت تراکم پایین‌تر ۹.۵ استفاده می‌کند، درحالی‌که در نسخهٔ استاندارد شاهد پیستون‌های آلومینیومی ریخته‌گری شده با نسبت تراکم ۱۰.۴ هستیم.

به‌احتمال‌زیاد، هر دو نسخه هوریکین می‌توانند برای تولید قدرت بیشتر تیونینگ شوند اما واضح است که نسخه پرقدرت برای ارتقاءهای سنگین‌تر مناسب‌تر است. این نسخه از پیشرانه هوریکین با پیستون‌های قوی‌تر و نسبت تراکم پایین‌تر، از همان ابتدا می‌تواند بوست اضافی را با احتمال کمتر خرابی تحمل کند. همچنین قابل‌ذکر است که این دو پیشرانه و اجزای داخلی آن‌ها اساساً مشابه نسخه‌های استاندارد و پرقدرت در واگنییر و رم هستند، اما نسخه‌های مورداستفاده از این شاسی‌بلند و پیکاپ مذکور به دلیل بوست کمتر و سیستم ورودی هوای محدودتر، خروجی کمتری دارند.

به پیج اینستاگرامی «آخرین خودرو» بپیوندید
instagram.com/akharinkhodro.ir